پرده سینما

جذابیت‌ از نوعی دیگر؛ نگاهی به «ناین» ساخته‌ی راب مارشال

پیمان عباسی‌نیا

 

 

 

 

 

 

 

 

هر پنج‌شنبه، طعم سینما را در پرده سینما بچشید!

 

با طعم سینما، سینما را از دریچه ای تازه ببینید!

 

نقد و بررسی فیلمهای مهم تاریخ سینما در طعم سینما

 

 

 

 

 

Nine

كارگردان: راب مارشال

فيلمنامه: مایکل تالکین و آنتونی مینگلا [براساس نمایشنامه‌ی موزیکالِ آرتور کوپیت]

بازيگران: دانیل دی-لوییس، ماریون کوتیار، پنلوپه کروز و...

محصول: ایتالیا و آمریکا، ۲۰۰۹

زبان: انگلیسی، ایتالیایی

مدت: ۱۱۸ دقیقه

گونه: درام، موزیکال، عاشقانه

بودجه: ۸۰ میلیون دلار

فروش: حدود ۵۴ میلیون دلار

درجه‌بندی: PG-13

جوایز مهم: کاندیدای ۴ اسکار

 

 

■ طعم سینما - شماره‌ی ۷۳: ناین (Nine)

 

 

طعم سینما - ناینناین فیلمی به کارگردانی راب مارشال است که علاقه‌مندانِ سینما بیش‌تر او را به‌خاطر ساخت موزیکال بسیار موفق و ۶ اسکاره‌اش شیکاگو (Chicago) [محصول ۲۰۰۲] به‌جا می‌آورند. ناین -یا همان ۹ خودمان!- قصه‌ی برهه‌ی متلاطمی از زندگیِ فیلمساز ایتالیایی مشهوری به‌نام گوییدو کونتینی (با بازی دانیل دی-لوییس) را به تصویر می‌کشد. با وجود این‌که در رسانه‌های عمومی و مطبوعات اعلام شده است کونتینی قصد دارد کاری تازه تحت عنوان "ایتالیا" کلید بزند؛ اما او خودش هم نمی‌داند درباره‌ی چه موضوعی می‌خواهد فیلم بسازد و کاملاً سردرگم است...

ناین علی‌رغم در اختیار داشتن فیلمسازی کاربلد پشت دوربین‌اش و کهکشانی از ستارگان درخشان -از آقای دی-لوییس، پنلوپه کروز، نیکول کیدمن و ماریون کوتیار گرفته تا کیت هادسون، جودی دنچ و سوفیا لورن- در گیشه به‌شکلی شکست خورد که حتی در بازگرداندن بودجه‌ی اولیه‌اش نیز ناکام ماند؛ ناین در مقابل ۸۰ میلیون ناقابلی که هزینه‌ی تولیدش شده بود، کم‌تر از ۵۴ میلیون دلار فروش کرد!

به‌نظر نگارنده، علت اصلی را پیش از هر مورد دیگری، در خاص بودن این فیلم و مخاطبِ خاص داشتن‌اش بایستی دنبال کرد؛ داستانِ کارگردان به بن‌بست رسیده‌ای که ایده‌هایش ته کشیده‌اند و حرفی برای گفتن ندارد، موضوعی خوشایند عامه و همه‌پسند نیست. قشر هنرمند و هنرشناسی که طعم آفرینش ادبی و هنری را چشیده، خیلی بهتر می‌تواند حال‌وُروز گوییدو و کیفیتِ هراس‌هایش را درک کند.

ناین در عین حال، قطعات گوش‌نواز و جذابی دارد که قادرند عشاق موسیقی و سینمای موزیکال را راضی ‌کنند. حُسن ناین، جریان داشتن درامی جان‌دار در کنار کوریوگرافیِ [۱] درخور توجه‌اش است. چیزی به زمان شروع فیلمبرداری "ایتالیا" -نام همان فیلم خیالی که گوییدو وعده‌ی ساختن‌اش را داده است- نمانده درحالی‌که هیچ فیلمنامه یا دستِ‌کم ایده‌ای در کار نیست! کونتینی بین تمام زنان زندگی‌اش سرگردان است و هیچ‌کدام از آن‌ها نمی‌توانند الهام‌بخش آقای فیلمساز باشند.

