بخش دوم نوشتار مختاری: طرحی از تشكیلات نوین صنفی سینمای ایران

ابراهیم مختاری در ادامه مطلب «ناكارآمدی ساختار خانه سینما»، «طرحی از تشكیلات نوین صنفی سینمای ایران» را نوشته است. بازرس خانه سینما در این طرح آورده است:

پیش درآمد

«مطلب "علل ناکارآمدی ساختار خانه‌سینما" مفاد لازم را برای طراحی "تشکیلات نوین صنفی سینما"، تاحدودی فراهم آورده است. نوشته کنونی مستقیما به طراحی تشكیلات نوین سینما می‌پردازد. (1 )

برای طراحی تشكیلات نوین صنفی، باید ابتدا كوچكترین هسته‌های تشكیلات صنفی را شناسائی كرد، سپس براساس ماهیت آن‌ها، اتحادیه‌های صنفی را شکل داد تا به لایه‌های بعدی تشكیلات صنفی و به برترین لایه رسید. وقتی‌هر لایه مختصات خود را نشان داد، براساس آن می‌توان تركیب مدیریت‌ها و ركن‌بازرسی هرلایه تشكیلاتی را طراحی كرد. این طرح به كلیات تشكیلات نوین صنفی سینما می‌پردازد.

 انجمن‌های صنفی؛ نخستین لایه تشكیلات صنفی سینما

انجمن‌های صنفی سینما، كه به شرط عضویت در خانه‌سینما رسمیت یافته‌اند، تا این زمان، شمارشان به 29 صنف می رسد. (2) و این تشكل‌ها نخستین لایه اصناف سینمائی را می‌سازند. در این لایه، صنف‌های مراحل اصلی "سرمایه گذاری"(3)،"تولید"،"پخش" (4) و"نمایش" آثارسینمائی‌ درسه‌ شاخه‌ی"سینمای‌داستانی"( 5)،"سینمای‌مستند"و"سینمای‌انیمیشن" بدون نظم و ترتیب به صورتی درهم در خانه‌سینما عضو شده‌اند.

برای شناخت صنف‌های سینمای ایران، و در مرحله یکم باید صنف‌های سه شاخه سینمائی را از یكدیگر جدا ساخت. با این كار به نتیجه زیر می‌رسیم:

1-شاخه سینمائی انیمیشن: در حال حاضر یك انجمن صنفی دارد.

2- شاخه سینمای مستند: اكنون دو انجمن صنفی دارد.

3 - شاخه سینمای داستانی: 26 انجمن صنفی دارد.

شمار تشكل‌های صنفی در سینمای داستانی نشان می‌دهد، حرفه‌های سینمائی در این شاخه، متنوع‌ترین است و این امكان را می‌دهد كه طراحی تشكیلات صنفی را در آن پیش ببریم.

در شاخه سینمای داستانی، اصناف چهار مرحله اصلی "سرمایه‌گذاری"، تولید، پخش و نمایش آثار داستانی وجود دارند. صنف "تهیه كنندگان" نماینده مرحله سرمایه‌گذاری (برای تولید اثر)، صنف "سینماداران" مرحله "نمایش" اثر، و صنف "پخش‌كنندگان" مرحله پخش آثار را نمایندگی می‌كنند.- این سه صنف هر سه، جنبه كارفرمائی را دارند.

23صنف دیگر، مرحله "تولید" و كارگزاری را نمایندگی می‌كنند که چون همه از سه صنف مراحل تهیه و پخش و نمایش دستمزد می‌گیرند می‌توان همه‌ی آنها را – با همه‌ی تفاوت‌های شان با یكدیگر- اصناف كارگزار خواند.

با جداسازی صنف‌های «كارفرما» و «كارگزار»، اكنون می‌توان به "اصناف كارگزار" سینمای داستانی پرداخت.

