پرده سینما

به رنگ ارغوان چه داشت كه پنج سال توقیف شد؟!

پرده سینما

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تماشاگران از دلایل انتخابشان برای تماشای فیلم‌ حاتمی‌كیا گفتند

 

به رنگ ارغواندر پی اكران به‌رنگ ارغوان ساخته‌ی ابراهیم حاتمی‌كیا پس از شش سال توقف در نمایش، تماشاگران این فیلم موضوع سیاسی، توقیفی بودن و كارگردانی ابراهیم حاتمی‌كیا را مهم‌ترین دلیل‌شان برای تماشای این فیلم دانستند.

به گزارش ایسنا در میان مخاطبان این فیلم، پسر جوانی كه قصد دیدن این فیلم را داشت درباره‌ی علت علاقه‌مندی‌اش به این فیلم گفت: به شخصه تمام فیلم‌های ابراهیم حاتمی‌كیا را دوست دارم و فكر می‌كنم فیلم‌های او، همه ارزش چندبار دیدن را دارند. حتی نسبت به دعوت هم با وجود انتقاداتی كه وارد شد، دوست داشتم و احساس می‌كردم كه حرف تازه‌ای دارد و با نگاه خاصی به یك معضل اجتماعی پرداخته است. این جوان دیپلمه در ادامه‌ درباره‌ی تاثیر توقیف این فیلم در افزایش انگیزه‌اش گفت: اطلاع نداشتم كه این فیلم توقیفی بوده است.(!)

آقایی 31 ساله و با تحصیلات كارشناسی كامپیوتر هم در توضیح علت علاقه‌مندی‌اش به این فیلم اظهار كرد: فكر می‌كنم اوج سینمای ما سال‌های 82 و 83 بود و پس از آن سال‌ها خیلی با سینمای واقعی فاصله گرفتیم و سینمای ما به سمت كارهای كلیشه‌ای، كمدی و فارسی رفته است و دراین سال‌ها كمتر فیلمی داشته‌ایم كه به طرح موضوعات اجتماعی هم توجه داشته باشد و سعی كند علاوه بر جذب مخاطب، پیامی اجتماعی هم داشته باشد.

وی ادامه داد: خوشبختانه مدتی است كه دوباره در حال بازگشت به اصالت‌های خود هستیم، البته منظورم این نیست كه مدیران یا مسئولان این كار را كرده‌اند بلكه می‌خواهم بگویم كه به نظر می‌رسد كه خود كارگردان‌ها از این وضعیت خسته شده‌اند و دیگر تحمل ندارند كه در این اوضاع دست روی دست بگذارند. حتی خود این افراد هم می‌دانند كه ممكن است این نوع فیلمسازی با ریسك در اكران مواجه است، اما با این وجود ترجیح می‌دهند كه كار كنند.

این مخاطب به رنگ ارغوان هم‌چنین اظهار كرد: در سال‌های قبل از 83 و به‌خصوص از سال‌های 80 تا 83 هر كارگردانی با هر سلیقه و موضوعی كه فیلم می‌ساخت، می‌دانست كه به احتمال 90 درصد شانس اكران دارد، اما طی سال‌های 84 تا 87 عملا هیچ مجوزی به فیلم‌های خاص داده نمی‌شد و ریسك رد‌شدن فیلم‌ها طی این دوران به مراتب بیش‌تر از گذشته شده بود. به همین دلیل بسیاری از كارگردانان مطرح كار نكردند یا اگر هم فیلمی ساختند با شكست مواجه شدند.

وی ادامه داد: بنده فكر می‌كنم به رنگ ارغوان هم از همین دسته است و تعبیر خود من این است كه این فیلم مانند نوعی زیرخاكی است. در واقع سینمای ما طی این سال‌ها به نوعی بن‌بست رسیده و اكنون مدیران جدید راه‌ برون‌رفت از این بن‌بست را در اكران فیلم‌های توقیفی دیده‌اند و با به نمایش درآمدن این آثار، قطعا از این پس شاهد تجربه‌هایی به مراتب بهتر خواهیم بود.

این آقای 31 ساله در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهار كرد: علی‌رغم این‌كه حداقل هر دوماه یك‌بار به سینما می‌رود، براین باورم كه طی این چندسال به معنای واقعی فیلم نداشته‌ایم، اما اكنون با دیدن به رنگ ارغوان فكر می‌كنم كه واقعا یك فیلم دیده‌ام. این اثر داستانی جذاب دارد و داستان آن به‌گونه‌ای است كه شاید هیچ كارگردان دیگری جز حاتمی‌كیا جرات ساخت آن را نداشته باشد، اما حاتمی‌كیا از آنجا كه تا حدی با این فضا آشناست به خوبی توانسته وارد این فضا شود و ریزه‌كاری‌های آن را به خوبی در بیاورد.

