انتخاب آسوشیتدپرس در آستانه روز هالووین: تلألو كوبریک، ترسناک‌ترین فیلم تاریخ سینما      

فیلم تلألو ساخته معروف استنلی كوبریک عنوان ترسناک‌ترین فیلم تاریخ سینما را از نگاه خبرگزاری آسوشیتدپرس به‌دست آورد. به گزارش ایسنا، خبرگزاری آسوشیتدپرس به مناسبت روز ترس (هالووین) در آمریكا در فهرستی ترسناک‌ترین فیلم‌های سینمای دنیا را معرفی كرد كه در رتبه اول فیلم تلألو استنلی كوبریک قرار دارد.

در رتبه دوم فیلم جن گیر ساخته ویلیام فریدكین محصول 1973 قرار دارد. این فیلم كه اقتباسی از رمان ویلیام پتر بلتی است، انقلابی در ژانر فیلم‌های ترسناک به‌وجود آورد و در 10 رشته نامزد جوایز اسكار شد كه جایزه بهترین صدابرداری و فیلم‌نامه را گرفت و در جوایز گلدن گلوب نیز جایزه بهترین فیلم، بهترین فیلم‌نامه و بهترین بازیگر زن را گرفت.

كوبریک برای ساخت فیلم تلألو پنج سال علاقه‌مندان سینما را به انتظار نشاند و در سال 1980 این فیلم را براساس رمانی از استفن كینگ ساخت كه با نقش‌آفرینی جک نیكلسون همراه است.

از سوی دیگر، كمپانی برادران وارنر قصد دارد به مناسبت روز هالووین (31 اكتبر) فیلم تلألو را نمایش ویژه دهد.

استنلی كوبریک، فیلم‌نامه‌نویس، كارگردان و تهیه‌كننده صاحب‌نام سینمای جهان كه چهار دهه از عمر سینمایی‌اش را در انگلستان سپری كرد، به دقیق بودن بیش از حد و نمایش همه جزئیات در فیلم‌هایش شهرت دارد. وی در فیلم‌سازی مقررات و محدودیت‌های خاص خود را كه متمایز از هالیوود بود، اعمال می كرد.

این كارگردان آمریكایی از معدود فیلم‌سازان كمال‌گرا در تاریخ سینما است و برخی منتقدان وی را در كنار اورسن ولز، از نوابغ دنیای سینما می‌دانند كه از خلاق‌ترین و تأثیرگذارترین كارگردانان تمام ادوار سینما بود كه تعدادی از بهترین و درعین حال جنجالی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما را ساخت.

كوبریک برای اولین‌ بار در سال 1951 برای ساخت مستند روز نبرد روی صندلی كارگردانی نشست. این موفقیت انگیزه‌ی او را برای دومین مستندش با ‌نام كشیش پرنده ترغیب كرد و دو سال بعد مستند سوم خود ملوانان را ساخت. این سه فیلم تنها دستاوردهای كوبریک در عرصه فیلم‌های مستند بودند.

كوبریك نخستین فیلم بلند داستانی‌اش را در سال 1953 با نام هراس و هوس ساخت كه با وجود تمجید منتقدین، در گیشه چندان موفقیتی نداشت. وی دو سال بعد فیلم بوسه قاتل را ساخت كه جایزه بهترین كارگردان سال را از جشنواره لوكارنو برای او به‌همراه آورد تا اینكه در سال 1956 اولین فیلم حرفه‌ای او با حضور بازیگران و عوامل حرفه‌ای در قتل رقم خورد.

یكی از ویژگی‌های بارز فیلم‌سازی كوبریک، علاقه‌ی فراوان او به اقتباس‌ از آثار ادبی بود. راه‌های افتخار (1957) براساس رمانی از همفری كاب با بازی كرک داگلاس از جمله‌ی این فیلم‌هاست. این فیلم جایزه روبان نقره‌ای بهترین كارگردانی و بهترین فیلم خارجی را از جوایز فیلم ایتالیا كسب كرد.

پس از فیلم پرهزینه و تاریخی اسپارتاكوس در سال 1960، كوبریك‌ فیلم لولیتا را براساس كتاب معروف ولادیمیر ناباكوف ساخت. این فیلم در همان سال نامزد شیرطلای جشنواره ونیز شد.

در سال 1964 بود كه كوبریك فیلم دكتر استرنج لاو را به سینما آورد؛ نوعی كمدی سیاه همراه با طنز تلخ. این فیلم نامزد اسكار بهترین فیلم و بهترین كارگردانی و بهترین فیلمنامه بود. دكتر استرنج لاو جایزه روبان نقره‌ای بهترین كارگردانی و بهترین فیلم خارجی را از قدیمی‌ترین جوایز فیلم ایتالیا كسب كرد.

چهار سال بعد،‌ كوبریک یكی از بهترین فیلم‌هایش را به‌روی پرده سینما فرستاد؛ یک ادیسه فضایی:2001 براساس رمانی از آرتور.سی كلارک، نویسنده‌ی نامدار آمریكایی. این فیلم كه دیدگاه كوبریک درباره دنیای صنعتی و عصر ماشینی را به‌تصویر می‌كشید، نامزد اسكار بهترین كارگردانی بود و توانست جایزه بهترین جلوه‌های ویژه را از اسكار بگیرد.

كوبریک در سال 1971 فیلم به ‌یادماندنی پرتقال كوكی را براساس كتابی از آنتونی برجیس ساخت كه كند و كاوی در نبرد خیر و شر و اوج بدبینی او به انسان است. این فیلم تحسین برانگیز نامزد اسكار بهترین كارگردانی، بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه بود. این فیلم چندی پیش در صدر فهرست جنجال‌آمیزترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار گرفت.

فیلم بعدی كوبریک بازهم یك اقتباس ادبی بود. باری لیندون براساس كتابی از ویلیام تاكری، داستان بی‌ظرفیت بودن انسان هنگام دست‌یافتن به ثروت را نشان می‌دهد. این فیلم نیز اگرچه مانند بسیاری از آثار كوبریک نامزد اسكار بهترین كارگردانی، بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه بود، اما توانست جایزه بافتا بهترین كارگردانی را برای او به‌همراه آورد.

هفت سال بعد، كوبریک فیلم تحسین‌برانگیز غلاف تمام فلزی را درباره جنگ ویتنام به‌تصویر كشید. آخرین فیلم این نابغه سینما در سال 1999 و با فاصله 12 سال بعد از فیلم قبلی ساخته شد؛ چشمان كاملاً بسته با بازی تام كروز و نیكول كیدمن كه از جشنواره ونیز موفق به كسب جایزه شد. كوبریک پیش از اكران عمومی این فیلم در 7 مارس 1999 درگذشت. استنلی كوبریک در سال 1997 شیر طلای افتخاری ونیز را به‌پاس یك عمر دستاورد سینمایی دریافت كرد.