از میان 23 صنف كارگزار سینمای داستانی، دو تشكل "منتقدین" و "مدرسان"، طرف مقابل‌شان به عنوان "كارفر" در هیچ یك از اصناف كارفرمای سینما نیست، و درهیچ‌ یك از چهار مرحله سرمایه‌گذاری- تولید- پخش و سینماداری هم حضور كارگزاری ندارند، اما نتیجه كارشان به هر چهار مرحله اساسی و حتی به هر سه شاخه سینمائی برمی‌گردد. به این خاطر این دو تشكل بیشتر جنبه فرهنگی دارند و برای پیش برد بحث می‌توان آنها را موقتاً از صنف‌های كارگزار سینما جدا كرد.

با این كار شمار صنف‌های كارگزار به 21 می‌رسد.

حال كه قرار است موضوع را تنها در میان اصناف كارگزار دنبال كنیم بهتر است تنها پی‌گیر بحث در میان اصناف كارگزارسینمای « داستانی/ اكران » باشیم. زیرا تمامی صنف‌های كارگزار برای تالیف و تولید و مدیریت اثر سینمائی، به قصد اكران در سالن سینما، شكل گرفته‌اند. با این كار موقتاً "انجمن فیلم كوتاه" را هم كنار می‌گذاریم.

اكنون با 20 صنف كارگزار سینمای اكران روبرو هستیم كه در یكی از چرخه‌های "تهیه" و "پخش" و "نمایش" كارگزارند و از صنف‌های كارفرما دستمزد می‌گیرند.

در نگاه به صنف‌ها، به محض آنكه از جنبه عمومی كارگزاری به معنای دستمزد گرفتن آنان بگذریم به "تفاوت نقش" آنها در فرآیند تولید اثر می‌رسیم. به عنوان مثال، اعضای صنف "دستیاران" و "منشی‌های صحنه"، دستیار اعضای صنف فیلمبردار و كارگردان، و پای ثابت عرصه تولید هستند. اما صنف "فیلمنامه نویسان" پایشان هم به عرصه تولید نمی‌رسد. همین طور فیلمنامه‌نویسان و كارگردانان، نقش‌شان با نقش نیروهای تولیدی چون تدوینگران و صدابرداران به كلی متفاوت است. یا نیروهای مولد مثل فیلمبردار- صدابردار- با "مدیران تولید" و"تهیه" تفاوت دارند.

به این علت مدیران تولید یا تهیه نمی‌توانند حقوق صنفی تدوینگران یا فیلمبرداران را پیگیری کنند. یا "فیلمنامه‌نویسان"نمی‌توانند حقوق دستیاران را احقاق كنند. یا آهنگسازان چگونه می‌توانند حقوق بازیگران را احقاق كنند؟ برعكس این پرسش‌ها هم عملی نیست. اما صنف‌های دستیاران تا حدود بسیاری می‌توانند حقوق یكدیگررا احقاق كنند، و یا صنف فیلمبرداران، به عنوان یك صنف مولد، می‌تواند حقوق صنف‌های مولد دیگر(مثل: تدوینگران- صدابرداران و....) را احقاق كند.

در واقع هر گروه از تشكل‌های صنفی كه مسائل شغلی‌شان به یکدیگر نزدیک است و از نظر"نقش" و "حقوق" صنفی در یک ردیف باشند می‌توانند حقوق صنفی یکدیگر را پی‌گیری و دنبال كنند.

اگر صنف‌هائی كه از نظر نقش و حقوق صنفی بهم نزدیكند را دسته‌بندی كنیم، با تسامح به گروه "صنف‌های همردیف" زیر می‌رسیم:

1) صنف‌های همردیف "مولفین"، شامل: كارگردانان – فیلمنامه نویسان و آهنگسازان.

2) صنف‌های همردیف "مولدین"، شامل: فیلمبرداران- تدوینگران. صدابرداران. طراحان صحنه. چهره‌پردازان و ...

3) صنف‌های همردیف هنر پیشگان و هنروران.

4)) صنف‌های همردیف "مدیران تهیه وتولید وتداركات" ، مدیران سینما،..

5) صنف‌های همردیف دستیاران و منشی‌های صحنه.

