در طولِ فیلم، هیچ‌کس به‌نامِ کوچک صدایش نمی‌زند. صبرِ کبیری می‌خواهد تا فیلم راه بیفتد... نیم ساعت اول در سکوت می‌گذرد... اصلاً هیچ‌کس، هیچ‌کس را صدا نمی‌زند... تا به حال به این قضیه دقت نکرده بودم که اگر آدم‌ها اسم نداشتند، چه می‌شد...؟ نمی‌دانم چه می‌کنند آدم‌های فیلم!... راه می‌روند. عده‌ای در فضایی توهمی، در تاریکی غرق می‌شوند... عده‌ای اغوا می‌کنند، عده‌ای در گمراهی و شهوت پا به خانه‌ای سیاه و سرد می‌گذارند... بالاخره بعد از مدتی عذابِ شیرین برای کشفِ ماجرا، می‌فهمم که قضیه از این قرار است که زنی بی‌نام، به‌دلیلی که در سطر‌های بعدی برایتان خواهم گفت، مردان را اغفال می‌کند و به خانه‌ای تیره‌وتار می‌کشاندشان... مردان، غرق در هوس و بی‌خبری، به‌صورتی مرموز و جالبِ توجه، در کفِ خانه که تبدیل به باتلاق‌گونه‌ای می‌شود، فرو می‌روند، اغفال‌شدگان به زیر این باتلاق، فرو می‌روند... شبیه به غرق‌شدگانِ زیر اقیانوس می‌شوند... نمی‌توانند راه بروند... حرکات‌شان به‌کندی و به‌سختی است و طی چند ثانیه از درون تهی می‌شوند و چیزی که از آن‌ها باقی می‌ماند، یک سرِ توخالی و پوستی است که شبیهِ پوست به‌جا مانده از مار است، وقتی سال به سال پوست می‌اندازد... این زن، انسان است و نیست؛ از درونِ آدم‌هایی که هم‌چون کور‌ها به‌دنبال‌اش راه افتاده‌اند، تغذیه می‌کند... برای این‌که شبیه آدم‌ها باشد... این زن خودش را در آئینه ندیده است... این زن خودش را نمی‌شناسد... نمی‌توانم حیرت نکنم... حیرت می‌کنم، گیج می‌شوم و دل‌آشوبه می‌گیرم... این دل‌آشوبه را چندین روز با خودم حمل می‌کنم، با این دل‌آشوبه سرِ کلاسِ "آشنایی با هنر و تمدن شرق" می‌روم و از آنجا می‌کشانم‌اش تا کلاسِ "مطالعات تطبیقیِ هنرِ ۲"... به انتهایِ فیلم نزدیک می‌شوم و من مثل بچگی‌هایم که دوست داشتم جودی ابوتِ بابا لنگ‌دراز تمام نشود و از صبح تا شب، تمامِ جزئیات زندگیِ جودی را از تلویزیون پخش کنند و من بروم با جودی طرحِ دوستی بریزم... دلم می‌خواهد فیلم تمام نشود و با این زن که صورت‌اش عاریه است و اسم ندارد، دوست شوم... عاقبت عاشق می‌شود که امان از عشق... می‌خواهد بداند عشق چگونه است... می‌خواهم دوست‌اش باشم و ساعت‌ها راجع به عشق با هم حرف بزنیم. تاوانِ تجربه‌ی عاشقی‌هایش می‌شود آتش... شعله‌ور شدن و سوختن... می‌خواستم بگویم‌اش که عاقبت عشق، آتش گرفتن، سوختن و شعله‌ور شدن است... پوست‌اش شکافته می‌شود، صورت واقعی‌اش هم زیباست گرچه خبری از رنگ‌ولعاب نیست... یک‌دست سیاه است... مثل روز‌ها و شب‌های عاشقِ بیچاره... صورت عاریه‌اش را در دست می‌گیرد... چشمانی عاریه به صورت واقعی‌اش نگاه می‌کنند... پلک می‌زنند... و من باز حیرت می‌کنم و دلم آشوب می‌شود... عاقب‌‌ همان شد که گفتم: شعله‌ور شدن... یادِ خودم می‌افتم؛ وقتی شعله‌ور شده‌ام و هیچ‌کس نمی‌بیند... دلم شعله‌هایِ واقعی می‌خواهد... می‌خواهم وقتی شعله‌ورم آن‌قدر پیدا باشد که دوروبری‌هایم با لبخند با من سلام و احوالپرسی نکنند و از رنگ لباس‌هایم تعریف و تمجید نکنند و من در چشمان‌شان رنگ حسد و بدخواهی را نبینم... ماجرا از این قرار بود: این زن که اسم نداشت... قلب نداشت... صورت نداشت... شعله‌ور شد و سوخت. از فردای دیدنِ این فیلم، در اتوبوس‌گردی‌هایم به آدم‌ها بیش‌تر دقت می‌کنم. به حرف زدن و حرف نزدن‌هایِ آدم‌ها... خیلی دشوار است با کلمات از حال‌واحوالِ درون گفت... وقتی این تجربه را قبلاً از کسی نشنیده‌ای و نخوانده‌ای و باید آن‌قدر با کلمات بازی کنی تا به نزدیکی‌هایِ این حس برسی... از فردایِ دیدنِ زیرِ پوست بیش‌تر آدم بودن را درک می‌کنم... چیزی شبیه به حسِ زنِ بی‌نامِ این فیلم وقتی صورتِ عاریه‌اش به صورتِ واقعی‌اش نگاه می‌کرد و پلک می‌زد... من هم پلک می‌زنم و از کمی دور‌تر از خودم، به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم یک انسان‌ام... دست دارم، صورت دارم و می‌توانم پلک بزنم... باز هم‌‌ همان حس‌وحال‌هایِ بی‌توصیف... تهوع و دل‌آشوبه... باید حواس‌ام را پرت کنم وگرنه این فکر‌ها من را می‌کشند، من را می‌میرانند... پلک می‌زنم، مثل خواب‌زده‌ها، با عینک فریم‌مشکیِ جدیدم، ردیف اول کلاس شماره‌ی ۲۳ دانشگاه هنر و معماری نشسته‌ام و استادِ محترم از ربطِ شکار شیر و گراز در نقاشی‌های ایرانی باابهت پادشاهان می‌گوید و تصاویر بهرام و آزاده را در بشقاب‌های به‌جا مانده از دوره‌ی سلجوقی مرور می‌کنیم... من هنوز به آن زن که صورت نداشت، فکر می‌کنم‌‌ همان که شعله‌ور شدن‌اش شبیه شعله‌ور شدن‌هایِ من بود...

