-ژولیت بینوش در واکنش به انتقادهای دپاردیو: او را نمی‌شناسم و دلیل این همه خشونت را نمی‌دانم

-این ساده لوحانه است که این تصور عامیانه را بپذیریم که علت اصلی انتقاد دپاردیو از بینوش این بوده كه بینوش برای بازی در فیلم بیمار انگلیسی موفق به كسب جایزه‌ی اسكار شده، اما دپاردیو 61 ساله اسکاری در کارنامه اش ندارد.

اظهارات صریح ژرارد دپاردیو در مورد جایگاه بازیگری ژولیت بینوش در رویدادهای قابل توجه هفته گذشته بود. هفته گذشته دیپاردیو ضمن انتقاد از بی‌استعدادی ژولیت بینوش گفته بود «از نظر من بینوش هیچ است و واقعا نمی‌فهمم كه دلیل شهرت و محبوبیت چنین بازیگری چه چیزی است؟ بینوش در مقایسه با دیگر بازیگران زن فرانسه همچون ایزابل آجانی و فانی آردان هیچ است. من حقیقتاً دوست دارم بدانم كه چرا این بازیگر طی این همه سال مورد احترام و اطمینان بوده است. او هیچ چیز برای گفتن ندارد، حقیقتاً هیچ چیز... او هیچ چیز نیست.»

نکته جالب توجه این است که بینوش در پاسخ به دیپاردیو به ترفند «روشنفکرانه»ای متوسل شده و استراتژی کلیشه های «نمی دانم، نمی شناسم، نخوانده ام» را در پیش گرفته است. به گزارش  ایسنا ژولیت بینوش، در پاسخ به اظهارات دپاردیو گفته: «من او را نمی‌شناسم و واقعاً نمی‌دانم با او چه كرده‌ام... من می‌دانم ممكن است شما بازیگری را دوست نداشته باشید و از كارهای او خوشتان نیاید؛ اما دلیل این همه خشونت را در صحبت‌های او متوجه نمی‌شوم.»

این ساده لوحانه است که این تصور عامیانه را بپذیریم که علت اصلی تنفر دپاردیو از بینوش این است كه بینوش برای بازی در فیلم بیمار انگلیسی موفق به كسب جایزه‌ی اسكار شده، اما دپاردیو 61 ساله كه در سال 1990 بهترین بازیگر مرد جشنواره‌ی كن شناخته شده، اسکاری در کارنامه اش ندارد.  فراموش نکنیم غولی مثل دپاردیو که تاكنون در حدود 200 فیلم سینمایی بازی كرده، تاکنون هرگز نقش مقابل بینوش را در هیچ فیلمی ایفا نكرده؛ بنابراین مسئله شخصی با او ندارد.

اگرچه بینوش گفته از انتقادات تند دپاردیو ناراحت نشده است «او می‌تواند مرا به‌عنوان یك بازیگر دوست نداشته باشد. اما نمی‌فهمم چرا اینگونه رفتار می‌كند. این مشكل خود اوست.» اما آیا واقعاً دپاردیو را نمی شناسد؟! دپاردیو در سال 1991 بهترین بازیگر مرد جوایز گلدن گلوب شناخته شد و در سال 1985 جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد را از جشنواره‌ی ونیز گرفت و در سال 1997 شیر طلای افتخاری ونیز را به پاس یك عمر دستاورد سینمایی كسب كرد. او برای سالها سمبل سینمای فرانسه بود.

به اعتقاد من در انتقاد دپاردیو از بینوش حقیقت بزرگی نهفته است که با اعطای جایزه بهترین بازیگر زن در فستیوال کن 2010 برای فیلم کپی برابر اصل به بینوش تحت الشعاع قرار نمی گیرد. واقعیت این است که بینوش با آن چهره سنگی و بی حالت و پیکر بدقواره تا هزار سال دیگر با جسد ایزابل آجانی هم قابل مقایسه نیست. و این واقعیت آنقدر تکان دهنده است که با هیچ چیزی از جمله اعطای جایزه اسکار، خرس نقره‌ای جشنواره‌ی برلین، و یا جایزه بهترین بازیگر زن جوایز بفتا برای فیلم بیمار انگلیسی  به بینوش تحت الشعاع قرار نمی گیرد. همانطور که نامزدی بینوش برای اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 2001 برای فیلم شكلات و یا اعطای جایزه دوربین برلیناله در سال 1993 به او تأثیری بر این معادله ندارد.

واقعیت این است که دو-سه دهه گذشته جریان کلی سینما آگاهانه یا ناخودآگاه به سوی انتخاب بدترین ها به جای بهترین ها سوق پیدا کرده است و اهمیت دادن به ژولیت بینوش یکی از مصادیق این توجه است. بینوش بازیگر خوبی نیست، بلکه در حقیقت بازیگر هوشمندی است که هم خوش شانس بوده و هم فیلمنامه های خوبی را انتخاب کرده است. از زمان سبکی تحمل ناپذیر بار هستی (اقتباس از رسم افتاده فیلیپ کافمن از رمان درخشان میلان کوندرا) بینوش آموخت که باید انتخاب های «روشنفکرانه»تری در کارنامه اش داشته باشد تا بیشتر به چشم بیاید. همین تلقی هوشمندانه بود که بینوش را به جای پذیرفتن پیشنهاد استیون اسپیلبرگ برای بازی در فیلم پارک ژوراسیک به سمت آبیکیشلوفسکی سوق داد. بینوش در مهمترین آزمون دوره زندگی اش برنده شده بود. رد اسپیلبرگ و قبول کیشلوفسکی. لازم نبود تا پایان عمرش او «بازی» کند؛ بلکه فقط کافی بود «حضور» داشته باشد. وقتی دو سال بعد برای فیلم بیمار انگلیسی آنتونی مینگلا برنده جایزه اسکار شد، آدم های اهل فن اهل بدسلیقگی آکادمی اسکار حیرت کردند. این حتی از اسکار تعارفی الیزابت تیلور برای فیلم باترفیلد 8 (1960)هم بدتر بود! گام های بعدی بینوش همچنان نمایشگر استعداد حداقل او در حیطه بازیگری بودند.

بله! دپاردیو حق دارد. چرا حق نداشته باشد. بازی های تخت و تکراری بینوش در سطح بالاترین فیلم های خود، کجا می تواند با غوغای ایزابل آجانی در معمولی ترین یا نخستین فیلم هایش برابری کند؟! وقتی او نقش آدل هوگو را در داستان آدل ه ایفا کرد، چنان نقشی را رقم زد که امثال بینوش تا صد سال دیگر هم به گردش نخواهند رسید.

در همین رابطه بخوانید

دپاردیو: ژولیت بینوش یک بازیگر بی استعداد است