پرده سینما

اندر آرزوی کاخی برای جشنواره فیلم فجر! نمایشنامه ای در پنج پرده!

علیرضا انتظاری

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

طی سال های اخیر به ویژه پس از افزایش چشمگیر تعداد رسانه ها، و به همین ترتیب افزایش چشمگیر تعداد خبرنگاران و غنی تر شدن آمار اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، این نیاز احساس می شد تا اصحاب رسانه و منتقدان سینمای ایران برای ضیافت بزرگ سالانه سینمای ایران به مکان مناسب تر، مجهزتر و بزرگ تری نقل مکان نمایند. مکانی که از یک سو بتواند به اعتبار بین المللی بودن مهم ترین فستیوال فیلم ایران بیافزاید و از سوی دیگر نیز محل مناسبی برای استقرار اصحاب رسانه و غنای فعالیت های آن ها شود و از امکانات خوب اینترنت، تلفن، فکس، سالن سینما، غذاخوری، سرویس های بهداشتی، نمازخانه و غیره برخوردار باشد و همچنین فضای مناسبی برای ساخت و ایجاد پلاتوهای برنامه های زنده تلویزیونی و همچنین غرفه هایی برای تبلیغات و فعالیت های مناسب سایت های اینترنتی و خبرگزاری ها و نشریات تخصصی سینمایی داشته باشد.

سینما فلسطین، سینما صحرا، و سینما استقلال که طی سال های قبل اغلب میزبان اصحاب رسانه بودند به طور کل دیگر گنجایش حضور این تعداد کثیر را نداشتند.

مسئولین جشنواره بیست و هشتم فیلم فجر به این نتیجه رسیدند که برج میلاد بهترین مکان برای بزرگراری این مهم ترین رویداد سینمایی بین المللی است و به همین جهت جشنواره را در آن جا برگزار کرده و در همان سال اعلام کردند که برج میلاد از آن پس به عنوان «کاخ دائمی جشنواره فیلم فجر» شناخته خواهد شد و جشنواره فیلم فجر همه ساله در این مکان برگزار خواهد گردید.

با اعلام این خبر، اصحاب رسانه و منتقدان از این که بعد از سال ها در به دری و آوارگی جایی همیشگی پیدا کرده بودند بسیار خرسند بودند.

اما این خوشحالی به همین جا ختم نشد، چرا که با آغاز جشنواره بیست و نهم و ادغام سینمای هنرمندان با اصحاب رسانه این مشکل برای اهالی رسانه به وجود آمد که باعث تنزل جشنواره فیلم فجر و عدم امکان فعالیت های مناسب و درخور شان جشنواره برای اصحاب رسانه شده بود.

جشنواره سی ام دیگر نور علی نور بود! در این دوره از جشنواره نه تنها هنرمندان که مسئولین و خانواده های مسئولین که اغلب هیچ سررشته ای از سینما نداشتند به بهانه این که برج میلاد محل بزرگی برای جشنواره است به این سینما می آمدند به نحوی که برج میلاد دیگر سینمای رسانه ها نبود و تنها از آن نامی باقی مانده بود و با صدور بیش از حد کارت برای این و آن در برخی از شب ها کثرت جمعیت به 4 و یا 5 برابر ظرفیت سالن اصلی برج میلاد نیز می رسید که این امر باعث شده بود تا نه تنها اختلالات شدیدی در کار خبر رسانی اهالی رسانه پیش بیاید بلکه آن ها حتی برای دیدن فیلم ها در سالن اصلی برج جای خالی هم پیدا نمی کردند و گاه مجبور می شدند یا از خیر دیدن فیلم ها بگذرند و یا به صورت ایستاده و یا نشستن بر روی زمین و پله ها فیلم ها را تماشا کنند در حالی که خانواده های مسئولین در بهترین ردیف ها جلوس فرموده بودند و فیلم می دیدند!

آن چیز که مسلم است این که برج میلاد به لحاظ موقعیت جغرافیایی، امکانات داخلی مناسب از جمله: سالن سینمای بزرگ، سالن های کنفرانس، پارکینگ و غیره و همچنین عدم موقعیت محدوده طرح ترافیک و حتی طرح ترافیک زوج و فرد مناسب ترین مکان برای برگزاری جشنواره بین المللی فیلم فجر و اختصاص به اصحاب رسانه است.

