برنده نخل طلای شصت وهشتمین جشنواره فیلم کن در حالی تا ساعاتی دیگر در مراسم اختتامیه معرفی می‌شود که سینمای آمریکا با کسب 19 جایزه همچنان پیش‌تاز بی‌رقیب این رویداد سینمایی در تمام ادوار است. به گزارش ایسنا، در میان کشورهای برنده نخل طلای کن (نخل طلا به‌علاوه‌ی جایزه بزرگ جشنواره) کارگردانان آمریکایی با 19بار کسب این جایزه سینمایی، با اختلافی فاحش پیش‌تاز هستند، ترنس مالیک آخرین کارگردان آمریکایی است که در سال 2011 با فیلم درخت زندگی موفق به کسب نخل طلای کن شد.

پس از آمریکا، سینمای ایتالیا با 13 جایزه در مکان بعدی پرافتخارترین کشورها در جشنواره کن قرار دارد که آخرین بار در سال 2001 با فیلم اتاق پسر ساخته نانی مورتی موفق به کسب این جایزه شد.

به گزارش وب‌سایت رسمی جشنواره کن،‌ سینمای فرانسه کشور میزبان هم تاکنون 10 بارموفق به کسب جایزه نخل طلا شده که البته یک جایزه بصورت مشترک با کشور اتریش برای فیلم عشق است.

فرانسوی‌ها آخرین بار در سال 2013 با فیلم آبی گرمترین رنگ است از عبدالطیف کشیش جایزه نخل طلا را در خانه نگه داشتند و کارگردانان انگلیسی نیز کسب‌ 8 نخل طلای کن را تجربه کرده‌اند.

تنها سهم سینمای ایران از جشنواره کن، قله سینمای جهان در سال 1997 رقم خورد و عباس کیارستمی با فیلم طعم گیلاس نخل طلا را تصاحب کرد.

تاریخچه برندگان جایزه بزرگ و نخل طلای کن

از سال 1946 تا 1945 و پیش از ایجاد جایزه نخل طلا، هیات داوران این رویداد سینمایی جایزه‌ای تحت عنوان «جایزه بزرگ جشنواره بین‌المللی فیلم» را برنده این رویداد سینمایی اعطاء می‌کردند.

در سال 1946 هر یک از فیلم‌های انتخاب شده یک جایزه می‌بردند و بدین ترتیب در این سال جایزه بزرگ کن به 11 فیلم شامل آلف شوبرگ از سوئد برای فیلم عذاب، بیلی وایلدر از ایالات متحده آمریکا برای فیلم تعطیلی از دست رفته، بودیل ایپسن و لا لوریتزن از دانمارک برای فیلم چمن زار های قرمز، دیوید لین از بریتانیا برای فیلم برخورد کوتاه، امیلیو فرناندز از مکزیک برای فیلم پرتره ماریا، چتان آناند از هند برای فیلم شهر بی قانون، فریدریک مارکوویچ لرملر از شوروی سابق برای فیلم نقطه بازگشت، ژان دولانوی از فرانسه برای فیلم سمفونی پاستورال و لئوپولد لیند برگ از اتریش برای فیلم آخرین فرصت اعطاء شد.

در سال 1947، شش فیلم در بخش‌های بهترین انیمیشن، بهترین کمدی موزیکال، بهترین فیلم اجتماعی و بهترین مستند موفق به کسب جایزه شدند.

در سال 1948 و 1950 جشنواره هیچ برنده بزرگی نداشت و در سال 1949 فیلم مرد سوم ساخته کارول رید از بریتانیا برنده شد.

از سال 1951 تا 1954، جایزه بزرگ کن، شکل یک گواهی به همراه یک اثر هنری امضاء شده توسط یک هنرمند معروف به خود گرفت.

- 1951 آلف شوبرگ از سوئد برای فیلم دوشیزه ژولی

- 1951 ویتوریو دسیکا از ایتالیا برای فیلم معجزه در میلان

- 1952 اورسن ولز از ایالات متحده آمریکا برای فیلم اتللو

- 1953 روناتو کاستلانی از ایتالیا برای فیلم امید دو سنتی

- 1953 هنری ژرژ کلوزو از فرانسه برای فیلم مزد ترس

- 1954 تینوسوکه کینوگاسا از ژاپن برای فیلم دروازه جهنم

جایزه معروف نخل طلای کن از سال 1954 شکل گرفت که از آن روز تا کنون به عنوان مهمترین و معتبرترین جایزه سینمایی در جهان شناخته می‌شود.

- 1955، دلبرت مان از ایالات متحده آمریکا برای فیلم مارتی

- 1956، ژاک کوتو و لویی مال از ایتالیا برای فیلم دنیای خاموش

- 1957، ویلیام وایلر از ایالات متحده برای فیلم ترغیب دوستانه

- 1958، میخائیل کالاتوزوف از روسیه برای فیلم لک لک ها پرواز می‌کنند

- 1959، مارسل کامو از فرانسه برای فیلم ارفه سیاه

- 1960، فدریکو فلینی از ایتالیا برای فیلم زندگی شیرین

- 1961، لوئیس بونوئل از اسپانیا برای فیلم ویریدیانا

- 1961، هانری کولپی از فرانسه برای فیلم غیبت طولانی

- 1962، آنسلمو دوراته از برزیل برای فیلم آدمی که قول می دهد

- 1963، لوکینو ویسکونتی از ایتالیا برای فیلم یوزپلنگ

- 1964، ژاک دمی از فرانسه چترهای شربورگ

- 1965، ریچارد لستر از ایالات متحده آمریکا برای فیلم چطور می‌توان به دستش آورد

- 1966، کلود للوش از فرانسه یک مرد و یک زن

- 1966، پیترو جرمی از ایتالیا برای فیلم یک مرد یک زن

- 1967، میکل آنجلو آنتونیونی از ایتالیا برای فیلم اگراندیسمان

- 1969، لیندسی آندرسون از بریتانیا برای فیلم اگر...

