سریال چاردیواری به کارگردانی سیروس مقدم، موفق ترین سریال نوروز 1389 به نظر می رسد. این سریال که بازیگرانی همچون امیر جعفری، آتیلا پسیانی، مریم امیر جلالی، مهران رجبی، بهنوش طباطبایی، صدرالدین حجازی، سعید آقاخانی و... در آن به ایفای نقش می پردازند در مقایسه با سریال زن بابا (شبکه سوم سیما) و دارا و ندار (شبکه تهران) در سطح تقریباً غیر قابل قیاسی موفق تر به نظر می رسد. چه از نظر استقبال مردم و چه از نظر کیفیت سطح سریال.

داستان چاردیواری درباره جوانی به نام ناصر است که در گذشته درخواست دختر جوان و متمولی را برای ازدواج ظاهری و رسمی قبول کرده. دختر قصد داشته با این ازدواج در خارج از کشور ادامه تحصیل دهد، حالا پس از چند سال دختر از خارج از کشور برگشته و قصد دارد به این ازدواج رسمی با ناصر خاتمه بدهد؛ اما در عین حال با همکاری ناصر طوری در برابر پدرش صحنه سازی کند که او و ناصر پس از چند سال زندگی مشترک، با هم اختلاف دارند. از سوی دیگر ناصر در رابطه با خانواده پدری اش هم دچار مسائلی است که وضعیت او را پیچیده تر می کنند...

موفقیت سریال چاردیواری خوشحال کننده است. چراکه به چند دلیل کارکردهای مختلف این سریال مثبت به نظر می رسد:

یک)چاردیواری از معدود سریال های موفق تلویزیونی است که مبتلا به سندروم «تجمل نمایی» نیست. اتومبیل های گران قیمت، عمارت های مجلل، دختران و پسران آلامد و... که چند سالی است گریبان سریال های تلویزیونی را گرفته اند، در چاردیواری دیده نمی شوند. سریال «سلامت» است.

دو)چاردیواری در عین حال که میتلا به سندروم «تجمل نمایی» نیست، دچار عارضه فلاکت نمایی هم نشده و اگرچه بخش عمده فضای سریال در محلات جنوب شهر تهران می گذرد، اما فضای فقر و فلاکت بر فیلم حکمفرما نیست. طبقه اجتماعی مورد توجه فیلم دچار مسئله فقر و فلاکت نیستند.

سه)چاردیواری «لحن» درستی را در پرداخت و مرحله کارگردانی اتخاذ کرده است. اندازه کمدی فیلم خوب است و فیلم به ورطه طنزهای سطح پایین تلویزیونی درنغلتیده است. چیزی که نمونه اش را در سریال زن بابا ی شبکه سوم سیما مشاهده می کنیم. چاردیواری سرشار از بگومگوهای کلافه کننده برای رسیدن به –مثلاً- طنز نیست. انتخاب بازیگران در سریال درست است. حتی موسیقی سریال هم کمک بسیار مؤثری کرده که لحن سریال بهتر حفظ شود. اگرچه ممکن است در وهله اول این مغلطه به وجود بیاید که موسیقی «محلی» سریال برای یک سریال «تهرانی» ممکن است مناسب نباشد، اما اتفاقاً یکی از برگ های برنده سریال لحن مناسب و حال و هوای مطبوعی است که ازطریق موسیقی ایجاد می شود. نوآوری آریا عظیمی نژاد آهنگساز فیلم و شجاعت تهیه کننده و کارگردان برای پذیرش چنین تصمیم درستی قابل تحسین است.

چهار)چاردیواری مبتلا به یک سندروم دیگر سریال های تلویزیونی که می شود از آن به عنوان سندروم «هزار و یک شب» نام برد نیست. در سریال های مبتلا به این سندروم (از جمله سریال قبلی سیروس مقدم رستگاران) ما به سبک داستان های هزار و یک شب با شبکه پیچیده ای از روایت ها و روابط فامیلی رو به رو هستیم. آقای الف خواهر زاده آقای ب است و ب همسر ج و ج قرار است ارثیه ای را به نابرادری الف برساند. اما خانم د وارد ماجرا می شود. و بعد سر و کله آقای پ پیدا می شود که فرزند خانم ج بوده و... یک فضای کشدار و پیچ خورده ای از توطئه ها و روابط فامیلی بر سراسر سریال حاکم می شود. اما چاردیواری اینطور نیست. و این هم یکی دیگر از امتیازات آن است.

پنج)چاردیواری برخلاف سریال های دیگر این سال ها از شرافت انسانی، عشق، محبت، و عزت نفس صحبت می کند. اگر توضیح بیشتر لازم است بعد از اتمام این سریال، کانال تلویزیون را به شبکه سوم بگردانید و سریال آن شبکه را ملاحظه کنید!

در چاردیواری حتی انسان های کم بضاعت هم عزت نفس و شرافت دارند و معنی محبت و عشق را می فهمند. این چیزی است که سال هاست از سریال های تلویزیونی رخت بسته است. دست کم از زمان سریال نرگس به این سو، رذالت و پستی و جفاکاری و توطئه گری جذاب جلوه داده شدند و مردم به تماشای نفرت حتی در سریال مهر مادری عادت کردند. پیرمردها با بازی حمید لولایی و محمد شیری و سیروس گرجستانی و محمد کاسبی و غیره، جوان تر ها با بازی مهران غفوریان، جواد رضویان  و حتی مهران مدیری به همراه نویسندگان و کارگردانان مختلف،  فضای درام های تلویزیونی را به سوی درونمایه «هرچه پست تر، بهتر» سوق دادند. اما خوشحالیم که چاردیواری اینطور نیست. و مثلاً ناصر (با بازی امیر جعفری) جوان شریف و درستکاری است. بقیه شخصیت ها هم همینطور هستند: نادر، تقی تاکسی، مریم، آهو خانم، و حتی محبت (با بازی مهران رجبی).

امیدواریم سریال چاردیواری در آغاز سال نو، نوید بخش سال خوب برای سریال های تلویزیونی باشد. امیدواریم امسال عارضه های متعددی که چند سال است گریبان سریال های تلویزیونی را گرفته است و در این مقاله به آنها اشاره شد از تلویزیون رخت بربندند. امیدواریم.