لورن باکال یکی از نمادهای دوران طلایی هالیوود در 89 سالگی درگذشت. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از د رپ، لورن باکال همسر همفری بوگارت در فیلم هایی چون داشتن و نداشتن و کی لارگو در برابر همسرش نقش آفرینی کرده بود.

باکال دیروز صبح بر اثر سکته  در خانه اش در داکوتا که زمان زیادی را در آنجا سپری کرده بود، چشم از جهان فرو بست. بوگارت و باکال یکی از زوج های محبوب هالیوود بودند و در طول ازدواجشان که 11 سال طول کشید، نقش های رمانتیک زیادی را بر پرده بردند. آنها پیش از بازی در فیلم مشترکشان داشتن و نداشتن به کارگردانی هاوارد هاوکس در سال 1944 با هم آشنا شده بودند. باکال در آن فیلم تنها 19 سال داشت و با این حال جفت خیلی مناسبی برای بوگارت 44 ساله محسوب می شد.

نام اصلی  او بتی جان پرسک، متولد 16 سپتامبر 1924 و دانش‌آموخته آکادمی هنرهای آمریکا در نیویورک بود. بسیاری از فیلم‌های باکال امروز از آثار کلاسیک سینما محسوب می شوند که داشتن و نداشتن و خواب بزرگ (1946)، گذرگاه تاریک (1947) و کی لارگو (1948) از جمله آنها هستند. او در فیلم قتل در قطار سریع‌السیر شرق به کارگردانی سیدنی لومت هم خوش درخشید.

حضور وی در فیلم تیرانداز (۱۹۷۶) برای جان وین که بر اثر بیماری سرطان در آستانه مرگ بود، نوعی تسلی خاطر محسوب می‌شد.

باکال یک بار برای بازی در نقش مادر باربارا استرایسند در فیلم آینه دو چهره دارد در سال 1996 نامزد جایزه اسکار شد. او در سال 2010 یک اسکار افتخاری برای حضورش در فیلم های دوران طلایی سینمای آمریکا از آکادمی گرفت.

اما باکال بازیگر صحنه تئاتر هم بود و دو جایزه تونی برای بازی در نمایش‌های موزیکال دریافت کرد. یکی در سال 1970 برای هلهله و دیگری در سال 1981 برای زن سال که توسط کاترین هپبورن ازدوستان صمیمی او روی سن رفته بود.

باکال برنده جایزه سیسیل بی. دومیل هم بود که در سال 1992 برای یک عمر دستاورد هنری دریافت کرد.

او دو کتاب خاطرات نیز نوشت که یکی با عنوان روی پای خودم در سال 1978 منتشر شد و جایزه کتاب ملی سال 1980 را از آن خود کرد و دیگری حالا در سال 1994 که به سال‌های سالخوردگی او و زندگی تنهایش اختصاص داشت.

باکال سال 1924 به دنیا آمده بود و تنها فرزنده یک خانواده مهاجر یهودی به آمریکا بود. او وقتی 6 سال داشت شاهد رفتن پدرش از کانون خانواده بود و با مادرش بزرگ شده بود. وی از نوجوانی جذب آکادمی هنرهای زیبای آمریکا شد و به کارهای هنری روی آورد.

باکال به عنوان همسر چهارم همفری بوگارت تا آخر عمر او در سال ۱۹۵۷ با او زندگی ‌کرد و بعدها گرچه قصد داشت با فرانک سیناترا ازدواج کند، اما از او دلشکسته شد و سرانجام با جیسون روباردز ازدواج کرد.

در تاریخ جوایز گلدن گلوب نیز باکال علاوه‌بر جایزه افتخاری دستاورد سینمایی در سال 1992، در سال 1996 نیز برای فیلم آینه دو رو دارد بهترین بازیگر جوایز گلدن گلوب شد.

باکال علاوه‌بر دو نامزدی جایزه بافتا، توانست در سال 1997 جایزه دوربین جشنواره برلین را به پاس یک عمر دستاورد سینمایی کسب کند. از دیگر افتخارات سینمایی این بازیگر سرشناس می‌توان به جایزه سزار افتخاری در سال 1996 و یوزپلنگ افتخاری جشنواره لوکارنو در سال 1998 اشاره کرد.

ستاره شهرت باکال در حالی در سال 1960 در تالار مشاهیر هالیوود نقش بست که وی از جشنواره‌های معتبری چون سن‌سباستین، پالم اسپرینگز و استکهلم جایزه دستاورد سینمایی کسب کرده بود.