پرده سینما

آرزو دارم تیتر جشنواره های کشور اینقدر شعاری نباشد؛ گفتگو با حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر نقطه

پرده سینما









حامد نصرآبادیان مدرس دانشگاه و طراح حرکت، فارغ التحصیل  گروه نمایش دانشکده هنر و معماری، میمو دراما کانادا کالج و کورئوگرافی ارمنستان است. وی تا کنون اجرای بیش از پنجاه اثر نمایشی را بر عهده داشته و در چندین فیلم سینمایی نیز به عنوان طراح حرکت حضور داشته است. نصرآبادیان همچنین چندین کارگاه بدن را تا کنون در داخل و خارج از کشور برپا کرده است و نه تنها در ایران که در کشورهایی مثل ترکیه و ارمنستان هم مشغول به تدریس بوده است. نصرآبادیان 3 سال قبل جشنواره تخصصی بازیگری به نام نقطه را در کشور بنیان نهاد که به تازگی فراخوان سومین دوره برگزاری این جشنواره منتشر شده است و در ابتدای سال آینده این جشنواره در شهر اراک برگزار می گردد.

به همین بهانه اعضای هیئت تحریریه بخش تئاتر سایت پرده سینما گفتگویی با وی داشته اند که در زیر می خوانید.

 

حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر نقطه- در ابتدا کمی از سوابق کاری خودتان بگویید.

 

  - من حامد نصرآبادیان هستم. متولد هفتم شهریور ماه سال 1352 در خراسان، همین!

 

- شما سه دوره دبیر جشنواره تئاتر نقطه بودید. از این جشنواره و نحوه شکل گیری اش برای ما توضیح دهید.

 

  - برپایی این جشنواره یکی از دغدغه های من از سال 1382 بود که اتفاق افتاد. من برای راه اندازی یک فستیوال در عرصه آکادمیک و تجربی برای بازیگران تئاتر در تلاش بودم تا جشنواره ای با تکیه بر توانایی هنرجویان و دانشجویان در بازی و مینی مال بودن زمان بازی ها داشته باشیم. حس، بدن و بیان سه اصل بازیگری است که جشنواره نقطه نیز بر اساس این سه اصل می باشد که به دو قسمت تجربی و دانشگاهی تقسیم می شود. در این جشنواره اجراهای حس، بدن و بیان جداگانه با هم مسابقه می دهند. در روزهای اول که من طرح این جشنواره را دادم همه رغبت خوبی داشتند اما از آنجا که هرگاه مدیریت ها تغییر می کند همه چیز دستخوش تغییر قرار می گیرد همین باعث شد این جشنواره عقب بیفتد.

من به عنوان مجری، طرح های بسیاری برای اجرا دارم که متأسفانه جشنواره نقطه با کمبود بودجه مواجه است و هر ساله با بودجه ناچیزی برگزار می شود و ما شرمنده شرکت کننده هایی می شویم که از نقاط مختلف کشور برای حضور در این جشنواره می آیند. ما مدعی برگزاری نخستین جشنواره تخصصی بازیگری در کشور هستیم اما ما در سرزمینی زندگی می کنیم که معیارهای مان مذهبی است و به همین دلیل توجه به اینگونه جشنواره ها بیشتر است.