پنلوپه کروز که یک اسپانیاییِ اصیل است -به‌دلیل قریحه‌ی ذاتی‌اش- نقش یک زن عامی ایتالیایی را به‌شدت باورکردنی از آب درآورده است؛ به‌طوری‌که به‌کلی از یاد می‌برید پنلوپه از الکوبنداز -واقع در نافِ اسپانیا- آمده! علاوه بر خانم کروز، لهجه‌ی ایتالیاییِ دانیل دی-لوییس هم شنیدنی است! که البته به‌هیچ‌وجه از بازیگری به سخت‌کوشیِ او بعید نبوده. دی-لوییسِ بزرگ، بازیگر ۵۷ ساله‌ای که در تمام عمرش [۲] فقط در ۲۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرده(!) و یگانه رکورددار کسب ۳ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد است، گوییدوی غرق در تلاطم‌های متضاد احساسی را با شعور و ادراکی مثال‌زدنی بازی می‌کند.

ناین طی هشتادوُدومین مراسم آکادمی، در ۴ رشته‌ی بهترین ترانه (ماوری یستون)، طراحی لباس (کالین اتوود)، طراحی هنری (جان مایره و گوردون سیم) و بازیگر نقش مکمل زن (پنلوپه کروز) کاندیدای کسب اسکار بود. ناین هم‌چنین در گلدن گلوبِ شصت‌وُهفتم، نامزد ۵ جایزه‌ی بهترین فیلم موزیکال یا کمدی، ترانه‌ی اورجینال (ماوری یستون)، بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی (دانیل دی-لوییس)، بازیگر زن فیلم موزیکال یا کمدی (ماریون کوتیار)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (پنلوپه کروز) شد که به هیچ‌کدام از آن‌ها نیز نرسید.

ناین در رفت‌وُبرگشتی مداوم میان خاطرات مقاطع مختلف عمر گوییدو سپری می‌شود که بخش‌های مربوط به دوران کودکی‌ او، در وهله‌ی اول، حس‌وُحال آثار فلینی نظیر آمارکورد (Amarcord) [محصول ۱۹۷۳] و بعد، فیلم‌های جوزپه تورناتوره را به‌یادمان می‌آورند. کونتینی سرانجام پس از دست‌وُپا زدن در برزخی بینابین تعهد و بی‌بندوُباری، ایمان و بی‌ایمانی... اعلام می‌کند "ایتالیا" را نمی‌سازد. گوییدو درواقع فیلم را رها می‌کند تا زندگی و همسرش، لوئیزا (با بازی ماریون کوتیار) را دوباره به‌دست بیاورد.

اما یک توصیه‌ی دوستانه! اگر می‌خواهید از ۹ راب مارشال لذت ببرید، هیچ چاره‌ای ندارید جز این‌که ۸ و نیمِ [۳] فدریکو فلینیِ فقید را فراموش کنید! مارچلو ماسترویانی را هم همین‌طور! اصولاً انتخاب کلاسیکی برجسته هم‌چون ۸ و نیم -به‌عنوان یکی از منابعِ اقتباسِ ناین- که سینمادوستانِ بسیاری، سالیانِ سال‌ با آن زلف گره زده‌اند را می‌توان به‌منزله‌ی ورود آقای مارشال به میدان مین محسوب کرد!

بد نیست اشاره کنم که تاکنون -به‌غیر از اتفاقِ نظری که می‌شود گفت درخصوص بازیِ خوب ماریون کوتیار وجود دارد- اغلب نقدهایی که بر ناین نوشته شده، منفی بوده‌اند! اهمیتی نمی‌دهم به این‌که مثلاً کنت توران [۴] یا لو لومنیک [۵] فیلم را کوبیده‌اند حتی چنانچه مرحومان راجر ایبرت و رابین وودِ کبیر -البته ترجیحاً نه به شیوه‌ی شب مردگان زنده‌ی جرج رومرو! [۶]- سر از خاک بیرون بیاورند و ناین را بدترین موزیکالِ تاریخ سینما خطاب کنند، من این فیلم را دوست دارم!

همان‌طور که در زندگی روزمره‌ به آدم‌هایی با خلق‌وُخوهای دور از هم برمی‌خورید و طبیعی است که با همه‌شان یکسان تا نکنید، بعضی فیلم‌ها نیز قلقِ مخصوصِ خودشان را دارند و صبوری بیش‌تری طلب می‌کنند. اصلاً نمی‌توان تمام تولیدات سینما را طبق فرمولی از پیش آماده قضاوت کرد و برایشان یک‌جور نسخه پیچید! ناین از آن دست فیلم‌هاست که سهل‌وُآسان رکاب نمی‌دهد!... جذابیت‌ها و تعلیق‌های ناین از نوعی دیگر است.

 

پیمان عباسی‌نیا

دو‌شنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۳

 

[۱]: Choreography.

