علی حضرتی می‌گوید: «بعد از دو هفته تعداد سالن‌های فیلم خداحافظی طولانی به 12 سالن کاهش پیدا کرده. یعنی یک هفتم و یک هشتم، تعداد سالن‌های برخی فیلم‌ها. بعضی از فیلم‌ها 70 تا 80 سالن سینما را به خود اختصاص داده‌اند. فیلمی که سال گذشته به خاطر عدم کیفیت به جشنواره فجر راه نیافت، تعداد سالن‌های در اختیارش نسبت به فیلمی که در 7 رشته نامزد دریافت سیمرغ بوده و جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را به‌دست آورده است حدوداً 7 برابر بیشتر است.»

به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا، این تهیه‌کننده مطرح کرد: «یک فیلم «شترمرغی» هم هست که با در اختیار داشتن 80 سالن سینما، بیشتر مخاطبان خود را ناراضی از سالن سینما بیرون می‌فرستد، این نشان می‌دهد که ما دیگر نباید به فکر ساخت فیلم‌های عمیق باشیم که مخاطب را به فکر فرو می‌برند. ما هم باید فیلم‌های «شترمرغی» بسازیم که البته من ترجیح می‌دهم با این شرایط از سینما خداحافظی کنم.»

حضرتی در پایان گفت: سلیقه مردم را سینماداران و آنچه «مافیای پخش» می‌خواند، تعیین می‌کنند اگر ما یک روزنامه یا یک نشریه خوب تهیه کنیم، اما شخصی که دکه روزنامه‌فروشی دارد، آن را در پیشخوان خود نگذارد، مشخص است که آن نشریه دیده نمی‌شود. امروز در سینما همچنین بلایی سر خداحافظی طولانی آمده است. که یک عده سینمادار و پخش‌کننده می‌خواهند با نوع اکران بعضی از فیلم‌ها ازجمله خداحافظی طولانی در سانس‌های کم مخاطب، سرنوشت فیلم‌ها و سلیقه مردم را تعیین کنند و این یعنی مرگ فیلم‌های عمیق!»