6) صنف‌های كاركنان لابراتوار، جلوه‌های ویژه.

7) صنف‌های ....

این که، جای دو صنف منتقدان و مدرسان چگونه تعیین می‌شود یا کارکنان لابراتوار‌و دوبلورها با چه انجمنی "همردیف" هستند و حتی این كه صنف‌های همردیف، هفت گروه یا شش گروه است بحث دوم است. بحث یكم آن است كه نمایندگان اصناف همردیف باید براساس نقش كارگزاری شان، "مدیریت صنفی نقش خود" را شكل دهند و در آن حضور داشته باشند.

یا متحد شدن یک گروه از صنف‌های همردیف کارگزار، یک گروه صنفی "همردیف " یا یك "اتحادیه صنفی " شكل می‌گیرد.

اصناف بخش تولید همه در حقوق كارگزاری صنفی مشترك‌اند اما در حقوق همردیفی یا "اتحادیه‌ای" از هم متفاوتند. با شکل‌گیری اتحادیه‌های صنفی، به پله‌ی (لایه) دوم تشکیلات حقوقی/صنفی می‌رسیم.

اتحادیه‌ها؛ دومین لایه تشکیلات صنفی

گروه "صنف‌های همردیف" یا " اتحادیه‌های صنفی" لایه دوم تشكیلات صنفی سینما را می‌سازند.  به عنوان نمونه، شكل گیری یک اتحادیه صنفی همردیف را دریك گروه از صنف‌های همردیف دنبال می‌کنیم. گروه صنف‌های مولد (فیلمبردارن، صدابرداران، تدوینگران، طراحان صحنه، و …) با حدود 6 صنف را انتخاب می‌کنیم. این صنف‌ها وقتی پذیرفتند با یکدیگر متحد شوند، و حقوق و منافع خود را از طریق "یک مجمع‌عمومی"، "یك هیئت‌مدیره" و "یك بازرس" مشترک پیگیری کنند، "اتحادیه كارگزاران مولد سینما" را می‌سازند.

بدین ترتیب هراتحادیه(ازیك گروه صنفی همردیف) دارای سه ركن"مجمع‌عمومی"- "هیئت مدیره"- و"بازرسی" است.

1-"مجمع‌عمومی اتحادیه"؛ از گردهمائی اعضای هیئت‌مدیره و بازرس انجمن‌های عضو، شكل می‌گیرد. مجمع عمومی اتحادیه، هم " وکیل حقوق" مجمع‌عمومی‌های پیش از خود است. و هم "صاحب حق" خود است.

2- "هیئت‌مدیره اتحادیه"؛ از میان اعضای "هیئت‌مدیره‌های" حاضر در مجمع‌عمومی اتحادیه، اعضای "هیئت‌مدیره اتحادیه" انتخاب می‌شود.

3- "بازرس اتحادیه"؛ از میان "بازرسان" و "اعضای هیئت‌مدیره‌های" حاضر در مجمع‌عمومی، "بازرس اتحادیه" انتخاب می‌شود.

توضیح:

وضعیت بازرس اتحادیه دوگانه است. بازرس از دو منشا زیر صاحب حق می‌شود.

1- از بازرسان حاضر در مجمع‌عمومی اتحادیه، كه برگزیدگان انجمن‌های صنفی برای "نظارت" هستند.

2- از هیئت‌مدیره‌های حاضر در مجمع‌عمومی اتحادیه كه برگزیدگان انجمن‌های صنفی برای "مدیریت" هستند. در واقع "بازرسی اتحادیه" از ترکیب دو رکن مدیریت و ركن نظارت " حق نظارت" خود را بدست می آورد.

با این توضیح برای انتخاب بازرس اتحادیه می‌توان به دو شیوه عمل کرد.

1- مستقیم و یک مرحله‌ای.

در اتحادیه‌های تا سه صنف، ـ در همان مرحله یکم، اعضای مجمع‌عمومی اتحادیه(نمایندگان دو ركن مدیریت و نظارت)، ازمیان بازرسان حاضر، یک بازرس را به عنوان "بازرس اتحادیه" انتخاب می‌کنند.

