۶۶۲ نفر با گریم چارلی چاپلین سالروز تولد این نابغه سینمای کمدی را جشن گرفتند.

به گزارش ایسنا، گاردین نوشت: روز یکشنبه ۶۶۲ زن و مرد ـ از کودکان تا پیرمردها و پیرزن‌ها ـ به مناسب صدوبیست‌وهشتمین سالگرد تولد چارلی چاپلین، خود را شبیه او گریم کردند و در موزه دنیای چاپلین حاضر شدند. تعداد این افراد علاقه‌مند به سینما، امسال بی‌سابقه بوده و رکوردی جدید در سطح جهانی محسوب می‌شود.

موزه دنیای چاپلین در سوئیس واقع است و هر ساله میزبان افرادی است که لباس‌هایی شبیه چاپلین می‌پوشند و در روز ۱۶ آوریل با گریم او یادش را زنده می‌کنند.

سر چارلز اسپنسر چاپلین که از بزرگ‌ترین کارگردانان، آهنگ‌سازان و بازیگران آثار کمدی در عصر هالیوود کلاسیک آمریکا به‌شمار می‌آید، ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ از والدینی هنرمند در لندن به‌دنیا آمد و ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ در سن ۸۸ سالگی در سوییس درگذشت.

چاپلین به‌راستی از خلاق‌ترین و تأثیرگذارترین شخصیت‌های عصر فیلم‌های صامت بود که هم‌زمان با بازیگری در فیلم‌هایش، کارگردانی، تهیه‌کنندگی و ساخت موسیقی آن‌ها را نیز برعهده داشت و می‌توانست درد و رنج را در کنار عشق و انسانیت به تصویر بکشد. او ۶۵ سال از عمرش را وقف سینما و دنیای سرگرمی کرد؛ کار او از سالن ویکتوریای انگلستان در سن پنج سالگی آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگی نیز ادامه یافت.

تکنیک‌های خاص فیلم‌سازی چارلی چاپلین تا زمان حیات او برای همه ناشناخته باقی ماند و او هرگز درباره‌ آن‌ها صحبت نمی‌کرد. در سال ۱۹۸۳، شش سال بعد از مرگش، یک مستند انگلیسی با نام چاپلین ناشناخته به بررسی دقیق سکانس‌ها و هنر فیلم‌سازی چاپلین پرداخت. وسواس بسیار زیاد چاپلین در این‌که بازیگران فیلم‌هایش حتما آنچه را که او در نظر دارد، بازی کنند، از دلایلی بود که او در مقایسه با دیگر رقبایش، مدت طولانی‌تری را وقف ساخت فیلم‌هایش می‌کرد.

در این سال‌ها، چاپلین برخی از آثار ماندگارش را مانند پسربچه (۱۹۲۰)، زائر (۱۹۲۳) و دوش‌فنگ (۱۹۱۸) ساخت. او به‌واسطه‌ی مشغله‌کاری زیاد که هم‌زمان برای استودیو شخصی‌اش و دیگر استودیوها فیلم می‌ساخت، کمتر فرصت پیدا می‌کرد تا خودش نیز نقشی بازی کند. زن پاریسی (۱۹۲۳)، جویندگان طلا (۱۹۲۵) و سیرک (۱۹۲۸) از جمله فیلم‌های دهه ۳۰ بودند که چاپلین نقش کوتاهی در آن بازی کرد. پیش از ورود به عصر فیلم‌های ناطق، چاپلین در سال ۱۹۳۱ روشنایی‌های شهر و در سال ۱۹۳۶ نیز عصر جدید را ساخت که به‌راستی از ماندگارترین آثار او هستند.

فیلم‌های ناطق و همراه‌ با دیالوگ چارلی چاپلین با شاهکار معروفش دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۰ آغاز شد. هرچند اولین‌باری که صدای چاپلین را تماشاگران شنیدند، در سکانس پایانی فیلم عصر جدید بود که آواز نامفهومی از چاپلین شنیده می‌شد.

وی با فیلم لایم‌لایت در سال ۱۹۷۲ جایزه‌ی اسکار بهترین موسیقی را کسب کرد، هرچند دهه‌ها بعد از ساخت آن بود که با تأخیر حدودا ۳۰ ساله در لس‌آنجلس اکران شد. چاپلین در سال ۱۹۲۹ در دو بخش بهترین بازیگر و بهترین کارگردان کمدی برای فیلم سیرک نامزد جوایز اسکار بود، اما برگزارکنندگان جوایز اسکار با خارج‌ کردن نام او از فهرست نامزدها، تصمیم گرفتند فقط یک اسکار افتخاری به وی اعطا کنند. این کمدین بزرگ در سال ۱۹۷۲ دومین جایزه افتخاری اسکار را گرفت و برای اولین‌بار در مراسم حضور یافت. در تاریخ برگزاری اسکار، چاپلین رکوردار طولانی‌ترین مدت تشویق از سوی حضار است که ۵ دقیقه به طول انجامید.

از مهم‌ترین آثار کارنامه فیلم‌سازی چارلی چاپلین می‌توان از ولگرد،‌ شغل، بانک، مامور آتش‌نشانی، خیابان آرام، زندگی سگی، دوش‌فنگ، پسربچه، زائر، زن پاریسی، جویندگان طلا، سیرک، روشنایی‌های شهر، عصر جدید، دیکتاتور بزرگ، موسیو وردو، لایم‌لایت، سلطانی در نیویورک، کنتسی از هنگ‌کنگ، خانه‌به‌دوش، پروفسور و طبقه مرفه نام برد.