پرده سینما

مراسم بزرگداشت محمود بهادری، فیلمبردار آثار مستند برگزار شد

پرده سینما

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در این مراسم که چهارشنبه (چهارم بهمن‌ ماه) در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، منوچهر مشیری (مستندساز)، مصطفی رزاق‌کریمی (مستندساز)، غلامحسین طاهری دوست (کارگردان)، رخشان بنی‌اعتماد (کارگردان) و پدرام اکبری (کارگردان) که مجری این برنامه نیز بود، حضور داشتند.

 

رخشان بنی اعتمادبه گزارش ایسنا، در ابتدای این مراسم رخشان بنی‌اعتماد با بیان اینکه با گذر 10 سال از درگذشت محمود بهادری این زمان به نظرش بسیار زود گذشته است، اظهار کرد: وقایع وانفسای این دوران و سیر اتفاقات نه چندان خوش، اینقدر سریع بر سرمان هوار می‌شود که زمان می‌گذرد ولی نه خوش. امروز صبح با خودم فکر نمی‌کردم که 10 سال از درگذشت محمود بهادری می‌گذرد.

بنی‌اعتماد با بیان اینکه بهادری جزو گروهی از فیلمبرداران شناخته شده‌ای بود که او به آنها پیوسته است، اظهار کرد: من، بهادری، مشیری و نقش‌بندی دور هم جمع شدیم که ببینیم چه کاری می‌توانیم انجام دهیم. چون اگر کاری نمی‌کردیم، می‌مردیم.

او اضافه کرد: در آن زمان تنها کاری که می‌شد خارج از فعالیت‌های تلویزیونی انجام داد، فیلمبرداری مراسم عروسی و... بود. لذا ما با دستی خالی، پشتی خالی و انرژی بی‌نهایت که آن زمان داشتیم، در یک اتاق در بالاخانه‌ای که بعدها به مکانی بزرگتر تبدیل شد، گرد هم جمع شدیم تا ببینیم چه می‌شود کرد و البته روزگار خوشی داشتیم، چرا که تلاش می‌کردیم شرایط مستندسازی را از بازی‌ای که دچار آن بود و البته حقش نبود، به گونه‌ای عوض کنیم.

کارگردان فیلم سینمایی «خون‌بازی» با بیان اینکه فعالیت‌های آن دوره‌شان کفایت معیشت زندگی را نمی‌داد، گفت: تنها انگیزه ما عشق بود و البته دغدغه‌ی مشترک داشتیم و این بهادری بود که در میان ما همیشه آرزوهای بزرگ داشت و آن آرزوها را عملی می‌دیدید؛ طوری که گاهی من عصبانی می‌شدم. او همه چیز را عملی می‌دید و مسائل و مشکلات بزرگ را نادیده می‌گرفت و همیشه می‌گفت می‌شود.

بنی‌اعتماد با اشاره به همکاری او و محمود بهادری در فیلم مستند تمرکز گفت: محمود بهادری فقط از داخل لنز دوربین کادر را نگاه نمی‌کرد و دغدغه مساله اجتماعی داشت.

 

*** محمود بهادری به عنوان فیلمبردار وارد می‌شد و خود را در تمام کار پخش می‌کرد

 

در ادامه این مراسم، منوچهر مشیری، کارگردان و مستندساز سینما با بیان اینکه جمعیت حاضر در سالن بعد از گذشت 10 سال از درگذشت محمود بهادری، به خاطر شخصیت خاصی است که او داشت، اظهار کرد: چیزی که او را شاخص کرد، مساله‌ی منش و شخصیت او بود و آن قالب بیان است که او فیلمبرداری را چگونه انجام می‌داد. او فقط یک تکنیسین نبود بلکه شخصیت خاص او بود که او را منحصربه‌فرد می‌کرد. محمود بهادری به عنوان یک فیلمبردار وارد کار می‌شد و خود را در تمام کار پخش می‌کرد.

مشیری ادامه داد: باید بگویم که روحیه اینچنینی که در جریان کار، فکرش همه جا باشد و ضمنا خیررسان جمع نیز باشد، دیگر کمتر وجود دارد.