مسئولین و دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر می توانند با یک برنامه ریزی درست و دقیق و یک نظارت اصولی و مناسب تنها این سینما را به اصحاب رسانه که البته خود جمعیت کمی نیستند و با وجود صدها سایت اینترنتی تخصصی سینمایی، ماهنامه، روزنامه، فصلنامه و همچنین برنامه های رادیویی و تلویزیونی خود به خود ظرفیتی تا اندازه سالن سینما را دارند اختصاص دهند و برای هنرمندان و سایر مسئولان سینمایی مستقل و مجزا در نظر بگیرند.

از سوی دیگر شهرداری تهران که خود بودجه کلان فرهنگی در اختیار دارد و از طرفی داعیه دار به ثمر رساندن اهداف و فعالیت های فرهنگی است می تواند با در اختیار گذاشت رایگان ده روزه برج میلاد به مسئولین برگزار کننده جشنواره قدم مهمی در راستای رشد و اعتلا و بالندگی و پویایی سینمای کشور بردارد و آبروی شهر تهران را به عنوان پایتخت جمهوری اسلامی ایران جلوی مهمانان خارجی حفظ نماید و با این کار به سینمای رو به زوال ایران که متاسفانه در آستانه ورشکستگی قرار دارد نیز یاری رساند.

جشنواره فجر جشنواره ای است که آبروی انقلاب اسلامی ایران است و در یکی از بهترین زمان ها یعنی دهه مبارکه فجر انقلاب برگزار می شود و اهتمام جدی تمامی مسئولین کشور را می طلبد تا در راستای رشد و شکوفایی آن گام مهمی بردارند.

حال باید دید دلیل عدم هماهنگی و عدم برنامه ریزی مناسب و دقیق مسئولین برگزار کننده جشنواره فیلم فجر به ویژه متولیان ارشد سینمای کشور و برنامه ریزان و دست اندرکاران بزرگترین رویداد سینمایی کشور چیست که همه ساله چند ماهه مانده به آغاز جشنواره تازه به دنبال مکانی برای استقرار اصحاب رسانه می گردند؟ مگر سال 1388 اعلام نشد که برج میلاد کاخ دائمی جشنواره خواهد بود؟ پس دلیل چیست که این چنین با آبروی این مهم ترین رویداد سینمایی کشور که به گونه ای نه تنها در کشور که آینه ای از سینمای ایران به سراسر گیتی است بازی شود؟

به همین منظور در ذیل این مطلب نمایشنامه طنزی به قلم اینجانب نگاشته شده است:

 

پرده اول- روز- سالن همایش های برج میلاد (نشست خبری فیلم پرواز مرغابی ها)

 

رضا ناجی: من قبل از پاسخ به هر سوالی می خواهم از مسئولین خواهش کنم که به فکر کاخی برای جشنواره باشند. دوبی کوچکترین جای دنیاست شاید به اندازه یکی از استان های ما هم نباشد اما کاخ جشنواره ای دارد که آدم از دیدن آن گیج می شود و لذت می برد. ما الآن 28 سال است جشنواره برگزار می کنیم و 28 سال کم نیست و هر سال ما را جایی می کشند یک سال سینما فلسطین یک سال تالار وحدت یک سال برج میلاد و غیره چرا مسئولین به فکر هنر ما نیستند؟ امیدوارم که آنها یک کاخ را برای تمامی هنرمندان اختصاص دهند.

(کمی بعد در دقایق پایانی نشست خبری)

طهماسب صلح جو (مجری نشست): هم اکنون متنی به من دادند و اعلام کردند که کاخ جشنواره برج میلاد است آقای ناجی برج میلاد را قبول دارید؟

رضا ناجی: اگر کاخ جشنواره این جا باشد قبول دارم من بسیار در کشورهای دیگر دعوت شده ام و امیدوارم اینجا به عنوان کاخ جشنواره نامگذاری شود تا مطمئن شویم که سال دیگر ما را به جای دیگری نمی برند. من در کشورهایی که می رفتم از اینکه جشنواره ما چنین است خجالت می کشیدم.

 

پرده دوم- زمان نامعلوم! – مکان نامعلوم- دفتر کار مسئولین جشنواره بیست و نهم

 

همه مدیران و مسئولان جشنواره در اتاق فکر نشسته اند و در مورد مکان برگزاری جشنواره تصمیم گیری می کنند.

