امسال هم احتمالاً اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینمایی در بخش بهترین فیلم سراغ فیلمی کوچک‌تر، اما هنری‌تر می‌روند.

به گزارش خبرآنلاین، 10 شگفتی بزرگ تاریخ جوایز اسکار چه بوده است؟ یو اس‌ای تودی در گزارشی 10 مورد ناراحت‌کننده اسکار بهترین فیلم را ارزیابی کرده است.

در میان آن‌ها می‌توان به پیروزی فیلم تصادف بر کوهستان بروکبک در 2006، شکسپیر عاشق بر نجات سرباز رایان در 1999، بیمار انگلیسی بر فارگو در 1997، دلاور بر آپولو 13 در 1996 و فارست گامپ بر داستان عامه‌پسند در 1995 اشاره کرد.

از نمونه‌های قدیمی هم می‌توان از پیروزی چقدر دره من سبز بود بر همشهری کین در 1942، راکی بر راننده تاکسی در 1977، مردم عادی بر گاو خشمگین در 1981، ارابه‌های آتش بر سرخ‌ها در 1982 و با گرگ‌ها می‌رقصد بر رفقای خوب در 1991 نام برد.

اما چرا خیلی‌ها از جنبه‌های ناراحت‌کننده جوایز اسکار امسال می‌گویند؟ چون امسال سالی پر از رقابت‌های نزدیک است.

درمورد شکسپیر عاشق، تلاش هاروی واینستین در آخرین روزهای رای‌گیری برای انتخاب برندگان اسکار باعث شد شرایط به نفع این فیلم تغییر کند. این تغییر بخصوص درمورد شاخه بازیگران آکادمی علوم و هنرهای سینمایی که بیشترین عضو را در میان شاخه‌های آکادمی دارد، محسوس بود و نجات سرباز رایان استیون اسپیلبرگ را به حاشیه برد. هر دو، فیلم‌های تاریخی موفق با حضور بازیگران فراوان بودند، اما شکسپیر عاشق فیلمی درباره نقش‌آفرینی بود.

در دهه 1940، جان فورد کارگردان رده بالای دوران خود بود و اعتبار زیادی در میان استودیوها داشت. او همیشه در منطقه برنده‌ها بود و چقدر دره من سبز بود به کارگردانی او یک فیلم سوزناک خانوادگیِ اجتماعی/اکشن و کاملا متناسب با حال و هوای آکادمی بود. آن سال همشهری کین ساخته اورسن ولز، فیلمساز شورشی یک فیلم مستقل بسیار خلاقانه به حساب می‌آمد. هرچند مطبوعات آن زمان با هدایت ماشین رسانه‌ای ویلیام راندولف هیرست غول مطبوعاتی - که از شباهت‌های قهرمان فیلم به خودش وحشت‌زده شده بود - فیلم را کوبیدند که به فروش آن هم لطمه زد.

امسال چند مورد خلاف قاعده در جوایز اسکار دیده می‌شود. اول از همه اینکه محبوب‌ترین فیلمی که در فصل جوایز سینمایی بیشترین جوایز را برده و در بیشترین فروش را هم در میان نامزدهای اسکار بهترین فیلم داشته، «جاذبه» ساخته آلفونسو کوارون است، اما مانند سال 2010، زمانی که آواتار، بلاک‌باستر جیمز کامرون با 9 نامزدی وارد رقابت اسکار شد، اساساً هر بلاک‌باستر علمی تخیلی در جوایز اسکار وضعیت چندان مطلوبی ندارد. به این خاطر که اعضای پرافاده آکادمی بیشتر دغدغه پرستیژ دارند. آن سال فیلم مستقل و کم‌هزینه قفسه درد شش جایزه اسکار شامل بهترین فیلم و کارگردان را برد، در حالی که آواتار تنها در سه بخش فنی پیروز شد.

امسال هم احتمالاً اعضای آکادمی احتمالا سراغ فیلمی کوچک‌تر، اما هنری‌تر که آن را مناسب اسکار بهترین فیلم می‌دانند، می روند، حتی اگر آن را دوست نداشته باشند و آن را به یک فیلم علمی تخیلی محبوب و متکی بر تکنولوژی ترجیح می‌دهند. به همین دلیل است که سازندگان جاذبه دائم تکرار می‌کنند که قلب فیلم، ساندرا بولاک است. آن‌ها می‌خواهند به رای‌دهنده‌ها یادآوری کنند که بیش از جلوه‌های ویژه به نکات دراماتیک توجه داشته‌اند. بازی کیت بلانشت در فیلم جازمین غمگین تحسین‌آمیز است، اما واقعیت این است که هیچ بازیگر دیگری نمی‌توانست مانند بولاک نقش شخصیت فضانورد جاذبه را به این دقت ترسیم کند.

آسیب‌پذیر بودن جاذبه زمانی آشکار شد که این فیلم در بخش فیلمنامه غیراقتباسی نامزد اسکار نشد. اسکار امسال احتمالا همان راهی را می‌رود که پیش از این جوایز انتخاب منتقدان و گلدن گلوب (که بخش درام و کمدی را جدا کرده) و بفتا رفتند. جاذبه در خیلی بخش‌ها (از جمله فیلمبرداری، جلوه‌های تصویری،تدوین صدا، صداگذاری، تدوین و کارگردانی) برنده می‌شود. در مقابل 12 سال بردگی در بخش بهترین فیلم و فیلمنامه اقتباسی پیروز می‌شود و در دو بخش بهترین بازیگر مرد (چوئیتل اجیوفور) و بهترین بازیگر زن مکمل (لوپیتا نیونگ‌اُ) نیز شانس زیادی برای پیروزی دارد.

پیروزی 12 سال بردگی در بخش اسکار بهترین فیلم تقریبا قطعی است. این فیلم مظهر چیزی است که آکادمی دوست دارد از خود به دنیا نشان بدهد. 12 سال بردگی صرفاً فیلمی نیست که آکادمی بیش از همه دوست دارد، بلکه فیلمی است که آکادمی می‌خواهد بیش از همه دوست داشته باشد.