گزارش نشست فیلم مرگ کسب و کار من است به کارگردانی امیر ثقفی در بیست و نهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر.

نشست مطبوعاتی فیلم مرگ کسب و کار من است با حضور برخی از عوامل این فیلم در سالن کنفرانس مرکز همایشهای بین المللی برج میلاد برگزار شد. کته جالب در مورد این نشست خبری عدم حضور کارگردان این فیلم سینمایی بود.

علی اکبر ثقفی ( تهیه کننده )، مستانه مهاجر ( تدوینگر )، کامران تفتی (بازیگر)، امیر آقایی (بازیگر) و پژمان بازغی (بازیگر) از جمله عوامل این فیلم بودند که در نشست آن حضور داشتند. جواد طوسی مدیریت این جلسه را بر عهده داشت.

در ابتدای این نشست جواد طوسی به وضعیت موجود در مورد فیلمسازان جوان و اجحاف های وارده به آنها گله کرد و گفت: اگر فیلمنامه ها در وزارت ارشاد مجوز می گیرند، سوء تفاهم های بعدی چیست؟ امیدوارم مسئولان راه را برای جوانان باز کنند و فیلمهای خوب بخش نوعی نگاه همگی به اکران عمومی برسند. این فقط حرف دل من نیست و حرف اکثر سینماگران است.

طوسی در ادامه اظهار داشت: من وقتی این فیلم را دیدم خوشحال شدم که در این نسل چقدر دغدغه سینما موج می زند و سعی دارند نگاه هایشان را به نگاه فرهنگی تبدیل کنند. ای کاش مسئولان برگزاری جشنواره این فیلم را در روزهای بعد به نمایش درمی آوردند تا تعداد بیشتری شاهد تماشای آن باشند و تنور جشنواره با نمایش این فیلم گرم تر می شد.

طوسی در ادامه از تهیه کننده فیلم پرسید: چطور شد که پسر شما به عنوان کارگردان به برای ساخت اولین فیلم اش به پیشواز این فیلم رفت و چنین فیلمی را در آن شرایط جوی و با این نوع دستمایه که خیلی سخت بوده انتخاب کرده است؟

ثقفی در پاسخ گفت: امیر از کودکی با سینما آشنا بود. او درست 6 ماهه بود که جلوی دوربین رفت و در 10 سالگی در فیلم سینمایی یحیی بازی کرد، و در طول سالیان دراز سر صحنه فیلم ها آمده. او تحصیلات آکادمیک در این زمینه ندارد و یک فیلمساز تجربی است. امیر بسیار مطالعه می کند. یک روز به من گفت که می خواهد فیلم بسازد و من مقدمات ساخت یک تله فیلم با عنوان وینیستون را برای او فراهم کردم و بعد از ساخت آن فیلم دوستان سینمایی همگی گفتند که امیر زمینه کارگردانی حرفه ای سینما را دارد. امیر دو فیلمنامه سینمایی داشت که بعد از مشورت با دوستان این فیلمنامه را انتخاب کرد. و این کار همانگونه که ملاحظه کردید به لحاظ «تولید» خیلی سنگین بود. ما حدودا پنجاه روز فیلمبرداری مفید داشتیم و کل کار در یک دوره چهار ماهه انجام شد. ما بیش از پنج بار بازبینی لوکیشن و حدود دو ماه پیش تولید داشتیم .

ثقفی در ادامه گفت: ما در منطقه مازنداران یک پلاتو گیر آوردیم که مثل یخچال بود. باید روزی 110 کیلومتر راه را طی می کردیم تا به لوکیشن برسیم. 13 ماشین هر روز گروه 50 نفری ما را به این لوکیشن می بردند و این توفیق بزرگی بود که در آن برف و سرما و یخبندان گروه به سلامت بازگشت.

در ادامه جواد طوسی با اشاره به فیلم دوئل احمدرضا درویش، از بازغی خواست تا کمی درباره خشونت در این فیلم توضیح بدهد و همچنین از تجربه همکاری با یک کارگردان جوان بگوید.

