فرانکو نرو بازیگر مطرح و کهنه‌کار ایتالیایی در نشست خبری جشنواره جهانی فجر از بازی در 220 فیلم سینمایی، همکاری با کارگردانان بزرگ سینما، تفاوت فیلمسازی در کشورهای مختلف، ساخت نسخه جدید فیلم جانگو و ... صحبت کرد.

به گزارش ایسنا، در این نشست خبری که بابک کریمی به عنوان مترجم فرانکو نرو را همراهی می‌کرد، این بازیگر ایتالیایی گفت: از اینکه اینجا هستم بسیار خوشحالم. تا حالا به تهران نیامده بودم. به بیش از 100 کشور دنیا سفر کرده‌ام که جای ایران در این فهرست خالی بود و این جشنواره بهانه خوبی بود که به ایران بیایم.

وی گفت: در حال حاضر درست در میانه فیلمبرداری یک فیلم در ایتالیا هستم و پنج هفته دیگر از فیلمبرداری قرار است در کوبا انجام شود. من علاوه بر بازیگری، یک کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده هستم و خیلی خوش شانس بودم که تاکنون در 220 فیلم بازی کردم و در سال بین پنج تا شش فیلم بازی می‌کنم. به عنوان مثال در سال 2017 سه فیلم آمریکایی، سه فیلم انگلیسی،‌ یک فیلم در مجارستان و یک فیلم در ایتالیا داشتم.

این بازیگر 76 ساله ایتالیایی درباره چگونگی تبدیل شدن فیلم جانگو یک پدیده محبوب در سینمای جهان، توضیح داد: من برای دوران شان کانری و جیمز باند هستم، او فیلم‌های خیلی زیادی بازی کرد ولی برای همه جیمز باند بود. این اتفاق برای من هم رخ داد و فیلم‌های زیادی بازی کردم ولی هر جا می‌روم همچنان من را با فیلم جانگو می‌شناسند. جالب است بدانید فیلم جانگو بدون سرمایه ساخته شد و حتی در مقطعی متوقف شد چون فیلمنامه نداشتیم ولی در انتها تبدیل به یک مورد استثنایی شد. همان‌طور که می‌دانید تارانتینو نیز در سال 2012 نسخه‌ای از فیلم جانگو ساخت اما در نسخه اصلی قشر ضعیف مکزیکی‌ها بودند اما در نسخه آمریکایی سیاه‌پوش‌ها رییس بودند.

نرو در ادامه گفت: به احتمال 95 درصد نسخه جدید از فیلم جانگو ساخته می‌شود که جانگو زنده است، نام دارد و فیلمنامه آن را جان فیلز یکی از بهترین فیلمنامه‌نویسان آمریکا نوشته است.

نرو در ادامه صحبت‌هایش در این نشست خبری، گفت: خیلی خوش شانس هستم که تمام دنیا مرا می‌شناسند و از هر کشوری به من پیشنهاد می‌دهند. سالانه 100 پیشنهاد سینمایی دارم و در 25 سال اخیر در فیلمنامه‌های روسیه، چک، سوئد، برزیل، آلمان، مجارستان، آمریکا، انگلیس و کانادا و چندین و چند کشور دیگر سرک کشیدم.

وی در پاسخ به سوالی درباره تفاوت بازی در سینماهای مختلف دنیا، گفت: مسلما هر کارگردانی روش خود را دارد. به عنوان مثال در آمریکا چند کمپانی سینمایی بزرگ فیلم می‌سازند و کارگردانان را به عنوان یک کارمند استخدام می‌کنند به استثنای چندین فیلمساز مولف چون اولیور استون، بودی آلن، کاپولا و ... اما هزاران کارگردان دیگر به استخدام کمپانی‌ها در می‌آیند و یک صنعت واقعی سینما در جریان است اما موضوع در ایتالیا متفاوت است. کارگردان که می‌خواهد فیلم بسازد نزد تهیه‌کننده می‌رود و تلاش می‌کند حتی با بازی کردن نقش‌ها وی را متقاعد به ساخت فیلم کند.

این بازیگر ایتالیایی درباره تجربه همکاری با فاس سیندر کارگردان بزرگ آلمانی نیز گفت: وقتی برای بازی در فیلم کرل به برزیل رفتم از فاس سیندر پرسیدم می‌خواهی شخصیت فیلم را چگونه بازی کنم و او گفت هر جور صلاح می‌دانی عمل کن و اگر چیزی درست نبود من بهت می‌گویم ولی او تا آخر هیچ چیزی به من نگفت و شیوه کار من را دوست داشت و من نیز با او خیلی راحت بودم.