2- غیر مستقیم و دو مرحله‌ای.

در اتحادیه‌هائی كه تعداد صنف‌ها، چهار، و از چهار صنف به بالا است، ترجیح دارد، در مرحله یكم، بازرسان، از میان خود، سه بازرس انتخاب كنند. در مرحله دوم هیئت مدیره‌ها از میان سه بازرس انتخاب شده، یكی را به عنوان بازرس اتحادیه انتخاب کند.

گزارش عملكرد "هیئت‌مدیره اتحادیه" و "بازرس اتحادیه" به مجمع‌عمومی اتحادیه (كه مركب از هیئت‌مدیره‌ها و بازرس انجمن‌های عضو است) داده می‌شود. هیئت‌مدیره‌ها و بازرسان انجمن‌های صنفی، اطلاعات بدست آمده در این مجمع‌عمومی را به مجمع‌عمومی انجمن‌های صنفی (نخستین لایه صنفی) منتقل می‌كنند.

وقتی تمامی گروه های صنفی همردیف توانستند مجمع‌عمومی، هیئت‌مدیره و بازرس اتحادیه خود را شکل دهند، تعداد اتحادیه‌های کارگزاری معلوم می شود. این اتحادیه‌ها وقتی در یك تشكل متحد شدند "جامعه اتحادیه‌های صنفی كارگزاران سینمای داستانی ایران" شكل می‌گیرد.

هر اتحادیه كارگزاری می‌تواند درتشکل "جامعه صنفی كارگزاران" یک "کرسی ثابت" داشته باشد. (6)

جامعه اتحادیه‌ها؛ سومین لایه تشکیلات صنفی سینما است

جامعه اتحادیه‌ها، پایانه تشكیلات "مرحله‌ای" هر شاخه‌ سینمائی است. جامعه کارگزاران داستانی، می‌تواند مثلاً با جامعه تهیه‌كنندگان شاخه سینمای خود ـ به شرط آنکه دارای تشكیلات واحد باشد و تمامیت تهیه كنندگی شاخه داستانی را نمایندگی كند‌- ارتباط همسطح حقوقی/صنفی برقرار سازد. همچنین است پیدایش امكان ارتباط حقوقی/صنفی با نمایندگان مرحله "پخش" و "نمایش".

آن اعتراض‌همیشگی (و به حق) صنف تهیه‌كنندگان به مجمع‌عمومی خانه سینما كه آنان را همسطح یكی ازانجمن‌های صنفی 26 گانه كارگزاری می‌دید،. در این ساختار رفع می‌شود. در این ساختار "جامعه اتحادیه‌های كارگزاران" با "اتحادیه تهیه‌كنندگان" از نظر‌حقوق صنفی همسنگ است، و‌همین طور با "سینماداران" یا "پخش کنندگان" و می تواند در باب حقوق و منافع "مرحله تولید" آثار سینمائی در شاخه داستانی گفتگو کند.

عین همین‌ منطق را درشاخه سینمای مستندوانیمیشن‌ هم‌ می‌توان بکار بست. وقتی تشكل‌های چهارمرحله سرمایه‌گذاری ـ تولید ـ پخش ونمایش، در هر شاخه سینمای درتشكل یگانه‌ای جمع شوند، نمایندگی شاخه‌ای سینمای خود را دارند.

در چنین حالتی ما دارای تشکیلات " جامعه اصناف سینمای داستانی " خواهیم شد.

جامعه اصناف هر شاخه سینمائی"، لایه چهارم تشکیلات صنفی سینمائی است.

برخی استثناها و تبصرها و..

اما مثلاً در شاخه سینمای‌انیمیشن، كه تنها یك صنف دارد، همان یک صنف، شاخه سینمای انیمیشن را در تمام لایه‌های صنفی نمایندگی خواهد كرد. اما هنگامی كه شمار تشكل‌ها بیشتر از یكی شد، باید شكل اتحادیه‌ای پیدا كنند و سیری همانند تشكیلات كارگزاران داستانی را طی كرده به سطحی برسند كه با تشكل‌های دیگر بتوانند ارتباط حقوقی صنفی هم سطح داشته باشند، و اگرنه، هریك از صنف‌ها به تنهائی حق نشستن بر صندلی اتحادیه را ندارد.

