جشنواره فیلم فجر امسال هیچ رنگ و بوی ندارد! این جمله ای است که این روزها از دهان اغلب خبرنگاران سینمای ایران شنیده می شود!

به گزارش فارس روز گذشته اولین مواجهه رسمی مدیران برگزارکننده جشنواره با اهالی رسانه در حالی برگزار شد که شاید از همین آغاز کار جرقه ایجاد دیوار بی‌مهری میان مدیران و رسانه‌ها زده شد.قصد ما هم نقد و مچ‌گیری و خدای ناکرده تخریب گروهی نیست که تازه کارش را شروع‌کرده‌است بلکه بیان دو نکته‌است برای ایجاد همراهی و اعتماد متقابل مدیران و رسانه‌ها

1-رونمایی از پوستر و سایت جشنواره در قالب مراسمی دوستانه و صمیمی و در عین‌حال، باشکوه، می‌توانست مجالی باشد برای آنکه اهالی رسانه خودرا هرچه بیشتر در بستر جشنواره حس‌کنند و برای کمک به هرچه باشکوه‌تر برگزار شدن جشن انقلاب تلاش کنند و درگیر آن شوند.

اما عدم اطلاع رسانی مناسب، دعوت نکردن از روزنامه‌ها، نشریات مجلات و موارد دیگری از این دست باعث شد تا این مراسم حتی متاسفانه اثر معکوس داشته باشد و نتواند همراهی و همدلی اهالی رسانه را با این مراسم درپی داشته باشد.

در حال حاضر هم با وجودی‌که هنوز زمان زیادی از این مراسم نگذشته،فضای مجازی و بعض نشریات محل بروز نشانه‌هایی از این دلسردی شده‌است.شاید دعوت کردن همراه با عزت و احترام  از خبرنگاران سینمایی و جاری ساختن عطر مهر در آن جمع می‌توانست آغاز خوبی برای جشنواره‌ای باشد که داعیه دار «سینمای امید» است.دعوتی مناسب و باشکوه که نمونه‌‌اش را سال‌های گذشته نیز دیده بودیم.

امیدواریم این شکل دعوت از خبرنگاران مشت نمونه خرواری نباشد که در زمان جشنواره نیز شاهد تحدید رسانه ها و جلوگیری از تکثر آنها باشیم.

2- از همان اولین روزهایی که هسته بسط یافته و بزرگ شده مدیران جشنواره فجر اعلام شد انتقادهایی بوجود آمد که چرا در دولت مدعی کوچک سازی به یکباره برای هر پست دو یا سه مدیر سر خط میشوند و انواع عناوین ویژه و ...برای افرادی که رفقای قدیمی به‌حساب می‌آیند تعریف می‌شود.

اما این انتقاد در آن زمان بیشتر به یک نقد غیردوستانه شبیه بود تا انتقادی دوستانه و پاسخش این بود که به هر روی دبیر جشنواره ملزوماتش را بهتر از هرکسی می داند و اینگونه صلاح دانسته که با دور هم جمع کردن این گروه تیمی را سروسامان دهد که بهترین نتیجه را حاصل کند.اما اتفاقی که در مراسم روز گذشته افتاد نشان داد که آن منتقدان فارغ از دوستی یا دشمنی‌شان پر هم بیراه نمی‌گفتند.

اینکه با وجود تعداد زیادی از مدیران رییس و ویژه و عالی مقام و ... جشنواره ،دست آخر هم کار طراحی پوسترهای بزرگترین جشن سینمایی به یکی از همان جمع داده می‌شود و نه متخصص‌ترین طراح و گرافیست و نه لا اقل یکی از 5 نفر اول طراحی و گرافیک نشان می‌دهد که این جمع بزرگ مدیران احتمالا قرار نیست خیلی هم تخصصی کار کنند و یحتمل از این پس هم باید منتظر دست به دست شدن بقیه کارها میان همان جمع دوستان باشیم. یکی سیمرغ طراحی‌کند،یکی بسازد.یکی جوایز را تقبل کند و ...

نتیجه کارهم طبیعتا کاری می‌شود متوسط و دست چندم که در شان سینمای ایران نیست و اگر اساتید طراحی و گرافیک بخواهند منصفانه و فارغ از دوستی‌ها و دشمنی‌ها به بررسی آن بنشینند یحتمل نقطه قوتی  برایش باقی نمی‌گذارند.

دست آخر هم اینکه باوجود همه این حرفها امیدواریم این جمع از این‌پس با تخصصی تر انجام دادن کارها فضایی را فراهم کنند که سینمای امید در همان آغاز راه متوقف نشود.