در طول بیش از بیست سالی که از ساخت فیلم روز واقعه می‌گذرد، درباره این اثر عاشورایی مطالب متعددی مطرح شده است اما کمتر کسی می‌داند لوکیشن این فیلم در شهر بافق، خانه دوران کودکی امام جمعه این شهر بوده است.

به گزارش ایسنا، صحنه‌های داخلی و نماهای شهر در بافت قدیم بافق فیلم‌برداری شده و لوکیشن ابتدایی فیلم که صحنه‌های عروسی را نشان می‌دهد، در خانه دوران کودکی حجت‌الاسلام سلیمانی - امام جمعه بافق - ثبت تصویری شده است.

سلیمانی به ایسنا گفت: آقای شجاع‌نوری پیش من آمد و گفت خواهرزاده آقای حائری شیرازی است و می‌خواست بازدیدی از محله‌های قدیم بافق داشته باشند و در نهایت از کاروانسرای زرتشتی‌ها و خانه‌ای که بیش از صد سال قدمت دارد، بعد از تغییرات ظاهری که دادند، استفاده کردند.

وی با اشاره به اینکه بارها در پشت صحنه این فیلم حاضر شده است، ادامه داد: نتیجه کار هم بسیار خوب و ماندگار شد و هنوز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

سلیمانی که بیش از بیست سال است مسئولیت امامت جمعه بافق را بر عهده دارد، تأثیر چنین آثاری را در ذهن مخاطب بسیار زیاد دانست و گفت: هنر زبان گویاست؛ بخصوص سینما که جایگاه خاصی در میان مردم دارد و بسیار اثرگذار و مفید است.

علیرضا شجاع نوری، بازیگر اصلی فیلم روز واقعه، پیش از این مشکل‌ترین مرحله تولید فیلم را یافتن لوکیشن‌ها ذکر کرده و گفته بود: با توجه به کویری بودن فیلم، آقای اسدی (کارگردان) نزدیک به دو سال را صرف گشت و گذار در نواحی مختلف ایران برای یافتن لوکیشن‌های مناسب برای فیلم کردند، در نهایت فیلمبرداری در حوالی چهار شهر ساوه، بافق، یزد و کرمان انجام شد.

موضوع فیلم روز واقعه به کارگردانی شهرام اسدی با فیلمنامه‌ای از بهرام بیضایی در حواشی واقعه عاشورا اتفاق می‌افتد. این فیلم تولید سال 1373 با بازی بازیگرانی چون عزت‌الله انتظامی، جمشید مشایخی، علیرضا شجاع‌نوری، محمدعلی کشاورز، لادن مستوفی، ژاله علو و مرحوم مهدی فتحی ماجرای عبدالله جوان نصرانی تازه مسلمان شده‌ای است که در روز عروسی خود با راحله، ندایی می‌شنود که «کیست که مرا یاری کند؟» عبدالله پس از چند بار شنیدن آن صدا، منقلب شده و مجلس عروسی را ترک می‌کند. عبدالله به جست‌وجوی صدا برمی‌آید. آن هم در حالی که برادران متعصب راحله ترک مجلس عروسی را توهینی به خود دانسته و در پی‌اش روان می‌شوند.عبدالله در طول مسیرش با اتفاقاتی روبه‌رو می‌شود و به نشانه‌هایی برمی‌خورد که نشان دهنده این است که امام حسین(ع) می‌دانسته او در جست‌وجوی صدایی که به یاری‌اش می‌طلبد می‌رود. عبدالله به تاخت بیابان‌ها را طی می‌کند و خود را به صحرای کربلا می‌رساند. منتها وقتی به کربلا می‌رسد که عصر روز عاشورا است