اولین جشنواره نقطه با محوریت «صلح برای همه» بود که به سازمان ملل رفت و از طرف آن ها نیز تشکری از ما شد. دومین جشنواره نقطه نیز با محوریت «انسانم آرزوست» برگزار شد و محوریت سومین جشنواره نقطه نیز «دیالوگی با خدا» است. با توجه به اینکه اینگونه اصول اساسی انسانی همیشه محوریت این جشنواره بوده اما به دلیلی نامعلوم دوستان همیشه ما را حمایت معنوی کرده اند و ما هیچگاه شاهد حمایت مالی نبودیم. ما در این جشنواره به دلیل تخصصی بودن باید از سمینارها و داوران خوب استفاده کنیم که همه این ها بودجه می خواهد اما متأسفانه بودجه ای برای برگزاری این جشنواره نیست در حالیکه جشنواره های دیگری با محوریت های مختلف در کشور برگزار می شوند و حمایت های مختلفی از آن ها می شود اما جشنواره ما در اولین دوره با مبلغی حدود دو میلیون و سیصد هزار تومان بسته شد و جشنواره دوم نیز بودجه ای به مبلغ سه میلیون و سیصد هزار تومان داشت که من فکر می کنم برگزاری یک جشنواره آموزشگاهی و خیلی کوچک چنین هزینه ای دارد و برپایی یک جشنواره در سطح ملی نیاز به یک بودجه کافی دارد. به دلیل اینکه ما هیئت بازدید، هیئت بازخوان، هیئت انتخاب و هیئت داوران را باید از یک سری آدم ها با تجربه انتخاب کنیم و وقتی می گوییم که انسان های باتجربه، همه این ها یک قیمتی دارند. من بر اساس چند سالی که کار می کنم دوستان خوبی مثل آقای مسعود موسوی و آرش دادگر و دیگر دوستان دارم که در دوره های پیشین جشنواره نقطه نیز از آن ها استفاده کردیم که البته لازم به توصیح است که همگی آن ها به اعتبار من جلو آمدند و حرفی از مادیات و پول نزدند.

حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر نقطهیکی دیگر از دغدغه های من این است که ما جشنواره های موازی دیگری داریم با عنوان دفاع مقدس و غیره که به هر حال وقتی ما می گوییم دفاع مقدس از قبل یک بودجه ای با رقمی قابل توجه در نظر گرفته شده است. قطعاً ارقام قابل توجهی بین ستاد اجرایی برخی از جشنواره ها با محوریت نماز، قرآن یا دفاع مقدس پخش می شود. وقتی چنین اتفاقی می افتد قطعاً انتظار همکاران من بالا می رود. یعنی اگر همین الآن به عنوان دبیر و طراح این جشنواره به من بگویند جشنواره ای با محوریت دفاع مقدس وجود دارد چون بودجه متفاوت تری نسبت به این جشنواره در نظر گرفته شده رقم دریافتی نیز مطمئناً کم تر از یک و نیم میلیون نیست ولی از آنجایی که جشنواره برگزار می شود که کل هزینه و بودجه آن دو میلیون است من دیگر نمی توانم اصلاً چنین قیمتی را بگویم و چون پول ما کم است ما دیگر نمی توانیم بگوییم که این جشنواره جشنواره ای در سطح بالا است. برای داوری جشنواره.بعضی از گزینه ها بسیار خوب بودند ولی به سبب کسر بودجه ای که این جشنواره وجود داشت ما هیچوقت نتوانستیم از تجربیات آن ها استفاده کنیم. خود دانشگاه و متولیان برپایی جشنواره در قسمت اداری خیلی راغب بودند که این جشنواره در سطح بین المللی برپا شود اما ما وقتی توان بودجه گذاشتن در یک جشنواره ملی را نداریم هیچگاه نمی توانیم انتظار برگزاری جشنواره ای بین المللی را داشته باشیم به این دلیل که برای برپایی جشنواره بین المللی ما چند فیلد خاص داریم.

یک اینکه آثار رسیده به جشنواره و هیئت داوران ما در آن سطح باشند و آثاری که ما در این جشنواره پذیرفته ایم باید به گونه ای باشد که بتوانیم در یک کشور اسلامی آن را اجرا کنیم. این یک سری بحث های پشت سر هم است که همه آن ها در ذهن من انباشته شده اند.