این مخاطب به بحث سیاسی بودن فیلم به رنگ ارغوان اشاره كرد و افزود: در واقع این موضوع یا توقیفی‌بودن این فیلم نقش چندانی در علاقه‌مندی من به این اثر نداشت، چرا كه اصولا تمام فیلم‌های حاتمی‌كیا را می‌بینم.

 حاتمی کیا سر صحنه به رنگ ارغوانخانمی 23 ساله و دانشجوی كارشناسی ارشد ارتباطات هم كه برای تماشای به رنگ ارغوان به سینما آمده بود به ایسنا گفت: كمتر فرصت پیدا می‌كنم كه به سینما بروم اما تعریف این فیلم را زیاد شنیده‌ام و كارگردان آن را هم بسیار دوست دارم. اكنون هم علاوه بر علاقه‌ام به آثار حاتمی‌كیا، موضوع سیاسی این فیلم انگیزه‌ام را چندین برابر كرده است، چرا كه طی این سال‌ها كمتر پیش آمده كه در سینمای‌مان فیلمی سیاسی داشته باشیم.

خانم 26 ساله دیگری با تحصیلات كارشناسی زبان هم فضای به‌وجود آمده پیرامون به رنگ ارغوان و جوایز آن را از دلایل اصلی‌اش برای دیدن این فیلم برشمرد و گفت: البته فیلم‌های قبلی حاتمی‌كیا را هم بسیار دوست دارم و اصولا فیلم‌های او را می‌بینم. اكنون هم با دیدن این فیلم كاملا راضی شده‌ام و فكر می‌كنم كه شاید پس از پنج سال، اكنون آگاه‌كردن ذهنیت مردم و تعدیل احساس آنها نسبت به چهره‌ی اطلاعات یكی از دلایل اكران این فیلم است،علاوه بر این برایم واقعا جذاب بود كه ببینیم این فیلم چه داشته كه 5 سال توقیف شده است.

خانمی 47 ساله با تحصیلات دیپلم هم كارگردانی حاتمی‌كیا را از مهم‌ترین دلایل دیدن به رنگ ارغوان برشمرد و داشتن تهیه‌كننده و بازیگران حرفه‌ای و خوب را از دیگر علت‌های انتخاب این فیلم دانست.

وی هم‌چنین عنوان كرد: این فیلم در جشنواره‌ جوایز متعددی گرفته و علاوه بر آن شش سال هم توقیف شده است و فكر می‌كنم همه این دلایل برای دیدن یك فیلم كفایت می‌كند.

آقایی 23 ساله و دانشجوی علوم سیاسی نیز درباره‌ی علت دیدن این فیلم به ایسنا عنوان كرد: پیش از سینما رفتن موضوع این فیلم را شنیده بودم و برایم بسیار جالب بود، چرا كه تا به‌حال كمتر فیلم‌های سیاسی داشته‌ایم.

وی ادامه داد: با وجود این‌كه فیلم 6 سال پیش ساخته شده هنوز جذاب است، اما به شخصه در برخی قسمت‌ها احساس كردم كه شاید كمی دور از واقعیت‌ باشد. به عنوان مثال این‌كه یك شهر به یك باره چنین شلوغ می‌شود و در آن تیراندازی می‌كنند تا حدی غیرواقعی به نظر می‌رسد.

این دانشجوی علوم سیاسی در پایان صحبت‌هایش هم به بحث عاشقانه این فیلم اشاره كرد و گفت: فكر می‌كنم دیگر بحث‌های عشاقانه‌ به نوعی تبدیل به كلیشه شده‌اند و در تمام فیلم‌ها وجود دارند. كاش سازندگان این فیلم داستان را به گونه‌ای طراحی می‌كردند كه به غیر از عشق موضوع دیگری با سیاست تلفیق شود تا فیلم جذاب‌تر شود.

اما خانمی 22 ساله و دانشجو كه این فیلم را سه بار دیده، معتقد است: موضوع سیاسی فیلم و توقیف پنج ساله آن، دیدن به رنگ ارغوان را برای من بسیار جذاب كرده بود، علاوه بر این فیلم‌های حاتمی‌كیا را دوست دارم و ترجیح می‌دهم كه همه فیلم‌های او را ببینیم.

 

منبع: ایسنا

 

 


 تاريخ ارسال: 1388/12/20
کلید واژه‌ها:

فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.