وضعیت تولید فیلم‌های هالیوودی در بحران کرونا

استیون سودربرگ می‌گوید برای تامین سلامت کارکنان فعال در یک پروژه سینمایی باید ۱۵ تا ۲۰ درصد بودجه تولید، صرف تأمین تجهیزات بهداشتی و فراهم آوردن محیط سالم برای فیلمسازی شود.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از این دی وایر، در حالی که فیلمسازان در سراسر دنیا مجبور شده‌اند خود را با اوضاع عجیب فعلی وفق بدهند، شاید هیچ کارگردانی به اندازه استیون سودربرگ با این کار آشنا نباشد. این کارگردان برنده جایزه اسکار در طول مسیر حرفه‌ای کاری خود فیلم‌های مستقل با بودجه بسیار کم تا فیلم‌های عظیم استودیویی را کارگردانی کرده و در پلتفرم‌های دیجیتال ویدئو، استریمینگ تلویزیون و فرمت‌های تجربی و استراتژی‌های اکران مختلف فعالیت داشته است.

سودربرگ که چندی پیش به‌عنوان رئیس کمیته بررسی شرایط فعالیت مجدد هالیوود در بحران کرونا انتخاب شد، از نتیجه فعالیت‌هایش در این زمینه سخن گفت.

او در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز کنار ایمی سایمتز فیلمساز که در فیلم بعدی او نقش‌آفرینی می‌کند و تازه نخستین فیلم خودش را کارگردانی کرده، در این باره صحبت کرد که در میان پاندمی کووید -۱۹ رعایت کردن پروتکل‌های ایمنی در پروژه‌های فیلمبرداری چقدر ضروری است و این مسئله چه اثری روی بودجه‌های هالیوودی خواهد گذاشت.

سودربرگ گفت: ما در یک پروژه، قابلیت کنترل نحوه و مکان حرکت و تعداد افرادی که در گروه حضور دارند را داریم. این چیزی است که می‌توان تغییرش داد تا افراد امن بمانند.

او اضافه کرد: به نظرم اگر بتوانیم فشار اقتصادی لازم برای امن نگه داشتن یک پروژه را تحمل کنیم، که تخمین می‌زنم چیزی بین ۱۵ تا ۲۰ درصد کل بودجه پروژه خواهد بود، می‌توانیم افراد را امن نگه داریم.

از همین حالا کار تولید پروژه‌های مختلف در تگزاس، کالیفرنیا و ونکوور و دیگر شهرها و ایالت‌های آمریکا و کانادا آغاز شده اما این کار با تست کردن، فراهم کردن تجهیزات محافظت شخصی و اعمال راهبردهای فاصله‌گذاری اجتماعی انجام می‌شود. سودربرگ هم در این میان مسئولیت هدایت ستاد انجمن کارگردانان را بر عهده گرفته تا مسیر حرکت رو به جلو را مشخص کند.

او گفت: اگر از این پروتکل‌ها پیروی کنید، کاملاً احساس اعتماد می‌کنم که قرار نیست سر کار مریض بشوید. اگر شما طی زمان تولید یکی از پروژه‌ها مریض شدید، طی آن ۱۲ تا ۱۴ ساعتی بوده که من شما را نداشتم و نمی‌توانستم رفتارتان را کنترل کنم. مشکل هم همین است؛ آن ساعت‌های غیرکاری که معلوم نیست مردم چه کار می‌کنند.