ناشناس: می گید چی کار کنیم امسال؟

ناشناس 2: چی رو چی کار کنیم؟

ناشناس: از همین الآن بگیم قراره امسالم برج میلاد باشیم یا نه؟

ناشناس2: نمی دونم نمی خوای یه کم بازی رسانه ای کنیم؟

ناشناس: نه بابا بهتره خودمون رو از شر و شور این خبرنگارا دور نگهداریم، این خبرنگارا و سایت ها رو می شناسی که؟! همشون دنبال سوژه اند تا ما رو دست بندازن، مخصوصاً این «پرده سینما» یی ها بدجوری به پر و پاچه ما پیچیدن به خدا، بذار از همین حالا اعلام کنیم امسال همون برج میلاده!

 

پرده سوم- پاییز- دور و بر خیابان بهار و کوچه مهندسی – ستاد برگزاری جشنواره سی ام

 

رئیس: آقا بهتره بگیم بوجه نداریم!

مشاور رئیس: نه آقا جواب نمی ده ها!

رئیس: بابا بذار بگیم بودجه نداریم ازمون توقع زیادی نداشته باشن این خبرنگارا اینا اگه از الآن بدونن که ما بودجه برگزاری جشنواره رو تو برج میلاد داریم توقعشون از ما می ره بالا دیگه با یه دونه کیف و یه دونه شال نمی تونیم راضیشون کنیم ها.

مشاور رئیس: یعنی جشنواره را برج برگزار نکنیم؟

رئیس: ای بابا، چرا این قدر خودت رو به خنگ بازی میزنی؟ من دارم می گم ما که جشنواره رو برج برگزار می کنیم بذار بگیم نمی کنیم تا از ما توقع نداشته باشن.

مشاور رئیس: باشه، همین امروز مطبوعاتی اش می کنم!

رئیس: آره این کارو بکن اما حتماً هوای کار رو داشته باش تا رئیس من یکی دو هفته مونده به جشنواره اعلام کنه جشنواره افتاده برج میلاد!

 

پرده چهارم- پاییز- خیابان ولیعصر(عج)- موسسه رسانه های تصویری

 

برج میلاد

رئیس به مدیر روابط عمومی: بودجه نداریم، شیرفهم شدی؟

مدیر روابط عمومی: بابا دیگه این خبرنگارا گول نمی خورن!

رئیس: من این حرفا حالی ام نیست، می گم بودجه نداریم تو هم بگو نداریم، بابا بذار یه ذره بگیم نداریم، بگیم وضعمون خرابه، گرفتاریم، هم بتونیم یه پول قلمبه ای از این برج میلادی ها تخفیف بگیریم، هم دیگه این بر و بچه های خبرنگار نه ازمون انتقاد کنن نه کاری به کارمون داشته باشن، نه ازمون توقع داشته باشن دیگه!

مدیر روابط عمومی: اینا زرنگ تر از این حرفان ها!

رئیس: همین که می گم.

مدیر روابط عمومی: باشه بابا باشه، می گیم برج میلاد نیست.

رئیس: نه امسال یه ذره قلنبه سلنبه ترش کن.

مدیر روابط عمومی: قلنبه سلنبه دیگه چیه آقا؟

رئیس: بگو می خوایم امسال با سردبیرا و خبرنگارا و بر و بچه ها یه نشست خودمونی و گرم و مطبوعاتی و از این حرفا بذاریم تا حرف اونا رو گوش کنیم و باهاشون «هم اندیشی» کنیم ببینیم چی میگن و اون وقت همون کاری رو بکنیم که اونا میگن.

مدیر روابط عمومی: خوب دیگه این کارا برای چیه؟ اینا می گن برج میلاد دیگه، پارسال هم همشون گفتن برج میلاد، همه منتقدها و خبرنگارا متفق القول بودن که برویم برج میلاد دیگه این کارا چیه آقا؟ نشست واسه چی بذاریم؟ مگه نمی گین بودجه نداریم؟

رئیس: بابا جان، تو چرا حالی ات نیست؟ بودجه داریم اما به اینا می گیم نداریم، بابا بذار این وسط مام یه حالی بکنیم دیگه، آخرش می گیم برج میلاد اوکی شده!

مدیر روابط عمومی: چی بگم والا آقا، هرچی شما بگین.

رئیس: پس بدو برو مطبوعاتی اش کن!