او در ادامه با اشاره به اینکه آشنایی‌اش با محمود بهادری به آبان‌ ماه سال 1353 برمی‌گردد، تصریح کرد: آن زمان من عضو گروه فیلمبرداری تلویزیونی بودم و بهادری نیز فیلمبردار زاهدان بود. او ضمن کار به تحصیل در رشته جامعه‌شناسی در دانشگاه ملی سابق نیز مشغول بود. لذا به دنبال جانشینی برای خویش در زاهدان می‌گشت. در آن زمان او از من پرسید که آیا موافقم که جانشین او در زاهدان شوم و من نیز قبول کردم تا در صورت طی شدن مراحل اداری این کار را انجام دهم که البته مراحل اداری آن طی نشد.

مشیری با بیان اینکه سال 1355 بار دیگر با بهادری روبه‌رو شده و آن آغاز ایجاد رابطه‌ی دوستی او با بهادری بوده است، گفت: ما در آن زمان با یکدیگر صمیمی شدیم و این مساله هم به خاطر خلق و خوی بهادری بود. رابطه ما آنقدر صمیمی بود که او به من می‌گفت که هرکجا که من با تو نیستم، سراغ تو را از من می‌گیرند و البته این قضیه در مورد من نیز صادق بود و هرکجا که می‌رفتم، در مورد بهادری از من سوال می‌کردند. ما در غم و شادی با یکدیگر بودیم.

مشیری درباره‌ی جریان فیلمبرداری‌های انقلاب 1357 گفت: این کار، ابتکار بهادری بود و او در شهریور 1357 در شرایط حکومت نظامی، دوربین خود را از تلویزیون خارج کرد و من نیز به عنوان دستیار با او می‌رفتم. بعدها متوجه شدیم که یک دوربین کافی نیست و من نیز درصدد خارج کردن کردن دوربینم از تلویزیون برآمدم. ما در ادامه با اصغر شهردوست آشنا شدیم و او نیز به ما پیوست و حاصل کار 40 ساعته بود که اکنون دو ساعت از آن باقی مانده است و ما نمی‌دانیم چه برسر بقیه نگاتیو آمده است.

 

***

 

در ادامه این نشست غلامحسین طاهری‌دوست، مستندساز و کارگردان در اصفهان مدت دو سال با محمود بهادری زندگی کرده است.

او ضمن بیان خاطراتش گفت: ما وقتی با یکدیگر به اصفهان منتقل شدیم، فکر نمی‌کردم بتوانیم کاری را با یکدیگر انجام دهیم ولی بعدها این اتفاق افتاد و ما موفق به ضبط سه فیلم با یکدیگر شدیم. نکته‌ای که در مورد بهادری قابل ذکر است، اخلاق حرفه‌یی اوست. چراکه با شرایط سختی که وجود داشت، ایشان هیچ وقت کاری نمی‌کرد ما احساس کنیم در یک شرایط سخت نمی‌شود کاری انجام داد.

او با بیان اینکه بهادری را فردی منطقی و وارسته یافته است، اظهار کرد: او آشنا به کار فیلمبرداری و تحصیل‌کرده بود. شرایط انسانی را همیشه رعایت می‌کرد و برای همه چیز منطق داشت. من از دو سال زندگی با او و تولید سه فیلم با او بسیار خرسندم.

 

*** بهادری راجع به کسی چیزی نمی‌گفت

 

مصطفی رزاق کریمی کارگردان و مستندساز کشورمان از دیگر سخنرانانی بود که به بیان سخنرانی درباره محمود بهادری پرداخت.

او درباره‌ی روزی که خبر درگذشت بهادری را شنیده است، تصریح کرد: به من خبر رسید پروژه حیدربابای ایشان که مربوط به استاد شهریار است، برای شبکه سحر به تصویب رسیده است. از شنیدن این خبر خرسند شده و خبردار شدم که قرار است فردای آن روز این برنامه در خانه هنرمندان ایران اطلاع‌رسانی شود. اما همان روز خبر درگذشت ایشان به ما رسید و فردای آن روز به جای خانه هنرمندان ایشان را به قطعه هنرمندان بدرقه کردیم.

رزاق‌کریمی با بیان اینکه بهادری همیشه از حواشی به دور بوده است، تصریح کرد: برخی از دوستان عادت دارند که در میان فیلمبرداری از دیگران صحبت کنند، ولی بهادری همیشه در میان صحنه‌ها چشم‌هایش را می‌بست و می‌خوابید و راجع به کسی چیزی نمی‌گفت. او در کار فقط یک فیلمبردار نبود بلکه با ما بده‌بستان داشت و ویژگی‌های خاص خودش را در کار به ما ارائه می‌کرد.