بخش دیگر در بخش وورک شاپ ها است. ما در سال گذشته سه ورک شاپ در سه زمینه برگزار کردیم ولی چند مسئله پیش آمد. یک اینکه برگزاری یک وورک شاپ  یک روزه حتی با بهترین اساتید بین المللی غلط است. این ها می تواند در قالب یک سمینار تعیین شود. ما قصد داریم که اتفاقاتی در این سال بیفتد که البته تا امروز که پنجم دی ماه 1391 است هنوز بودجه امسال جشنواره تعیین نشده است. معمولاً دوستان با احتساب تورمی که در کشور است هر سال یک میلیون به بودجه جشنواره ما اضافه می کنند که معلوم نیست این یک میلیون در کجای جشنواره قرار است جای بگیرد. شاید گفتن این مسئله درست نباشد اما برای جشنواره سال گذشته خود من نیز مبلغ نهصد و شصت هزار تومان برای جشنواره خرج کردم که هنوز فاکتورهای پوسیده شده آن نیز همین جا است که رقم دریافتی خود من یک رقم ناچیز سیصد هزار تومانی به عنوان دبیر جشنواره بود. در واقع من سیصد هزار تومان دریافت کردم و نهصد و شصت هزار تومان از جیب خود دادم. دغدغه اصلی من بحث مالی نیست و بیشتر به سطح کیفی جشنواره فکر می کنم که برخی موارد می تواند به بهتر شدن کار ما دامن می زند.

 

- از آنجایی که خود دانشگاه آزاد اسلامی اراک متولی برگزاری این جشنواره است چرا فکری برای بودجه آن نمی کند و اگر نمی توانند بودجه ای در نظر بگیرند آیا بهتر نیست که این جشنواره به صورت دو سالانه برگزار شود و یا اگر قرار باشد این جشنواره بازده خاصی نداشته باشد چه اصراری به ادامه دادن آن است؟

 

  - اینکه شما می گویید متولی جشنواره تئاتر نقطه در واقع دانشگاه آزاد اراک تعیین شده است اشتباه است چرا که دانشگاه آزاد اراک در واقع استارتر این جشنواره بوده است. یکی از تفکرات من برای برگزاری این جشنواره چرخشی بودن آن است که این جشنواره در واقع با توجه به اسم اش که سه نقطه دارد و خود بازیگری نیز سه اصل بدن، بیان و حس دارد برپایی آن هر سه سال در یکی از شهرهای کشور است. ما در واقع از اولین جشنواره نقطه علیرغم اینکه زمان بسیار کمی داشتیم بسیار پر رنگ تر این جشنواره را برگزار کردیم. جشنواره اول ما که در دی ماه دو سال قبل برگزار شد در واقع از مهر ما برگزاری آن تأیید شده بود و ما فقط ماه های آبان، آذر و دی را برای برگزاری این جشنواره در اختیار داشتیم و همه آثار در این مدت به دست ما رسید و دوستان نیز بسیار ما را حمایت کردند که البته یکی از دلایل اصلی این قضیه را سرپرستی رئیس دانشگاه علوم انسانی سرکار خانم دکتر سوفالی می دانم که ایشان جانشین گروه بودند و علی الظاهر من فکر می کنم برش های اداری بیشتری داشتند و به هر حال برای همه خوب است که در سوابق مدیریتی شان یک جشنواره نیز راه اندازی شود. البته اگر ایشان نبودند شاید همان اولین جشنواره نیز اتفاق نمی افتاد و با دلسوزی هایی که ایشان داشتند جشنواره را تا اینجا حمایت کردند.

حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر نقطهاز طرف دیگر خود دانشگاه آزاد اراک در ذهن اش خود را متولی این جشنواره می داند و سهامدار این جشنواره است. در واقع نقطه به نوعی به دانشگاه آزاد اراک چسبیده شده است. به طوریکه این جشنواره برای آنجا مثل سرقفلی می ماند اما دانشگاه بودجه خاصی برای این تعریف نکرده است و تمامی اینها در حالی است که سرکار خانم سوفالی هر ساله به ما می گویند که هزینه اش را بنویسید تا ما بودجه ای برای آن بگیریم اما هر ساله پس از اعلام خبر انتشار فراخوان جشنواره در رسانه ها ما هنوز در مرحله تعیین بودجه هستیم. از آن جایی که دوستان اشخاص دیگری را در دانشگاه آزاد نمی شناسند و تنها یک اسم می شناسند که آن هم دبیر و طراح جشنواره است همه سؤالات متوجه من است. این اتفاق قطعاً می افتد و ما هر سال آن را انجام می دهیم و دوستان هم دل شان می خواهد چنین جشنواره ای باشد و هم از طرفی خیلی راغب نیستند به سبب اینکه بودجه ها برای جشنواره دیگری تعیین می شود. من خدمت شما عرض کردم، ما در کشوری اسلامی زندگی می کنیم، ما مسلمانیم و همه ما به خدایی واحد اعتقاد داریم و به همه ادیان الهی احترام می گذاریم. من به امام حسین (ع) بیش از اندازه احترام قائلم و همچنین برای همه ائمه نیز احترام قائلم اما وقتی برپایی یک جشنواره دینی را با بودجه های آنچنانی شاهد هستم به گونه ای گوشه ای از اعتقادات من شکلی مادی به خود می گیرد اگر نخواهم به شکل دیگری بگویم. پربایی جشنواره دوم نقطه با جشنواره ای دیگر به نام قرآن همزمان شده بود و ما وقتی می بینیم که برای برپایی جشنواره ای دینی چنین ارقامی در نظر گرفته می شود و برای برپایی جشنواره ای ملی با محوریت «انسانم آرزوست» این ارقام را در نظر می گیرند. به هر حال همه گروه هایی که از کل کشور آمده اند هیچ رقمی به عنوان حق الزحمه قدم آن ها تقبل نشد. اعتقاد من بر این است که باید برای این جشنواره یک بودجه تعریف شود. دوستان به نوعی می خواهند این جشنواره هم باشد و به نوعی هم نمی خواهند که این جشنواره وجود داشته باشد. شاید اگر این جشنواره با عنوان جشنواره دفاع مقدس شروع می شد شاید از طرف بنیاد هنرهای نمایشی یک بودجه خاصی برای آن در نظر گرفته می شد. با این معانی جهانی و بین المللی همانند «انسانم آرزوست»، «دیالوگی با خدا»، «صلح برای همه» ما همه خشونت های بشری را منع می کنیم و ارتباط انسانی را با وحدانیت خدا تبلیغ می کنیم اما شاید اگر ما از تیترهایی مثل قرآن، مثل جنگ خوب است و یا تیترهای دیگر بودجه بهتری تعلق می گرفت اما چون جشنواره ما اینچنین نیست ظاهراً بودجه ای برای آن در نظر گرفته نمی شود.

حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر تقطهبرگزاری یک جشنواره خوب قطعاً نیازمند حمایتی خوب است. ، این حمایت خوب می تواند از مرکز هنرهای نمایشی، حوزه هنری سازمان تبلیغات باشد، وزارت ارشاد، دانشگاه آزاد، معاونت پژوهشی و فرهنگی حوزه دانشگاه باشد. یک چیز دیگر که در سؤالت پرسیدید این بود که اگر قرار است با این جشنواره اتفاق خاصی نیفتد چه اصراری به استمرار این جشنواره است. به نظر من جشنواره ای که شروع شده باید با چنگ و دندان جلو برود تا به جایی برسد. این فشار به روی دوش همه بالاخص به دوش طراح جشنواره است. چیزی که من به ستاد اجرایی جشنواره دوم گفتم این بود که بعید می دانم جشنواره دوم برگزار شود و اگر هم برگزار شود بعید می دانم که این اتفاق در اراک بیفتد. برخی از بچه ها از من می پرسیدند که استاد جشنواره سوم کجاست و آیا برگزار خواهد شد و خیلی ها نیز از من می پرسیدند که استاد آیا نقطه تمام شد و وقتی من این جمله را می شنیدم انگار که به من می گفتند تمام توانت این بود که جشنواره نقطه در یک دوره بر پا شود و جشنواره دوم نیز با ضرب و زور تمام شود و نقطه به پایان برسد. اما من تا جایی که حتی دست در جیب خود کنم هدفم این بود که این جشنواره را به نقطه ای برسانم که نقطه ای برای تعالی بازیگری ما باشد. ما در این دوره شرایط خاصی برای حضور در جشنواره داریم. سال های گذشته ما دو سالن برای اجرا داشتیم که بچه ها مجبور بودند دکور بزنند و هر پانزده دقیقه تماشاچیان جای خود را عوض می کردند اما اصول امسال ما در جشنواره تغییر کرده است. به عنوان نمونه تماشاگر در بخش حس وارد سالن می شود، در سالن بسته می شود و تا آخرین نمایش کسی نمی تواند از سالن خارج شود، یعنی همه نمایش های حس، بدن و بیان در یک سانس برگزار خواهند شد. کارهای ما امسال زیر نه دقیقه است، همه گروه ها در یک صحنه خالی با نوری موضعی نمایش شان را اجرا خواهند کرد، هیچ گروهی حق آوردن دکور ندارد. کارگردان باید همه تمرکزش را روی بازیگرش بگذارد و این بازیگر در صحنه ای خالی و در یک نور نقطه ای کار خود را اجرا کند. دغدغه های بچه های ما در سال های گذشته بستن نور، دکور و غیره بود و من می خواهم این دغدغه ها برداشته شود و ما چون در جشنواره بازیگری هستیم همه تمرکز بچه های گروه بازیگری فقط روی بازیگر باشد که این بازیگر بدون هیچ لباس، میکاپ و گریمی و بدون طراحی نور آنچنانی با دست های خالی خود روی یک صحنه فضاسازی کار خود را بکند.