[۲]: تا به حال (فوریه‌ی ۲۰۱۵).

[۳]: محصول ۱۹۶۳.

[۴]: منتقد فیلمِ لس‌آنجلس‌تایمز.

[۵]: منتقد فیلمِ نیویورک‌پست.

[۶]: شب مردگان زنده (Night of the Living Dead) [ساخته‌ی جرج رومرو/ ۱۹۶۸] یکی از معروف‌ترین فیلم‌های ترسناک در ساب‌ژانر زامبی (مرده‌ی متحرک).

 

 

برای مطالعه‌ی شماره‌های دیگر، می‌توانید لینک زیر را کلیک کنید:
     ■ نگاهی به فیلم‌های برتر تاریخ سینما در صفحه‌ی "طعم سینما"


 تاريخ ارسال: 1393/11/27
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>ma:

ممنون از زحماتتون!جالب و زیبا نوشتید!باتشکر

1+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>مَمَد:

AAAAli bod filmesh...khiliiiiiiii khoooob bod

2+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>اصغر بهداروند:

نقد پر کاری بود.متشکرم از اطلاع رسانی تون.

2+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>همایون:

بهترین فیلم موزیکال سال!!!بالاخره موفق شدم آخرین کار «راب مارشال»رو ببینم!!!دنیل دی‌لوییس!!!بازی‌های این مرد شگفت‌زده‌ام می‌کنه!!!

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>babak1983:

من که از فیلم خوشم نیومد :( :( :( :( :( :(

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>دانشجو:

با تشکر از نقد خیلی پربارتون....یه شاهکار تکرار نشدنی بود ناین....

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>یه نفر:

راب مارشال فعالیت سینمایی اش را از سال ۱۹۹۵ از یک فیلم تلویزیونی به نام ویکتور/ ویکتوریا آغاز کرد. پس از موفقیت این فیلم وی چهار فیلم تلویزیونی دیگر نیز ساخت. در همین ساخته‌ها برای موفقیت فیلم آنی (۱۹۹۹) برنده جایزه امی شد. در سال ۲۰۰۲ مارشال رسماً اولین فیلم بلند سینمایی اش را با نام شیکاگو ساخت که در مجموع در ۱۳ رشته نامزد اسکار شد و ۶ تای آن را تصاحب کرد. از جمله بهترین فیلم سال را برای مارشال. وی با اولین فیلم خود به اسکار دریافت به شهرت رسید. فیلم بعدی او اقتباسی بود از رمان معروفی به نام خاطرات یک گیشا که نامزد ۶ اسکار شد و توانست ۳تای آن را برنده شود. بعد از این دو فیلم اسکاری و موفق، او دوباره یک فیلم تلویزیونی ساخت که به تونی بنت معروف می‌پرداخت. در سال ۲۰۰۹ وی فیلم ناین را ساخت. در این فیلم از ستاره‌هایی چون دنیل دی لوئیس استفاده کرده‌است که تمام بازیگران آن برنده جایزه اسکار شده‌اند. در سال ۲۰۱۱ مارشال وظیفه ساخت قسمت چهارم سری فیلم‌های دزدان دریایی کارائیب با عنوان بر امواج بیگانه را برعهده دارد که اولین فیلم اکشن او حساب می‌شود.

5+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>یه نفر:

سر دانیل مایکل بلیک دی-لوئیس (به انگلیسی: Sir Daniel Michael Blake Day-Lewis) ‏ (زادهٔ ۲۹ آوریل ۱۹۵۷) بازیگر بریتانیایی متولد لندن است. او تنها بازیگر برندهٔ سه جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای نقش‌های «دانیل پلین‌ویو»در فیلم خون به پا خواهد شد، «کریستی براون»[۲] در فیلم پای چپ من و «آبراهام لینکلن» در فیلم لینکلن است. دی لوئیس به عنوان یکی از گزیده‌کارترین بازیگران صنعت فیلم‌سازی شناخته می‌شود، به طوری در ۱۰ سال گذشته تنها در ۴ فیلم به ایفای نقش پرداخته‌است. او از سبک متد اکتینگ در بازیگری پیروی می‌کند و به تحقیق درباره نقش‌های خودش مشهور است و به عنوان یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای جهان شناخته می شود. معمولاً در طول دورهٔ فیلمبرداری، او به طور کامل در نقش خود باقی می‌ماند. وی در ژوئن ۲۰۱۴ در جریان مراسم تولد ملکه انگلستان به دریافت عنوان شوالیه مفتخر شد و با عنوان سر دانیل مایکل بلیک دی-لوئیس شناخته میشود.