- 1970، رابرت آلتمن از ایالات متحده آمریکا برای فیلم مش

- 1971، جوزف لوزی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم واسطه

- 1972، الیو پتری از ایتالیا برای فیلم طبقه کارگر به بهشت می‌رود

- 1972، فرانچسکو رزی از ایتالیا برای فیلم انریکو ماتئی

- 1973، جری شاتزبرگ از ایالات متحده آمریکا برای فیلم مترسک

- 1973، آلن بریجز از بریتانیا برای فیلم مزدور

- 1974، فرانسیس فورد کاپولا از ایالات متحده آمریکا برای مکالمه

- 1975، محمد الخدر حمینه از الجزایر برای فیلم گزارش سال های آتش زیر خاکستر

- 1976، مارتین اسکورسیزی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم راننده تاکسی

- 1977، برادران تاویانی از ایتالیا برای فیلم پدر سالار

- 1978، ارمانو اولمی از ایتالیا برای فیلم درخت چوب سندل

- 1979، فرانسیس فورد کاپولا از ایالات متحده آمریکا برای فیلم اینک آخرالزمان

- 1979، فولکر شلوندورف از آلمان غربی برای فیلم طبل حلبی

- 1980، باب فاسی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم همه آن جازها

- 1980،آکیرا کوروساوا از ژاپن برای فیلم شبح جنگجو

- 1981، آندری وایدا از لهستان برای فیلم مرد آهنین

- 1982، گوستا گاوراس از یونان برای فیلم گمشده

- 1983، شوهی ایمامورا از ژاپن برای فیلم ترانه غم انگیزی از نارایاما

- 1984، ویم وندرس از آلمان غربی برای فیلم پاریس تگزاس

- 1985، امیر کوستوریتسا از یوگوسلاوی سابق برای فیلم بابا در سفر معاملات

- 1986، رولند جافی از بریتانیا برای فیلم ماموریت مذهبی

- 1987، موریس پیالات از فرانسه برای فیلم زیر خورشید شیطان

- 1988، بیل آگوست از دانمارک برای فیلم پله فاتح

- 1989، استیون سودربرگ از ایالات متحده آمریکا برای فیلم جنسیت، دروغ و نوارهای ویدئویی

- 1990، دیوید لینچ از ایالات متحده آمریکا برای فیلم از وحشی در قلب

- 1991، جوئل و اتان کوئن از ایالات متحده آمریکا برای فیلم بارتون فینک

- 1992، بیله آگوست از دانمارک برای فیلم بهترین نیات

- 1993، چن کایگه از چین برای فیلم بدرود همسر من

- 1993، جین کمپیون از زلاند نو برای فیلم پیانو

- 1994، کوئنتین تارانتینو از ایالات متحده آمریکا برای فیلم داستان عامه ‌پسند

- 1995، امیر کاستوریکا از یوگوسلاوی سابق برای فیلم زیرزمین

- 1996، مایک لیچ از بریتانیا برای فیلم راز ها و دروغ ‌ها

- 1997، عباس کیارستمی از ایران برای فیلم طعم گیلاس

- 1997، شوهی ایمامورا از ژاپن برای فیلم مارماهی

- 1998، تئو آنجلوپولوس از یونان برای فیلم ابدیت و یک روز

- 1999، لوک و ژان پیر داردن از بلژیک برای فیلم روزتا

- 2000، لارس فن تریه از دانمارک برای فیلم رقصنده در تاریکی

- 2001، نانی مورتی از ایتالیا برای فیلم اتاق پسر

- 2002، رومن پولانسکی از لهستان برای فیلم پیانیست

- 2003، گاس ون سنت از ایالات متحده آمریکا برای فیلم فیل

- 2004، مایکل مور از ایالات متحده آمریکا برای فیلم فارنهایت11/9

- 2005، لوک و ژان پیر داردن از بلژیک برای فیلم بچه

- 2006، کن لوچ از بریتانیا برای فیلم بادی که بارلی را لرزاند

- 2007، کریستین مونگیو از رومانی برای فیلم چهار ماه، سه ‌هفته و دو روز

- 2008، لورن کانته از فرانسه برای فیلم کلاس

- 2009، میشائیل هانکه از اتریش برای فیلم روبان سفید

- 2010، آبی شاتپونگ ویراستاکول از تایلند برای فیلم عمو بون می‌تواند زندگی گذشته‌اش را به یاد بیاورد

-2011، ترنس مالیک از آمریکا برای فیلم درخت زندگی

-2012، میشائیل هانکه از کشور اتریش برای فیلم عشق

-2013، عبدالطیف کشیش از فرانسه برای فیلم آبی گرمترین رنگ است

-2014، نوری بیلگه جیلان از ترکیه برای فیلم خواب زمستانی