 

- با توجه با طرح مشکلات مالی و گله گیهای متعددی که شما از عدم حمایت ها داشتید چطور برای این جشنواره اسپانسر خصوصی نگرفته اید و یا از نهادهای دولتی از جمله مرکز هنرهای نمایشی درخواستی برای برپایی این جشنواره نداشتید، آیا شخصاً مایلید صرفاً دانشگاه آزاد اسلامی اراک برگزار کننده این جشنواره باشد؟

 

ما برای جشنواره اول خدمت دوستان در مرکز هنرهای نمایشی رفتیم و مثل  همیشه با این جمله روبرو شدیم که خیلی طرح عالی و خوبی است اما وقتی به قسمت دیگرش رسیدیم گویا دوستان وقت نهارشان شد و رفتند.

در جشنواره اول مرکز هنرهای نمایشی در حد خودش برای مراسم اختتامیه تعدادی کتاب به ما هدیه داد که ما این کتاب ها را به عنوان جایزه اختتامیه به دوستان بدهیم. در همان جشنواره خصوصاً در جشنواره دوم ما با حوزه هنری شهرستان اراک وارد صحبت شدیم ولی برای من خیلی جالب است که حوزه هنری اراک جشنواره ای را به شکل موازی با نام جشنواره صحنه برگزار می کند که این جشنواره اگر نگوییم یک جشنواره کپی است خیلی به جشنواره ما نزدیک است. جشنواره ای است با محوریت نمایش با تایمینگ کم و از همه تفکرات اجرایی اش گرفته شبیه جشنواره ما است که امسال هم جشنواره سوم اش را برگزار خواهد کرد و آن هم متعلق به حوزه هنری است. ارگان های دولتی دیگری که می خواهیم با آن ها وارد مذاکره شویم گویا خود دانشگاه آزاد با آن ها منافات دارد. جاهای دیگری مثل هتل امیر کبیر را ما می خواستیم به عنوان اسپانسر خصوصی بگیریم که ظاهراً باید با خود دانشگاه آزاد اسلامی وارد مذاکره شوند و ببینند که آیا اهداف آن ها با اهداف خود دانشگاه آزاد هیچ منافاتی ندارد. به هر حال هر ارگان دولتی که به عنوان اسپانسر وارد این جشنواره می شود به خود اجازه می دهد که اعمال نظر کند و گویا این حق را دارد و یک اسپانسر می خواهد با حمایتی نهایتاً پنج میلیونی کلیت جشنواره را تحت الشعاع قرار دهد و اعمال نظر کند که ممکن است جشنواره نقطه با این اعمال نظرها همسو نباشد.

