در فیلم های سینمایی ژانر ورزش آنهایی موفق هستند که بتوانند با مخاطبانی که از آن ورزش سر در نمی آورند هم رابطه قرار کنند. ولی موفق تر آن دسته از فیلم هایی هستند که ورزش را فقط بهانه ای برای دادن درس های انسانی به بینندگانشان قرار می دهند و در اصل فیلم به چیزهایی دیگری در پس ظاهر ورزشی فیلم می پردازد. نمونه اش هم محبوب میلیون دلاری و نقطه ی کور هستند که هردوی آنها نامزد و برنده چندین جایزه ی مهم اسکار شده اند.

مانی بال هم یکی از همین فیلم های عالی ورزشی است که  با کندوکاو در شخصیت بینی بیل (برارد پیت) راه و چاه و سبک زندگی این مربی ورزشی را به بینندگان نشان می دهد و عوامل موفقیت این شخص را به  عهده ی بیننده می گذارد تا هرکسی با توجه به برداشتی که از این شخصیت می کند به دلایل موفقیت او پی ببرد. فیلم های ورزشی دونوع خط داستانی دارند، یا یه فرد افلیج و فاقد اعتماد به نفس به قهرمانی می رسد یا اینکه یک تیم شکست خورده با ورود یک فرد با اعتماد به نفس به پیروزی د ست می یابد. مانی بال در گونه ی دوم قرار می گیرد. این فیلم در لایه های زیرین چیزی بسیار فراتر از ظاهر خود دارد. بازی حیرت انگیز براد پیت که از همین حالا او را به خاطر بازی حیرت انگیزش در این فیلم باید جزو نامزدان احتمالی اسکار قرار داد ما را با  کوچکترین جزئیات  شخصیتی  بیلی بین که یک شخصیت واقعی است آشنا می کند. برای تماشاگر کم توجه شاید این فیلم یک اثر خسته کننده درباره ورزش کسل کننده ی بیسبال باشد ولی اصل ماجرای فیلم در جایی  دیگر رخ می دهد.

کتاب «مانیبال: هنر پیروزی در یک بازی ناعادلانه» نوشته ی مایکل لوئیز در سال 2003 منتشر شد. مایکل استاد نوشتن کتاب درباره رویدادهایی است که از روی داستان های واقعی نوشته شده اند. داستان واقعی فردی بینی بیل که با سعی و تلاش فراوان کمک می کند تا با وجود سنگ اندازی و مسیر سخت، تیم بال اوکان را به قهرمانی برساند.فیلمنامه ی این اثر که به قلم دو فیلمنامه نویس فیلم های اخیر دیوید فینچر، آرون سورکین (شبکه ی اجتماعی)و استیون زیلیان (دختری با خالکوبی اژدها) نوشته شده است به جرات یکی از بی نقص ترین فیلمنامه های سال های اخیر است. به ویژه حضور آرون سورکین در پشت فیلمنامه کاملاً احساس می شود. ترفند های معرفی شخصیت بینی بیل همانند ترفندهای استادانه ی  معرفی مارک زوکربرگ در فیلم شبکه ی اجتماعی است. به طور کلی کارهای این فیلمنامه نویس را دنبال کنید. استاد بی همتایی در فیلمنامه نویسی  و دیالوگ نویسی ها ی معرف شخصیت است.