یك استثنا: "اتحادیه مولفین" (كارگردان، فیلمنامه‌نویس و آهنگساز) دارای دو وجه "تالیفی" و "كارگزاری" است.اتحادیه مولفین از وجه "تالیفی"، یكه است. اتحادیه مولفین، از وجه تالیفی و در همین شكل اتحادیه‌ای، توانائی ارتباط حقوقی/صنفی با " جامعه تهیه‌كنندگان‌ سینمای‌داستانی ایران" را دارد. همین طور با نمایندگان دو مرحله "پخش"و"نمایش" نیز همسنگ حقوقی/صنفی است. اما از وجه كارگزاری- در پیوند با اتحادیه‌های كارگزاری دیگر قرارمی گیرد.

پس از شکل‌گیری اتحادیه‌ها ـ اشکال گوناگونی از اتحادیه به قصد همکاریهای صنفی/حقوقی می‌تواند شکل بگیرد. مثلاً ازگردهمائی جامعه كارگزارهای شاخه سینمائی داستانی و"مستند"و"انیمیشن"، "جامعه كارگزاران سینمای ایران" شکل می‌گیرد. با همین منطق، "جامعه تهیه‌كنندگان" سینمای داستانی می‌تواند با تهیه‌كنندگان سینمای مستند و انیمیشن متحد شود و "جامعه تهیه‌كنندگان سینمای ایران" را شکل دهند.

جامعه اصناف سینمای ایران؛ لایه پنجم تشكیلات صنفی سینمائی است

هنگامی كه نمایندگان تشکل‌های سه شاخه سینمای ایران، در یک تشکل گرد آمدند، دارای تشكل "جامعه اصناف سینمای ایران" می شویم. در این لایه كمال تشکل‌های سه شاخه سینمائی را داریم که عبارتند از: جامعه صنفی سینمای داستانی، جامعه صنفی سینمای مستند و جامعه صنفی سینمای انیمیشن.

این لایه تشکیلات صنفی، بالاترین لایه صنفی سینما است و دارای نمایندگی از مراحل سرمایه‌گذاری، تولید- پخش و نمایش، از سه شاخه سینمای داستانی، مستند و انیمیشن ایران است.

با چنین تشكیلاتی می توان گفت حقوق و منافع اعضای حقیقی(حدود چهار هزار عضو انجمن های پایه) و حقوقی جامعه صنفی سینمای ایران بهم ارتباط منطقی و حقوقی دارد و این تشكیلات یكی از اركان بلامنازع نظام سینمای ایران است.

تشكیلات پیوست:

1- قوه داوری

در خانه سینما وظیفه "شورای داوری" و "هیئت داوری" تنها رسیدگی به اختلافات مالی است.

در معماری تشکیلات نوین صنفی، به جای شورا و هیئت داوری، "قوه داوری صنفی" خواهیم داشت كه (با توجه به استقلال ركن بازرسی و ركن هیئت مدیره) "اختلافات درونی" و "میانی" تشكل‌ها درسطوح مختلف لایه‌های تشكیلات صنفی را رسیدگی می‌كند.

منطق این قوه نیز پیرو منطق لایه‌های تشكیلاتی صنفی و مرتبط با سه ركن اساسی تشكل‌ها است.

رسیدگی به "دعاوی مالی" تنها یكی از فعالیت‌های این قوه خواهد بود.

2- كارگروه حقوقی/ صنفی

"كارگروه حقوقی/ صنفی جامعه اصناف سینمای ایران"، تهیه مفاد حقوقی/صنفی" لازم اصلاحی اساسنامه‌ها و آئین‌نامه‌ها وحتی نیازهای قوه داوری را بر اساس سفارش تشكیلات صنفی یا به سفارش قوه داوری فراهم می‌آورد.