 

حامد نصرآبادیان دبیر جشنواره تئاتر نقطه- چرا برای برگزاری جشنواره دنبال تهیه کننده خصوصی نرفتید؟

 

سال قبل این اتفاق در شرف وقوع بود و ما آن را با سیستم دانشگاه مطرح کردیم اما به سرانجامی نرسید و الآن دانشگاه آزاد اسلامی با بخش معاونت فرهنگی و پژوهشی برگزار می کند. آن ها برای خود یک چارچوب و کنداکتور دارند که وقتی گروه های دیگری مثل اسپانسر های خصوصی می خواهند وارد قضیه بشوند باید ببینند که آن ها با معاونت همسو هستند یا خیر و آیا فیلدشان به یکدیگر می خورد یا خیر. به هر حال هر یک از نهادهایی که به طور خصوص کار می کنند در یک کشور اسلامی در حال کار هستند. وارد شدن در حیطه دانشگاه آزاد خصوصاً دانشگاه آزاد اراک برای خودشان کمی ورودی، حراست و مدیران و رؤسای هر بخش باید پاسخگو باشند و به خاطر همین این اتفاق سال گذشته خیلی نیفتاد ولی خود من به عنوان طراح و مدیر این جشنواره بسیار مشتاقم. من فکر می کنم اگر ما مدعی برپایی یک جشنواره در سطح ملی هستیم برای برخی از ارگان ها هزینه پنج میلیون تومان هزینه هنگفتی نباشد ولی می توانند چند آموزشگاه دیگر نیز بیایند و وارد این داستان بشوند.

 

- تا کنون با جایی وارد مذاکره نشده اید؟

 

  - ببینید همه این ها در حقیقت یک مدیر برنامه خوب می خواهد. این ها یک منیجر می خواهد چرا که خود طراح و دبیر جشنواره اینگونه کارها در شرح وظایفش نیست. شاید یکی از دلایل نقص برپایی جشنواره نقطه نداشتن این بخش باشد که آن مدیر تولید برای جذب اسپانسر باشد که ما آن را نداریم.

 

- بهتر است کمی به اصل موضوع یعنی کلیت جشنواره تئاتر نقطه بازگردیم، منظور از حس، بدن و بیان چیست؟

 

من فکر می کنم بخش بدن و بیان کاملاً مشخص است اما حس کمی گنگ است. من یک توضیح اجمالی راجع به بخش ها بدهم. همانطور که می دانید بازیگری سه اصل حس، بدن و بیان دارد.

در بخش بدن که کاملاً گویا است. یعنی شما در تمام ژانرهای تئاتر فیزیکال از بخش های حرکات معاصر، فیلد پانتومیم یا حرکات فولکلر و یا حرکات بومی می توانید استفاده کنید. بخش بیان نیز کاملاً گویا است.

بیان می تواند در بخش نمایشنامه خوانی، تئاتر رادیویی و یا در بخش تئاتر مونولوگ باشد که بازیگر باید تنها با تکیه بر بیان خود یک بخشی از یک نمایشنامه کلاسیک یا معاصر را شروع به خواندن و تصویر سازی می کند.

امابخش حس ترکیب این دو با یکدیگر است. یعنی بازیگر بر اساس احساسات پنجگانه، با بیان و بدن مناسب یک کار خاص را ارائه می دهد. ما سال گذشته متأسفانه دچار یک شتابزدگی بسیار بدی بودیم. این نقص هم در کلیت و هم بر خود من وارد است. هم در بخش گزینش آثار، اجرای آثار. امیدوارم این مشکل را در برپایی سومین جشنواره نداشته باشیم که کمی نگرانی من به کسر زمان در کنار کسر بودجه است. ما سال گذشته زمان مناسبی برای گزینش آثار نداشتیم و بچه ها خیلی سریع درگیر چندین جشنواره می شوند. جشنواره اول ما در دی ماه برگزار شد اما جشنواره دوم و سوم در اردیبهشت تئاتر برپا شده و می شود. همانطور که می دانید در اردیبهشت تئاتر اتفاقات و جشنواره های متعددی هست و از آنجا که مهلت پایانی ارسال آثار دهه اول بهمن است دوباره در این تاریخ هم ما مشکلات بسیاری مثل امتحانات دانشجویان و برپایی جشنواره فجر، آیین های سنتی و جشنواره های دیگر داریم که باعث می شود تا شرکت کننده ها خیلی زمان و تمرکز کافی برای اجراهای شان نداشته باشند. با توجه به اینکه درگیر جشنواره های دیگری هستند خیلی تمرکز و فکر برای این جشنواره ندارند. علیرغم اینکه این جشنواره خیلی کوتاه است ولی زمان بندی آوردن آثار در جشنواره کمی با مشکل روبرو می شود و آن به خاطر این است که ما زمان کمی داریم. فراخوان هم منتشر شده است که فکر می کنم زمان فراخوان از اول همین ماه بوده است.

