دوستان رازدار یا دشمنان قسم خورده؟

زمانی که متوجه شدم امسال تعدادی از فیلمهای جشنواره فیلم فجر قرار است در شهر ما هم اهواز اکران شوند بسیار خوشحال شدم و جا دارد از متولیان آن تشکر ویژه ای بکنم ولی وقتی در روز آخر آن فیلم به رنگ ارغوان را ندیدم بسیار ناراحت شدم بخصوص که فیلم خوب درجشنواره امسال حکم کیمیا را داشت و اما خوشبختانه این فیلم خیلی زود به اکران عمومی درآمد. ولی اولین سئوالی که با دیدن این فیلم با آن مواجه شدم آن است که چه فیلمی دیدم؟ آیا داستان یک ماجرای تعلیقی و معمایی از یک مامور اطلاعاتی است؟ یا ماجرای عاطفی که در خلال یک ماموریت برای مامور اطلاعاتی اتفاق می افتد؟ که بیشترین حدس را برای حالت دوم زدم چرا که فیلمساز تا آنجایی که امکان دارد از به تعلیق و هیجان کشیدن کار برای تماشاگر فاصله می گیرد و شخصیت هوشنگ یا همان شهاب 8 بدون هیچ مشکلی تمام کارهایش را انجام می دهد و اتفاقات فیلم این ذهنیت را ایجاد می کند که به غیر از بلوط خانم و دانشجوها کسی در این منطقه سکونت ندارد. چرا که هر اتفاقی هم می افتد هیچ کس خبر دار نمی شود. هوشنگ بدون اینکه جلب توجه بکند چهره اش را تغییر می دهد به خانه ارغوان می رود. تصور کنید هوشنگ با گریم مرد روستایی از کافه بلوط خانم رد شده و هیچکس هم متوجه نشده است. شایدم جای دیگری این کار را کرده است و یا از پشت بام یا درب پشتی رفته است یا اتفاقی دیگری که فقط میشود آن را حدس زد چرا که فیلم جوابی برای آن ندارد یا در زمانی که هوشنگ به خانه ارغوان می رود با خرابکاران درگیر می شود اسلحه اش صدا خفه کن دارد ولی سلاح زن خرابکار مسلسل است که نمی دانم می توان روی آن هم صدا خفه کن سوار کرد یا نه تازه صدای شکستن شیشه و با عجله فرار کردن مرد خرابکار هم هست چگونه هیچکس حتی نیروی انتظامی که در داستان معرفی می شود و به محض به جنگل رفتن دانشجوها به بالای سر آنها می رود؟ و یا وقتی در کافه تجمع می کنند به سراغشان می آید متوجه این اتفاقها نمی شود؟ و پس این سئوال پیش می آید که آیا این آدمهایی که در منطقه سکونت دارند از نظر فیلمساز همگی کر و کور هستند؟ و خیلی اتفاق های دیگر مثل حضور پدر ارغوان تا دل ماجرا و چند اتفاق دیگر که نشان می دهد فیلمساز هیچ تمرکزی در داستان اطلاعاتی نداشته و فقط قصدش نشان دادن امکانات دیجیتالی آنها بوده است. و متاسفانه در اتفاقات عاطفی فیلم هم با داستانی منسجم و منطقی مواجه نیستیم و رابطه ارغوان و محسن چرا اینگونه تیره و تار است. رابطه ای که آنقدر خوب بوده که ارغوان به محسن اعتماد می کند و بزرگترین راز زندگی اش را به او می گوید. ولی در کل فیلم با محسنی مواجه هستیم که احساس می کند توسط ارغوان بازی خورده است و حتی سعی می کند جلوی بازی خوردن هوشنگ را بگیرد و در هم آنجا است که ارغوان به جای دلقک او را هرزه صدا می زند. ولی چرایش معلوم نیست بالاخره چه شده که ارغوان و محسن تبدیل به دشمنان قسم خورده شده اند خوشمزگی ها ودلقک بازی محسن یا پای کسی در میان بوده که خیلی ساده انگارانه است که با یک بار خطاب کردن محسن به عنوان هرزه از سوی ارغوان بخواهیم به این نتیجه برسیم چرا که محسن هم عقیده دارد از ارغوان بازی خورده و حتی به فکر انتقام از اوست. شاید هم اتفاق دیگری برای آن دو افتاده که فیلم برای هیچکدام جوابی ندارد البته ارغوان خیلی زود هم به هوشنگی اعتماد می کند که ما می دانیم ساده لوح نیست و یک مامور اطلاعاتی است و این می تواند تاثیر گذشته ارغوان بوده باشد که بیشتر در کنار یک مادر بزرگ پیر بوده و تکیه گاهی نداشته و خیلی زود به هوشنگ و قبل تر به محسن اعتماد کرده است ولی باز هم برای باور پذیری رابطه ارغوان و محسن کافی نیست و تا پایان نیز مشخص نمی شود که کدامیک دیگری را بازی داده است. اصلا چه شده که آن اعتماد هر چقدر زود هنگام بین آنها بوجود می آید بعد هم از بین می رود.