نرو درباره بازیگری که در سینمای امروز بیش از همه وی را تحت تاثیر قرار می‌دهد نیز گفت: وقتی جوان بودم یک بازیگر بزرگ آمریکایی به نام اسپنسر تریسی را به عنوان الگو قرار داده بودم اما چند سال بعد این شانس را داشتم تا با بهترین بازیگران دنیا چون با لارنس اولیویه هم بازی شوم. او یک روز به من گفت تو مرا یاد جوانی خودم می‌اندازی، پس بازیگر باش و ریسک کن،‌ در این صورت مسیر پرفراز و نشیبی خواهی داشت اما در انتها ثمره آن را خواهی دید و من نیز به این توصیه عمل کردم و فکر می‌کنم تنها بازیگر جهان باشم که شخصیت‌های 30 کشور دنیا را بازی کردم، این ریسک بزرگی است اما مسلما لذت‌بخش است.

وی درباره شناخت خود از سینمای ایران، گفت: فیلم‌های ایرانی را خیلی خوب نمی‌شناسم اما یکی از بهترین دوست‌هایم ویتوریو استرارو است که چند سال پیش در فیلم محمد رسول الله ساخته مجید مجیدی حضور داشت و کار فوق‌العاده‌ای انجام داد. فیلم‌های کیارستمی و فرهادی را نیز دیده‌ام.

وی درباره عصر طلایی سینمای ایتالیا نیز توضیح داد: ما یکی از زیباترین سینماهای جهان را در دهه 50، 60 و 70 داشتیم و خیلی از کارگردانان بزرگ آمریکایی اذعان کردند که همیشه از آن سینما یاد گرفتند اما آن سینما دیگر باز نمی‌گردد چون تلویزیون است. در حال حاضر نمی‌توان فیلمی ساخت بدون اینکه حق پخش تلویزیونی آن را داشته باشید. متاسفانه تلویزیون، سینما را خراب کرد. لذت سینما به این است که شما انتخاب می‌کنید چه فیلمی را ببینید، بلیت می‌خرید و فیلم را در سکوت و تاریکی تماشا می‌کنید اما در تلویزیون، فیلم را در حال شام خوردن و یا صحبت کردن با تلفن تماشا می‌کنید و هیچ احترامی برای آن فیلم وجود ندارد.

«فرانکو نرو» بازیگر ۷۶ ساله و کهنه‌کار ایتالیایی است که از سال ۱۹۶۲ در بیش از ۲۰۰ فیلم در سینمای ایتالیا و جهان به ایفای نقش پرداخته است. وی سابقه همکاری با کارگردانانی چون «جان هیوستن،«لوئیس بونوئل،«راینر ورنر فاسبیندرو «فرانکو زفیرلی را کارنامه دار دارد.

وی اولین بار در ۱۹۶۲ در فیلم «Pelle viva» نقشی کوتاه بازی کرد و چهار سال بعد با بازی در نقش اصلی وسترن اسپاگتی معروف «جانگو» (سرجو کوربوچی، ۱۹۶۶) به شهرت رسید. نرو نقش جانگو را در «جانگو دوباره می‌درخشد» (نلو روساتی، ۱۹۸۷) تکرار کرد. وی در سال ۲۰۱۲ در فیلم «جانگوی آزاد شده》ساخته 《کوئنتین تارانتینو》نیز نقشی کوتاه ایفا کرد.

نرو در چند پروژه‌ انگلیسی مانند «نیروی ۱۰ از ناوارون» (۱۹۷۸، گای همیلتون)، «نینجا وارد می‌شود» (۱۹۸۱، مناخم گولان) و «جان‌سخت ۲» (۱۹۹۰، رنی هارلین) نیز بازی کرده است.

از دیگر فیلم‌های مهم وی می‌توان به «کتاب مقدس» (۱۹۶۶، جان هیوستن)، «جانگو» (۱۹۶۶، سرجو کوربوچی)، «سرباز حرفه‌ای» (۱۹۶۸، سرجو کوربوچی)، «تریستانا» (۱۹۷۰، لوئیس بونوئل)، «باکره و کولی» (۱۹۷۰، کریستوفر مایلز)، «راهب» (۱۹۷۲, آدو کایرو)، «سپیددندان» (۱۹۷۳، لوچو فولچی)، «کئوما» (۱۹۷۶، انزو کاستلاری)، «مهمان» (۱۹۷۹، جولیو پارادیزی)، «کرل» (۱۹۸۲، راینر ورنر فاسبیندر)، «دختر» (۱۹۸۷، آرنه ماتسون)، «توسکانینی جوان» (۱۹۸۸، فرانکو زفیرلی)، «نامه‌هایی به ژولیت» (۲۰۱۰، گری وینیک)، انیمیشن «ماشین‌های ۲» (۲۰۱۱، جان لستر)، «شهر گمشده زد» (۲۰۱۷، جیمز گری) و «جان ویک: فصل ۲» (۲۰۱۷، چد استالسکی) اشاره کرد.

فرانکو نرو جشنواره‌های فیلم میلان، مسکو، ترانسیلوانیا و تائورمینا جایزه یک عمر دستاورد دریافت کرده است.

سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر ۱۹ تا ۲۷ آوریل ۲۰۱۸ (۳۰ فروردین تا ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷) در تهران برگزار می‌شود.