 

*** هنر این مملکت به بهادری وفادار نبود

 

در ادامه این مراسم، دکتر اکبر عالمی، نویسنده و مدرس دانشگاه روی سن آمد تا سخنانی درباره شخصیت محمود بهادری بگوید.

او در ابتدای حضورش روی سن، از علی، رامین و سهند بهادری، پسران محمود بهادری خواست که به روی سن بیایند و میان آنها رامین بهادری به بیان سخنرانی از پدرش پرداخت و تصریح کرد: بعد از فوت پدرمان، مادرم، علی و سهند جای او را برای من پر کردند ولی من در این مراسم برخلاف عادت مرسوم که در مراسم بزرگداشت شخصی به خلقیات او می‌پردازند، می‌خواهم به بیان مساله‌ی دیگری بپردازم. اگر چند دهه گذشته را بررسی کنیم، می‌بینیم که پدر من به هنر این مملکت خدمت کرد. ولی می‌بینیم که هنر این مملکت به او وفادار نبود و اتفاقاتی که در یک اخیر عمرش برای او اتفاق افتاد، او را خرد کرد و امیدوارم روزی برسد که دیگر شاهد چنین اتفاقاتی برای هنرمندان این مملکت نباشیم.

در ادامه دکتر اکبر عالمی که در جریان سخنرانی رامین بهادری همچنان روی سن بود، با بیان اینکه معتقد است که محمود بهادری کمال طلب بود، تصریح کرد: هرجا که نیاز بود او همیشه سه پایه دوربین را همراه خود می‌برد و هرجا لازم بود کار فیلمبرداری را با دست انجام می‌داد. او به اصطلاح عامیانه هرگز کم‌فروشی نمی‌کرد. از دیگر فضیلت‌های او این است که او عاشقانه سرزمین مادری‌اش را دوست داشت و دلش برای ایران می‌تپید و آخرین مطلبی که درباره او باید بگویم این است که او هرجا که می‌رفت، دوربین را به نماینده هزاران چشم از بهترین زاویه کار می‌گذاشت تا بهترین تصویر را تهیه کند.

 

***

 

پیروز کلانتری کارگردان و مستندساز کشورمان آخرین سخنران این مراسم بود که با بیان اینکه شخصیت وارسته محمود بهادری به اندازه هنر و کار سینمایی او برای ما اهمیت دارد، اظهار کرد: در مورد هر مساله‌ای که صحبت می‌کرد، مسوولیت و توجه خاصی داشت که آن را می‌شد در نگاهش دید و این چیزی است که از حضور فیزیکال او در ذهن من باقی مانده است.

او ادامه داد: محمود بهادری در دو مقطع زندگی جامعه و مستند ما حضور جدی داشت که فقط به فیلمبرداری او مربوط نمی‌شد. نخست در سال 1357 و سپس در دوران جنگ. او در آن دو دوران زندگی کرد و فیلم ساخت. چنانچه در فضای فیلم‌هایش تب و تاب حضور خود او در صحنه را می‌بینیم. از دیگر خصایص فیلم‌های او این بود که او واقع‌گرا بود و آدم‌ها و لحظه‌ها در فیلم‌های او واقعی هستند و او حاصل حضور آدم‌ها را در جنگ و انقلاب فیلم ساخته است. من تاکید می‌کنم که او زندگی می‌کرد و فیلم می‌ساخت و گاهی دوربین را رها می‌کرد و در زندگی جاری می‌ساخت.

 

***

 

در طی این مراسم، دو مستند از زندگی محمود بهادری تحت نام‌های مستند نماهایی که ناپدید شد به کارگردانی حمید جعفری و مستند یکی مثل همه لقمان خالدی پخش شد و در پایان این مراسم پدرام اکبری، مستند ساز و کارگردان که مجری این برنامه نیز بود، ضمن پوزش از فرهاد ورهرام (عکاس و مستندساز)، محمدرضا مقدسیان (رییس انجمن مستندسازان ایران) و همایون امامی (مستند ساز و پژوهشگر) بابت اینکه با پایان یافتن وقت مراسم، سخنانشان شنیده نشد، مراسم را به پایان رساند.


 تاريخ ارسال: 1391/11/7
کلید واژه‌ها:

فرم ارسال نظرات خوانندگان

نام (ضروري):
نظر شما (ضروري):
كد امنيتي (ضروري) :
كد امنيتي تركيبي از حروف كوچك انگليسي است. توجه داشته باشيد كه كد امنيتي به كوچك و بزرگ بودن حروف حساس است.