علیرضا انتظاری
 وقتی علیرغم همه مشکلات اقتصادی، خانوادگی و کاری که امروز برای اکثریت افراد جامعه جزو لاینفک زندگی شده احساس می کنی حالت از سال های قبل بهتره!
وقتی تصمیم می گیری بر خلاف دو سوم گذشته عمرت دیگه حسرت روزای گذشته رو نخوری...
وقتی سینما دوباره می تونه تو رو به وجد بیاره و احساس بیزای که طی یکی دو سال اخیر نسبت به اون داشتی، یواش یواش از بین رفته و رابطه تون داره رنگ و بوی آشتی به خودش می گیره...
وقتی روزهای آخر اسفند هول هولکی مشغول رتق و فتق امور اداری، کاری و زندگی خانوادگی هستی و از رودرو شدن با مشکلات به رغم همه سختی هاش مثل سال های قبل آزرده خاطر نمی شی...
وقتی دیدن هیجان مردم که با همه وضع بد معیشتی که در زندگی هایشان به وجود آمده شب عید، در بازار و کوچه و خیابان برای خرید شب عید بهت هیجان و شور و انرژی می ده...
وقتی متولد اسفند هستی و دوستای بسیار خوبی داری که در سی و دو سالگی مثل کوه پشتت هستن و فراموشت نمی کنن و روز تولدت از جون و دل برات مایه میذارن و با حضورشون تو رو شگفت زده می کنن...
وقتی می بینی دشمنی تمام همکارانت که از همین اهالی معدود و جمع و جور سینما به ویژه مطبوعاتی های سینما هستن و خیلی دوست دارن میانه ات را با اساتید و دوستان و همکاران قدیمی ات هرطور که شده به هم بزنن اما تیرشون به سنگ می خوره...
وقتی بعد از سال ها به یاد داشته های ارزشمندی می افتی که شاید تا سال های قبل چندان توجهی به این داشته ها نداشتی و الآن احساس می کنی با حضور و وجودشون ثروتمندترین انسان روی زمین هستی و می خوای به دست و پای پدر و مادرت بوسه بزنی...
وقتی امید به آینده داری و می خوای هرطور که شده در سال جدید تمام اهداف مهم زندگیت رو برآورده کنی...
وقتی دیگه فیلم های خنثی سینما حالت رو بد نمی کنه...
وقتی که با عشق و اشتیاق سفره هفت سین می چینی و دیگه این برات یه وظیفه هر ساله نیست...
وقتی امسال تصمیم می گیری بیش از گذشته خاطرات خوش گذشته نوروزی رو برای خودت زنده کنی...
وقتی دیگه برات مهم نیست که دیگران چه نظری در مورد افکارت دارن و می خوای برای دل خودت زندگی کنی...
وقتی داری با عشق برای «پرده سینما» که خیلی دلشون می خواد دیگه توش قلم نزنی، می نویسی!
وقتی تصمیم داری که تو نوروز ۹۴ یک گلچین ۳۲ تایی از فیلم های محبوب و مورد علاقه ات را مرور کنی...
وقتی تصمیم داری امسال از کسی کینه ای به دل نگیری...
وقتی تصمیم می گیری با تمام قدرت جلوی مشکلات ایستادگی کنی...
وقتی می خوای به همه کسانی که با تو در ارتباط هستن التماس کنی که از تو کینه و یا ناراحتی در قلب هاشون نداشته باشن...
وقتی تصمیم داری مثل گذشته به جوجه روشنفکرایی که دور و برت رو گرفتن و با وصله زدن خود به این جناح و آن جناح می خواهند درون تهی خود را غنی نشان دهند، هیچ بهایی ندهی و بگذاری برای خودشان دلخوش باشند...
وقتی فقط یاد و خاطره دوران کودکی و سینما رفتن های آن زمان که برای خودش عالمی داشت تو رو به وجد میاره...
وقتی دوست داری به همه هم میهنانت بگی عاشقتونم...
وقتی به فرهنگ ملی غنی خودت افتخار می کنی...
وقتی صمیمانه می خوای به همکاران نازنینت در سایت پرده سینما، از غلامعباس فاضلی که مثل یک برادر صمیمی در کنارت هست، تا فهیمه غنی نژاد مهربان، دوست داشتنی و پر انرژی و جلال الدین ترابی صمیمی و سعید توجهی گرامی و زوج سینماگر فرهیخته پرده سینما یعنی آذر مهرابی و محمد جعفری، الهام عبدلی نازنین و سایر همکارانت که در طول ۱ سال گذشته خیلی مزاحمشون شدی، صمیمانه و از ته قلب شادباش نوروزی بگی و برای یکایک شون آرزوی سالی خوب و خوش داشته باشی...
این یعنی اینکه حالت خوبه! این یعنی اینکه روزهای خوبی برات توی راهه... این یعنی بهار... برای کسی که شاید چند سالی بهاری نداشته...
روز و روزگارتون خوش
برام دعا کنین بتونم کمبود حضورم در «پرده سینما» رو جبران کنم. (مخصوصا دشمنان گرامی)
نوروز 1394
در همین رابطه، بهاریه‌های دیگر نویسندگان سایت پرده سینما را در نوروز ۱۳۹۴ بخوانید:
با شماست که جهان پرتصویر می‌شود - محمد آقازاده
امان از لحظه‌ی تحویل سال! - پیمان عباسی نیا
نامه در مه - سعید توجهی
من و شلاق‌های پنبه‌ای عمو - محمد جعفری
درختان بهار دارند، من هم - سیدهادی جلالی
مگر می‌شود زیبایی را اشتباه گرفت؟ - نغمه رضایی
چشم‌اندازی روشن - مرتضی شمیسا
مثل بارانی که می‌بارد و نمی‌بارد - فهیمه غنی‌نژاد
مالیخولیای سنجد - امید فاضلی
بهار مطلوب‌ام چه روزی است وقتی جای تو خالی است؟ - کاوه قادری
ثانیه‌شماری برای حال خوب بهار - زینب کریمی (اَور)
روزهای خوشی در راه است... - رضا منتظری
بیا و روشن کن! - محمدمعین موسوی
گوشواره‌های نخی - آذر مهرابی
انتشار مقالات سایت "پرده سینما" در سایر پایگاه های اینترنتی ممنوع است. |
| 