برای بهار نود و سه

1. سینما برای من با یک بهار شروع شد و خواب دروغینی که از پس پشت پلک هایم چند جوان را می دیدم که قایمکی دارند یک فیلم سیاه و سفید از فردین تماشا می کنند. یعنی بازیگرش مردی بود به نام فردین که من فقط اسم اش را شنیده بودم. وقتی سرم را از لای پتو کمی بیرون آوردم، دقیقاً آن جای فیلم بود که نمی باید می بود. چشمتان روز بد نبیند. قایمکی و خداترسی هیچ وقت یک جا جمع نشدند و گویا نمی شوند. ویدیوی «تی سون» و فیلم های کرایه ای که از کمیته ی سانسور پسرخاله هایم رد شده بود و به قول خودشان صحنه نداشت.

2. مدرسه می رفتم که گاهی ما را می بردند سینمای کانون. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و فیلم هایی که در خاطرم نماند. تا رسییدیم به فصل کلاه قرمزی و پسرخاله. از آن که عبور کردیم با مجله های سینمایی آشنا شدم. «فیلم»، «دنیای تصویر»، و......

3. حالا دیگر با گدار و کوروساوا و کیارستمی پز می دادیم و برای خودمان روشنفکری شده بودیم. می خواستم با شعرهایم و نقدهایم جهان را عوض کنم. اما نشد که نشد. کمی بعدتر رسیدم به زمستان سینمای ایران و یخ هاش که هنوز هم باز نشده است.

4. نوروز نود و سه رسیده و من در سال های قبل از اربعین خودم ام. شاید بهار که بیاید، معجزه هم بیاید و ما از خودمان بیرون بزنیم.

در همین رابطه بهاریه های نویسندگان سایت پرده سینما در نوروز 1393 را بخوانید

از خود می سازم- مهدی فخیم زاده

رونمایی از یک عکس چهل ساله- محمد جعفری

«بهاریه­»ای بیشتر مطبوعاتی و کمتر سینمایی! حوّل حالنا.....- فهیمه غنی نژاد

روزی که رفت بر باد، روی که ماند در یاد- سعید توجهی

عاشقی اعتباری است که نصیب هرکس نمی شود- امید فاضلی

غنچه رز من کدام است؟- نغمه رضایی

پرواز در این حوالی- آذر مهرابی

شاید بهار که بیاید، معجزه هم بیاید- محمود توسلیان

بو کنیم اطلسی تازه بیمارستان را- علی ناصری

امسال هیچ منتظر بهار نیستم- محمدمعین موسوی

بهار نزدیک است... حالم خوش نیست!-رضا منتظری

هزار نقش نگارد ز خط ریحانی- الهام عبدلی

آواهایی که از دوردست ها می آیند- مرتضی شمیسا

در یک بعد از ظهر گرم تابستان «او» آمد- غلامعباس فاضلی