بازغی در پاسخ به این سوال گفت: ما یک «استوری بورد» کامل داشتیم. در زمان پیش تولید بارها فیلمنامه را با کارگردان مطالعه کردیم و مورد بررسی قرار دادیم. شرایط بسیار سخت و دشوار بود. من خوشحال شدم که در این فیلم با کمترین دیالوگ توانستم بازی در سکوت را تجربه کنم و خشونت درونی طبیعت را به تصویر کشیدم.

در ادامه مراسم جواد طوسی از مستانه مهاجر خواست تا در مورد نقش تدوینگر در چنین فیلمهای توضیح دهد. او از مهاجر پرسید شما بیشتر در فیلمهای خانم میلانی تدوینگر بوده اید که اغلب روایت کلاسیک دارند. ولی در این فیلم تدوین حتی به شکل خطی هم نیست لطفا در این مورد توضیح دهید.

مهاجر در پاسخ گفت: اول بگذارید این را بگویم امیر ثقفی یک انسان خارق العاده است. من با کسی تعارف ندارم. او جهان بینی خوبی دارد و من شدیداً به او احترام می گذارم. اعتماد به نفس او از تفکر درست اش بر می آید. ما سر مونتاژ فیلم با هم بارها گفتگو داشتیم. او یک «استوری بورد» فوق العاده ای داشت و من با دیدن فیلمنامه و آن «استوری بورد» با جرات وارد این کار شدم.

مهاجر در ادامه اظهار داشت: اصولاً سینمای من، همین نوع سینماست. من 15 سال است تدوین می کنم، و 7 سال است به صورت حرفه ای در این زمینه مشغول هستم. این نوع روایات را کار کرده ام. من با اینگونه فیلمهای مستندگونه عجین هستم و بسیار خوشحالم که این کار را انجام داده ام.

طوسی در ادامه از امیر آقایی خواست تا در مورد نقش اش به خصوص در مورد رابطه عاطفی وی با دخترش که ترکیبی از عاطفه و زمختی طبیعت بود بپردازد.

آقایی در پاسخ گفت: دغدغه اصلی من ادبیات است. من وقتی اولین بار نام فیلمنامه را شنیدم و فیلمنامه را خواندم تصمیم گرفتم در این کار باشم. این فیلم بیان رنج و درد و نان روزمره مردم است و این دور تسلسل همانگونه که دیدید در انتهای فیلم هم وجود دارد که عده دیگری راه این نفراتی را که به چنین وضع مفلوکی رسیده اند ادامه می دهند.

در ادامه تفتی نیز در مورد نقش اش در این فیلم گفت: حضور همه عوامل این فیلم مانند ساخت یک پازل بود که به درستی چیده شد و نتیجه آن شد که شاهد آن بودید.

تفتی در ادامه در پاسخ به این سوال جواد طوسی که آیا شما بداهه هم داشتید؟ یا به متن وفادار بودید؟ گفت: کل این فیلم «استوری بورد» و دکوپاژ کامل داشت و کل فیلم همان چیزی است که آقای ثقفی خواسته بود. من در این فیلم شرایط بسیار سختی را تحمل کردم و پژمان بازغی به عنوان همراه اصلی به من خیلی کمک کرد.

در پایان نشست تهیه کننده این فیلم سینمایی از صدای بد فیلم در سالن اصلی مطبوعات گلایه کرد و گفت: من هنگام پخش فیلم چندین بار به آپاراتخانه رفتم و مسئول آنجا توضیح داد که گروه دکور باندهای صدای سالن را برداشته و سیستم استاندارد صدای اینجا را بهم ریخته است و امیدی به اصلاح آن نیست!

در همین رابطه بخوانید

داستانی درباره زندگی و ادامه بقاء؛ نقد و بررسی فیلم مرگ کسب و کار من است ساخته امیر ثقفی

در همین رابطه ببینید

گزارش تصویری: عکس های الهام عبدلی از نشست پرسش و پاسخ فیلم مرگ کسب و کار من است در جشنواره فجر