جشنواره های فیلم در سراسر دنیا مقررات اعلام شده و تغییرناپذیری دارند که از جمله آنها نظم در برگزاری بخش های مختلف و نمایش فیلم ها در رأس ساعت مقرر و اعلام شده در جدول، عدم جابجایی فیلم ها و عدم سانسور فیلم ها، استقلال رأی هیئت داوران و فردبودن تعداد آنها از جمله این مقررات است.

نگاهی به چگونگی برگزاری سی و دومین جشنواره فیلم فجر، فارغ از کیفیت فیلم ها، نشان می دهد که نه تنها هیچ یک از این مقررات و ضوابط فوق در این دوره، البته همچون دوره های قبلی رعایت نشده، بلکه مشکلات دیگری نیز در این دوره نسبت به دوره های قبل به آنها افزوده شده! که به صورتی فشرده در ذیل به برخی از مهمترین آنها اشاره می شود:

نمایش 23 فیلم در بخش مسابقه به جای 22 فیلم اعلام شده، انتخاب شیار 143 علیرغم نظر هیئت انتخاب، نمایش فیلم معراجی ها در بخش مسابقه آن هم بدون اینکه این فیلم برای هیئت انتخاب نشان داده شود، و همینطور عدم نمایش فیلم آشغال های دوست داشتنی حتی برای همین هیئت، جرح و تعدیل فیلم خانه پدری (حذف عناوین سال های شروع هر قسمت، در آغاز هر بخش و همچنین حذف صحنه پایانی فیلم که شهاب حسینی پس از دفن استخوان در بیابان را نشان می دهد در حالی که سایه اش بر روی محل دفن افتاده)، حذف 18 دقیقه از فیلم عصبانی نیستم، سعی مسئولان در تغییر نظر هیئت داوران که محمد نویدزاده بازیگر اصلی فیلم عصبانی نیستم را به عنوان بهترین بازیگر آن هم به اتفاق آرا برگزیده بودند، و پس از ناکامی در این امر، خارج کردن این فیلم را از داوری آن هم صد البته بنا به درخواست کاملاً اختیاری! کارگردان فیلم، تأخیر در نمایش تعدادی از فیلم های جشنواره که در یک مورد به یک ساعت و نیم هم رسید، برگزاری نامناسب جلسات پرسش و پاسخ که ظاهراً هیچکس از آن راضی نیست و...

البته به قول مجریان تلویزیون بیشتر از اینها یعنی به همه این اشکالات اضافه کنید کیفیت اغلب نازل بسیاری از فیلم های به نمایش درآمده حتی و به ویژه از سوی بزرگان این سینما، تا دریابید که حال تماشاگرانی که این ده روز را چگونه گذراندند!