جشن هجدهم خانه سینما پایان غافلگیرکننده‌ای داشت. جشنی که بسیاری از اهالی سینما، در معرفی برگزیدگانش دخیل بودند و امسال به صورت آکادمیک و با حضور افرادی از تمام صنوف سینمایی، برگزار شد. کمال تبریزی در صحبت‌هایش، پیش از اعلام نام برگزیدگان جشن، به نکاتی درباره حفظ نام برگزیدگان تا لحظه اعلام نتایج، اشاره کرد و اینکه حدود ۵۰ رأی پیش از برگزاری جشن شمرده شد و شخصا با نامزدها برای حضور در مراسم تماس گرفته و ازاین‌جهت هیچ‌کس نمی‌داند برنده شده یا نه.

نکته درخور توجه درصحبت‌های تبریزی، درباره چگونگی داوری‌های جشن بود، او گفت:

«داوران زیادی فیلم‌های جشن امسال را تماشا کردند و برای رأی‌گیری شرکت داشتند که در بسیاری از بخش‌ها، نتایج آرا اختلاف کمی با هم داشت؛ به‌طوری‌که حتی در مواردی اصطلاحا به ویدئوچک نیاز بود. به همین دلیل اعلام می‌کنم در جشن امسال تمام نامزدها در همه رشته‌ها، برگزیدگان واقعی سینمای ایران هستند».

تشابه داوری‌ها

نکته درخور توجه برگزیدگان بسیاری از بخش‌های جشن، همخوانی آنها با جشنواره فیلم فجر است. اتفاقی که به ندرت هر ساله، در جشن‌های خانه سینما رخ می‌داد، اما این‌بار تکرار اسامی در هر دو جشن پررنگ‌تر از همیشه است. احمد طالبی‌نژاد (منتقد سینما) در پاسخ به این پرسش که نظر او درباره اعلام نتایج داوری‌های جشن خانه سینما و تشابه زیاد آن با داوری‌های جشنواره فیلم فجر چیست؟ گفت:

«این اتفاق را می‌توان از جهتی مثبت و از جهتی منفی ارزیابی کرد. از این جهت مثبت است که تعداد فیلم‌های با کیفیت سال ٩٤ و ٩٥، فیلم‌هایی بوده که در هر دو رویداد مرکز توجه قرارگرفته است و حتی در جشنی که انتخاب‌ها آکادمیک بوده، بازهم توانسته رأی بیاورد. قرار نیست تمام تولیدهای سینمای ما هنری یا مایل به هنری باشند. این تشابه می‌تواند نشان بدهد که در انتخاب فیلم‌هایی که بسیاری بر سر کیفیتشان اتفاق‌نظر دارند، شکافی وجود ندارد. از طرف دیگر، در تمام این سال‌ها با این مسئله آشنایی داریم که داوری جشنواره فیلم فجر، اساسا متفاوت است و نظارتی روی آن وجود دارد. این اتفاق منوط به سال‌های اخیر نیست، همیشه این‌طور بوده است و جوایزش کنترل‌شده و جهت‌دار بوده است؛ اما از جهت دیگر، داوری‌های جشن خانه سینما، نشان داد فیلم دیگری جز فیلم‌هایی که در جشنواره تحسین شده‌اند، نبوده که داوران به آن رای بدهند و این تعداد فیلم موجودی خوب سینمای ما از سال گذشته بوده است».

او ادامه داد: فیلم ابد و یک‌روز ازجمله فیلم‌هایی است که نگاه‌های بسیاری را به خود جلب کرد و سعید روستایی جوان، با یک فیلم توانست چنین موفقیتی را ثبت کند. برای او خوشحالم و درعین‌حال نگران هم هستم. این فیلم پشت موضوعش پنهان شده است، درصورتی‌که فیلم‌نامه مشکلاتی دارد و دارای حفره‌هایی است. جایزه بهترین فیلم‌نامه به متنی که خیلی هم بی‌عیب‌ونقص نیست، به نظر من می‌تواند آغاز یک سقوط هم باشد. نگران سعید روستایی هستم؛ چراکه از الان به بعد هر فیلمی که بسازد از نظر تعداد جوایز با ابد و یک‌ روز مقایسه می‌شود. در نهایت به اعتقاد من جایزه بهترین فیلم‌نامه متعلق به ابد و یک‌ روز  نبود. طالبی‌نژاد افزود: «از نظر من الگوی «ابد و یک‌ روز» فیلم تنگناي امیر نادری است، ولی با این تفاوت که تنگنا بیش از ٤٠ سال پیش ساخته شده است و فیلم‌نامه اشکالات کمتری از ابد و یک‌ روز داشت».