 

- اگر صحبت پایانی دارید بفرمایید؟

 

  - صحبت پایانی من این است که کمک کنید!

واقعاً فکر می کنم یکی از معضلات که همه ما داریم عدم استفاده صحیح از علم و ثروت مان است. خیلی از جاها علم ما نیازمند حمایت و خیلی از جاها ثروت مان نیازمند یک علم و هنر بهره وری از ثروت است. این دو هیچ گاه توأم با هم نبوده اند و اگر هم این اتفاق در جهت جشنواره های فرهنگی ما افتاده خیلی کم تر افتاده است. آرزوی من این است که برپایی جشنواره هایی که در کشور است اینقدر شعار رو نباشد و این قدر شعار آن تیتری نباشد که خودشان دوست دارند. برپایی جشنواره ها با محوریت های دیگری که در کل کشور است با احترام گذاشتن به همه آنها و با احترام گذاشتن به ستاد اجرایی آن ها حس می کنم که بهتر است این بودجه ها کمی پخش شوند. ما یکی از کارهایی دوست داریم در این جشنواره اتفاق بیفتد این است که پس از برگزاری هر سه دوره جشنواره چهارم جشنواره منتخبین جشنواره یک، دو و سه باشد. یعنی در جشنواره چهارم همان برگزیدگان سه دوره قبل را دعوت می کنیم بیایند و حال رقابتی بین آن ها انجام می شود. این طرح ها نیازمند یک ساپورت و حمایت است. این ارائه طرح باید در جایی شبیه به یک بذری که ما آن را می ریزیم خیلی چیزها نیاز دارد تا تبدیل به درخت شود و به بار بنشیند. کمال الملک یک جمله زیبا دارد که می گوید «مدرسه هنر مزرعه بلال نیست که هر سال ثمره بهتری بدهد». در واقع باید یک اتفاق و حمایت سالانه پشت آن باشد. یعنی یک سرمایه گذاری کوتاه مدت نباید باشد. سرمایه های بلند مدت اگر باشند یک اتفاق خواهد افتاد و اگر غیر از این باشد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. این اصرار باید اتفاق بیفتد و این پیگیری باید باشد. همین حمایتی که سایت پرده سینما انجام می دهد و اطلاع رسانی می کند چرخه نقطه را به پیش می برد و همه این نقطه ها باید جمع شوند تا خط تئاترمان شکل بگیرد. خط بازیگری مان خوشگل شود بازیگری را خوش خط بنویسیم و اگر غیر از این باشد هیچ اتفاقی نمی افتد و من مدعی این هستم که ما هنوز بازیگری حرفه ای و سوپر استار نداریم.


 تاريخ ارسال: 1391/10/10
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>جیران:

واه واه واه. بیان بگن بهم پول بدید جشنواره مو بچرخونم دیگه

1+1-

جمعه 4 مرداد 1392



>>>سارا:

بابا این جشنواره رو من رفتم دیدم. اصلا اون چیزی نیست که مدیر و منیجر ازش حرف میزنه. خلاقیت بچه ها در حد صفر! خیلی بجه گونه بود

0+0-

جمعه 6 ارديبهشت 1392



>>>رها:

تیترتون عالیه

0+0-

يكشنبه 10 دي 1391



>>>شقایق:

جشنواره نقطه دیگه از کجا پیداش شد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من تعجب میکنم که چرا اینهمه جشنواره ریز و درشت و الکی داره برگزار میشه هیچ توجه کردین از اول سال تا حالا حتی 1 روز هم نشده که ما جشنواره تئاتر یا فیلم نداشته باشیم همه اینا در حالی هست که کلا تئاتر و فیلم تو کشور نابود شده چه فایده داره آخه این جشنواره های الکی؟

1+0-

يكشنبه 10 دي 1391




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.