حالا دیگر می دانم از چه بنویسم. بهار پیش هم اینجا درباره كسی نوشتم كه یک جورهایی دلیل آشنایی من با این سایت بوده است. شاید بشود گفت درباره کسی می نویسم که آخرین نفری بود كه وقتی بهم می گفت «آسمونی» برمی گشتم و می گفتم: بله؟

اصلاً خسرو شكیبابی تو خیلی چیزها آخرش بود. یكی ش تو لمس بهار و شنیدن بوی بهار، دیگری اش تو فراموش كردن بدی آدمهایی كه آزارش داده بودند، یكی دیگر توی یاد کردن از آدمهایی كه بهش چیزی یاد داده بودند، یكی دیگر در توجه به آدمهایی كه كمتر مورد توجه بودند، یا در یاد دادن بی شائبه همه آن چیزی كه می دانست به آدمای دور و برش و...

خسرو شكیبابی از آن آدمهای معدود روزگار بود كه ابن جمله بارها شنیده شده ی «هرگز نمیرد آنكه دل اش زنده شد به عشق» را مخصوصاً در این چند سالی كه رفته برایم كاملاً معنی كرده است. وقتی «خانه سینما» بسته می شود، وقتی اصغر فرهادی اسكار می برد ، وقتی بعد از مدت ها یک فیلمنامه خوب می خوانم با یک نقش پر شور مردانه، وقتی دل ام از نامهربانی آدمهای سینما می گیرد، وقتی دیده نمی شوم و می شوم، وقتی سر كار خسته ام و الكی غر می زنم، وقتی آبدارچی مهربان فیلم، نصفه شب سر فیلمبرداری برایم نسكافه می آورد وقتی...

همه این اوقات ناخودآگاه توی دلم می گویم: «عمو خسرو جات خالی...» و در عین حال فكر می كنم كه جایت خالی است، اما چقدر هستی و احساس ات می كنم. عمو خسرو از اول هم جایت آن بالا بالاها بود. یادت هست توی فیلم پری راجع بهت چی می گفتن؟ «داداش بزرگه جسم اش تحمل روح اش را نداشت» و من گاهی فكر می كنم همین قدری هم كه از آن بالا آمدی و پیش ما ماندی از بزرگواری ات بود. عیدت مبارک. مثل همیشه این دختره «غزال» [1] را دعا كن ،حالا یک دختر دارم كه ابن روزها عجیب دارد شبیه «غزال» عاشقانه می شود. دعا كن كه دل اش به خاطر عشق بشكند، چون دلی كه از عشق نشكند كه به قول خودت دل نیست. ولی آنقدر باشكوه و قدرت باشد كه مثل خودت هر بار یا علی بگوید و خاک تنش را بتکاند و باز برود جلو، باز اعتماد كند، باز نترسد، و مثل تو فكر كند كه رفیق عشق نترسد از نشیب و فراز...

عید تو و فرشته ها مبارک خسروی شكیبایی همیشه نازنین ام.

[1]- «غزال» نام بهاره رهنما در فیلم عاشقانه (1375) ساخته علیرضا داوودنژاد با بازی خسرو شکیبایی، بهاره رهنما، پیمان قاسم خانی، محمدرضا داوودنژاد، حمید طاعتی، سهیلا رضوی، مهین داوودنژاد و...

در همین رابطه دیگر بهاریه های نوروز  ۱۳۹۱ سایت پرده سینما را بخوانید

من و نادر و فخیم آرتیست! -مهدی فخیم زاده 

دعا کن که دل اش به خاطر عشق بشکند- بهاره رهنما

پیام بهار- جلال الدین ترابی

جایزه اسکار من- فهیمه غنی نژاد

سینما صحرا... ریولی سابق- نسترن مولوی

بهار، خنده، خاطره- کامیار محسنین

حبه قندهای سفید توی قندون گل سرخ- آذر مهرابی

کالنگ هایش را هنوز دوست دارم- محمد جعفری

خانه ما چه سبز بود -سعید توجهی

و بهاری زیباتر از حقیقت تنهایی- نغمه رضایی

وزش یک نسیم ملایم از پنجره اتاق- موحد منتقم

باز هم در گذر زمان- رضا منتظری

نوروز مبارک؛ بهاریه ای از یک عکاس- الهام عبدلی

فرانکو نرو و اشتباهات من!- غلامعباس فاضلی