داستان فیلم مانی بال درباره تیم باشگاهی اوکلاند اتلتیک است که در جدول لیگ بیسبال وضعیت بدی دارد. فیلم در سال 2001 و در پایان فصل2001  اوکلاند اتلتیک  آغاز می شود که از نیویورک یانکی شکست خورد. براد پیت در نقش بیلی بین مربی این تیم است. او بهترین بازیکنان اش (جانی دیمن و جیسون جیامبی و..)را به خاطر مشکلات از دست می دهد، اما او هرگز حاضر به قبول شکست نیست. به همین خاطر دست به روش پیشروانه ای برای انتخاب بازیکنان اش می زند و آن انتخاب بازیکن با احساب معادلات ریاضی و از میان بازیکنان مستعد  آماتوری است که در یک نقطه قوی هستند. او در این راه از پیتر براند (جونا هیل) به عنوان همکار کمک می گیرد. این روش که در کتاب به شدت برروی آن تأکید شده در فیلم به کل نادیده گرفته شده است، ولی در عوض به خاطر حضور براد پیت تمام جزییات فیلم بر روی خود شخصیت بیلی بین است. شخصیت براد پیت در این فیلم به قدری حرفه ای توسط فیلمنامه نویس با جزئیات بی شمار بررسی می شود که دچار تعجب می شود.

یکی دیگر از هسته های اصلی کتاب این است که به معرفی قوانین بازی بیس بال می پردازد که به خواننده غیر ورزشی کمک می کند با این ورزش کمی آشنا شود. ولی فیلم از این بخش های کتاب فقط برداشت های کوتاه و مختصری که به راهبرد داستان کمک کند استفاده کرده است. خوبی فیلمی مثل مانی بال این است که به تماشاگران اش باج نمی دهد و هرچه خودش دوست داشته در فیلم اتفاق می افتد. حتی شاید در اواسط فیلم این احساس به شما دست دهد که در حال تماشای یک فیلم مستند هستید، که اتفاقاً این کار حاکی از هوشمندی فیلم نامه نویس و کارگردان آن است. فیلم نامه نویسان به خوبی متوجه شده اند که دلایل  موفقیت یک چنین تیمی با مربی گری بینی بیل، نه شیوه ی عجیب او (که اتفاقاً بعضی از تیم ها بعد از آن از این روش استفاده کردند و شکست خورده اند، چون روش 100% تضمین شده ای نیست) و نه روش های انتخاب بازیگران تیم، بلکه فقط و فقط وجود شخصی به اسم بینی بیل است.

کارگردان اثر بنت میلر زمان بسیار کمی در فیلم را به نمایش بازی بیسبال اختصاص داده است. چون در اصل فیلم مانی بال درباره مدیریت است. شاید هرکس دیگری این روش را به کار ببرد جواب ندهد، ولی چرا بینی بیل از این روش استفاده کرد و موفق شد؟ فیلم مانی بال به این پرسش پاسخ می دهد!

جنا هیل دیگر بازیگر فیلم که همیشه در کمدی های بی پروا بازی می کند این بار بازی حیرت انگیزی در یک نقش جدی دارد.

مانند هر فیلم ورزشی عالی مانی بال معانی عمیق تری را در پشت یک پیروزی  به بینندگان ارائه می دهد. بی هیچ تردیدی فیلم در رسای وظیفه شناسی است. اخیراً قوانین فیلم های ورزشی تغییر کرده اند. همانند بینی بال که با تغییر دادن سیستم انتخاب بازیکنان بیس بال به یک پیروزی رسید، عوامل این فیلم هم به پیروزی بزرگی رسیده اند!

همچنین درباره دیگر رقبای این فیلم در اسکار بخوانید:

پیروزی بزرگ در رثای وظیفه شناسی؛ نقد و بررسی فیلم مانی بال ساخته بنت میلر

استعاره ای برای قهرمانی تنها؛ نقد و بررسی فیلم رانندگی ساخته نیکولاس ویندینگ

نه تیره، نه روشن، خارق العاده و خاکستری؛ نقد و بررسی فیلم هری پاتر و یادگاران مرگ2

برگ هایی از درخت زندگی؛ نقد و بررسی فیلم درخت زندگی ساخته ترنس مالیک

یک داستان خوب با داستانگوی خواب آلود! نقد و برسی فیلم جی. ادگار ساخته کلینت ایستوود

داستانی باورنکردنی درباره شادی و غم؛ نگاهی به فیلم نسل ها (فرزندان/اولاد) ساخته الکساندر پین