5+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>یه نفر:

پنه‌لوپه کروز سانچز (به اسپانیایی: Penélope Cruz Sánchez) (زاده ۲۸ آوریل ۱۹۷۴) بازیگر اسپانیایی است. وی در ۱۵ سالگی توسط یک آژانس استعداد یابی شناخته شد، سپس اولین کار بازیگری خود را در ۱۶ سالگی با حضور در تلویزیون آغاز کرد و در پی آن و در همان سن با شرکت در فیلم خامون، خامون (۱۹۹۲) پابه عرصه سینما نهاد و مورد توجه منتقدان قرار گرفت. در سال ۲۰۰۱ میلادی دو فیلم آسمان وانیلی و دمیدن از وی به نمایش در آمد که سبب شهرت بیشتر او شد و از سوی دیگر هر دو فیلم به موفقیت تجاری در سطح جهانی دست یافتند. در دهه ۲۰۰۰ میلادی او در فیلم‌های متعددی با سبک‌های گوناگون نقش‌آفرینی کرد که از آن‌ها می‌توان به کمدی بیدار شدن در رنو (۲۰۰۲)، فیلم دلهره‌آور گوتیکا (۲۰۰۳)، فیلمی با موضوع عید کریسمس به نام نوئل (۲۰۰۴)، فیلم ماجراجویانه صحرا (۲۰۰۵)، فیلم موزیکال درام ناین و پویانمایی جی-فورس اشاره کرد. از برجسته‌ترین فیلم‌های او می‌توان ولور (۲۰۰۶) که نامزد گلدن گلوب و جایزه اسکار شد و فیلم ویکی کریستینا بارسلونا که برنده جایزه اسکار شد را نام برد. او اولین بازیگر اسپانیایی در تاریخ است که موفق به کسب جایزه اسکار شده و همچنین اولین بازیگر اسپانیایی است که ستاره‌ای در پیاده‌روی شهرت هالیوود بدست آورده است. پنه‌لوپه در کنار بازیگری مدل شرکت‌هایی چون منگو، لورئال و رالف لورن است و همچنین به همراه خواهر کوچیکترش مونیکا کروز طراحی‌هایی برای منگو انجام داده‌اند. کروز علاوه بر کمک‌های مالی برای موسسات خیریه، وقتش را نیز صرف آن‌ها می‌کند. وی فعالیت‌های داوطلبانه‌ای در اوگاندا و هندوستان داشته است و در هندوستان یک هفته برای مادر ترزا کار کرده و دستمزد حاصل از فیلم کشور هایلو را نیز صرف امور خیریه کرده است.

5+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>یه نفر:

ماریون کوتیار (به فرانسوی: Marion Cotillard) (زادهٔ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ در پاریس، فرانسه) بازیگر و خوانندهٔ فرانسوی است. او با بازی در فیلم‌های زندگی جنسی من، تاکسی، فوریا و چیزهای زیبا توانست نظر منتقدان را جلب کند. همچنین او در فیلم‌هایی همچون ماهی بزرگ، یک نامزدی بسیار طولانی، یک سال خوب و دشمنان مردم بازی کرده است. او یک جایزه اسکار، یک جایزه بافتا، یک جایزه سزار و یک جایزه گلدن گلوب برای بازی در نقش ادیت پیاف در فیلم زندگی یک گل سرخ را به دست آورده است. همچنین او اولین فردی است که برای بازی در یک فیلم فرانسوی‌زبان برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد و در سال ۲۰۰۹ برای بازی در فیلم موزیکال ناین نامزد جایزه گلدن گلوب شد.

5+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>خادم:

یادداشت خوبی خواندم. لذت بردم و سپاس..............................................................................................

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>امیر ارسلان نامدار:

خوب بود. موفق باشین.

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>زینب کریمی:

سلام و خداقوت! مثل همیشه روان و عالی نوشتید. از پیشنهاد فیلم تان متشکرم و برای تان آرزوی سلامتی دارم. قلم تان سبز و نویسا.

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>eli:

LIKE

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>jim:

aw...That's fantastic! Love the story

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393



>>>نونا:

پس حتما بايد به اين فيلم نگاهي جديد داشت . در فيلم هاي زندگي نامه اي بهتره خودمون رو جاي هنرپيشه هاي فيلم تصور كنيم تا بهتر بتونيم با آن ارتباط برقرار كنيم . چقدر نقد خوبي بود . پاينده باشيد .

4+0-

دوشنبه 27 بهمن 1393




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.