مدیر روابط عمومی: آرش، یاسر، بدویین بابا یه خبر تنظیم کنین امسال برای اولین بار تصمیم گرفتیم تا برای هرچه بهتر برگزار شدن جشنواره سی و یکم با حضور اهالی رسانه، نشست هم اندیشی برگزار و از نقطه نظرات و پیشنهاد های راهبردی دوستان منتقد و سردبیران سینمایی روزنامه ها و رسانه های دیداری و شنیداری بهره مند شویم. از قول من بنویسین: «هر سال با توجه به حساسیت اهالی رسانه به محل برگزاری جشنواره و امکانات و نحوه اطلاع رسانی و همچنین نگاه و سلیقه های گوناگون در ارائه خدمات جشنواره به منتقدین و رسانه های گروهی، این بنا را گذاشتیم تا قبل از برگزاری این رویداد مهم فرهنگی، در نشستی با دوستان رسانه، به پیشنهادهای کاربردی برسیم، چون معتقدیم مهمترین میهمان های این جشنواره در کنار هنرمندان، اهالی رسانه هستندکه با انعکاس دقیق و هوشمندانه خود می توانند در جهت اعتلای سینمای ایران و همچنین، این اتفاق مهم سینمایی کشورکمک به سزایی کنند.به طور مثال یکی از مهمترین دغدغه های نماینده های رسانه ها، محل برگزاری جشنواره است که هر سال با حاشیه های فراوانی همراه بوده که با این نشست هم اندیشی می توانیم به جمع بندی مناسبی برسیم تا بهترین شرایط ممکن را برای این دوستان فراهم کنیم.در این نشست که به زودی زمان برگزاری آن اعلام خواهد شد در هم‌اندیشی با سردبیران و دبیران سینمایی سعی می‌کنیم بهترین مکان برای میزبانی از اهالی رسانه انتخاب شود و نتایج این جلسه نیز در اختیار اهالی رسانه قرار خواهد گرفت. ساختار اجرایی نشست های گفتگو با فیلمسازان و عوامل فیلم با اصحاب رسانه هم از جمله محورهای این نشست خواهد بود چرا که رسیدن به ساز و کار اجرایی مناسب و موثر برای شکل این نشست ها در متن جشنواره می تواند کارکردها و نتایج تاثیرگذار و جهت بخشی داشت باشد و به غنا، پویایی، شادابی و بازدهی جشنواره خواهد افزود.

 

پرده پنجم- و این ماجرا سال ها ادامه خواهد داشت...

 

رضا منتظری

آبان 1391


 تاريخ ارسال: 1391/8/18
کلید واژه‌ها:

نظرات خوانندگان
>>>ادهمی:

مقاله خیلی جالبی بود، ایده تان را برای بیان مطالب گزنده تان میپسندم جناب منتظری

1+0-

يكشنبه 21 آبان 1391



>>>رها:

آقا یعنی چی پول برای برگزاری دولتی ترین جشنواره ایران ندارن؟ وقتی آقای شمقدری فقط میاد و هفت و نیم میلیارد تومن در اختیار برادرش میذاره تا بیاد به گفته خودشون فیلم فاخر بسازه یعنی اینا پول ندارن برای جشنواره ای که به گفته شما و خودشون آبروی سینمای ایران در سطح بین المللی و جهانی است پول خرج کنن؟ مگه میشه همچین چیزی؟؟؟؟ من که مطبوعاتی نیستم اما با این تفاسیر شما من هم مطمئن شدم که جشنواره را در همان برج میلاد برگزار خواهند کرد این ناله ها هم نمیدانم واقعا دلیلش چیه؟ آخه فکر نمیکنم آقایان از این نک و ناله ها سودی ببرند؟ حالا دلیل چی است الله اعلم اگه کسی چیزی میدونه به ماهم بگه...

0+0-

يكشنبه 21 آبان 1391



>>>شقایق:

آقای منتظری شما منتقدها و خبرنگارا که واقعا خوش به حالتونه حالا برج میلاد نشد سینما فلسطین، اون نشد استقلال، اون نشد یه جای دیگه، ما بدبخت بیچاره ها چی بگیم که باید تو سرما برای یه دونه بلیط بلرزیم و آخر سرم گیرمون نیاد و یهو بریزن و با باتوم و فحش پخش و پلامون کنن؟

1+0-

جمعه 19 آبان 1391



>>>محمد:

عالی بود، خیلی حال کردم به خدا دمت گرم رضا منتظری حرف دل ما رو زدی خیلی با حالیییییی

1+0-

جمعه 19 آبان 1391




فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.