زینب کریمی (اَور)

آبان ۱۳۹۳

با تمرکز روی فیلم زیر پوست

عنوان اصلی: Under the Skin

كارگردان: جاناتان گلیزر

فيلمنامه: جاناتان گلیزر و والتر کمپل

بازیگرها: اسکارلت جوهانسون، جرمی مک‌ویلیامز، لینزی تیلر مک‌کی و...

تولید انگلستان، آمریکا و سوئیس

نمایش در مارس ۲۰۱۴ (انگلستان)

در همین رابطه بخوانید:
    ۱- دل‌آشوبه‌هایِ این زن که اسم ندارد...
    ۲- کشورهای واقعی، ما هستیم!
    ۳- روایت مردی که در سکوت دیکته می‌کند...
    ۴- ملکه‌ی جادویی ساکنِ حبابِ زیرِ دریا‌ها...
    ۵- زنان و مردان نگران در شهر‌های سوخته‌ی بیست‌ویک سپتامبر ۱۹۴۵
    ۶- زنی پنهان‌شده در یادداشت‌هایی با رنگ‌وبویِ رسوایی
    ۷- رازهایی در سنگاپور
    ۸- نجواهای محزون «زینت. میم»
    ۹- از مرگ‌ومیر‌ها بی‌خبرم
   ۱۰- رنج‌های پنج خانه آن‌سو‌تر از ما
   ۱۱- سقوط ‌آزاد
   ۱۲- زمستان و برف که بر عشق‌های مدفون می‌بارد...
   ۱۳- داستان نیمه‌تمام عکس‌های سه‌درچهار
   ۱۴- آن‌چه برادرم آموخت