این گروه تشكلی است "دائمی" با "ماموریت ثابت". هر جا كه نیاز به گسترش یا اصلاح اساسنامه‌ها و آئین‌نامه‌ها پیدا شد، برعهده این تشكل است كه به كمك تشكل‌های ذیربط، پیش‌نویس راه حل حقوقی/صنفی را فراهم آورد و به تشكل صنفی سفارش دهنده یا درخواست كننده ارائه كند. این پیش‌نویس وقتی از سوی تشكل سفارش دهنده، عملی بودنش گواهی شد برای تصویب شدن و رسمیت یافتن به "مجمع‌عمومی" ذیربط برده می‌شود.

تشكیل و تركیب اعضای آن، با تسامح، از تشكیلات صنفی سینمای ایران پیروی می‌كند.

گاه در برخی گردهمائی‌ها- وقتی نمایندگان انجمن‌های صنفی به تنگنای حقوقی برمی‌خورند، آنان را به "قانون تجارت" حواله می‌دهند. قانون تجارت برای شركت‌های انتفاعی است. شاید نزدیك‌ترین نهاد در قانون تجارت به اصناف، موسسات باشند. اما قانون تجارت برای شركت‌های تجاری است. از شركت‌های تجاری اگر "تجارت" یا در اصل "انتفاع" را بگیریم معنای وجودی خود را از دست می‌دهند، و به عكس، انجمن‌های صنفی اگر تجاری شوند، معنای خود را از دست خواهند داد.

كارگروه حقوقی/صنفی، با دقت به تفاوت در هستی دوگانه تشكل‌های انتفاعی و تشكل‌های صنفی، می‌تواند از قانون تجارت برای تهیه مفاد حقوقی/صنفی تشكیلات سینما استفاده كند. موارد پیش بینی نشده در اساسنامه‌ها را – به جای قانون تجارت – باید از قوه داوری و كارگروه حقوقی صنفی راهنمائی خواست.

3- باشگاه خانه‌سینما

پس از شكل گیری "تشكیلات نوین صنفی"، خانه سینما را می‌توان حفظ كرد. خانه‌سینما- همان طور كه تشكیلات آن نشان می دهد، كاركرد باشگاهی دارد. خانه‌سینما "باشگاه جامعه اصناف سینما" است و كار آن ارائه خدمات فرهنگی، نمایش‌ها، برگزاری میزگردها و فعالیت های باشگاهی دیگر است. تا كنون در نبود تشكیلات جامعه صنفی، باشگاه خانه‌سینما، به ناچار وظیفه صنفی را هم بر دوش داشت.

برای تبدیل خانه‌سینما به "باشگاه خانه‌سینما" تغییراتی در تشكیلات آن - عمدتا به شرح زیر- باید صورت بگیرد.

1-مجمع‌عمومی از گردهمائی نمایندگان هیئت‌مدیره‌ها و بازرسان تشكل‌های عضو تشكیل شود. درمجمع‌عمومی هر صنف یك رای (همسنگ) دارد.

2- هیئت مدیره باشگاه، از میان نمایندگان هیئت‌مدیرهای عضو مجمع عمومی كه داوطلب كارهای باشگاهی است انتخاب شود.

3- بازرسان: درمرحله یكم، سه بازرس از میان خود انتخاب كنند. در مرحله دوم نمایندگان هیئت‌مدیره‌ها یك بازرس را، از میان آنان، به عنوان بازرس خانه‌سینما بر گزینند.

با این كار ركن نظارت درخانه‌سینما اصلاح می‌شود و ایرادعدم حقانیت مجمع‌عمومی خانه‌سینما نیز از میان‌ می‌رود.»

ابراهیم مختاری در پایان این بخش از نوشتار بخش سوم را با عنوان یادداشتی بر «نظام سینمای ایران و اركان آن» را ارایه كرده است كه در بخش سوم این مطلب منتشر شده است.

پی‌نوشت‌ها:

1ـ پیشینه كوشش برای تغییر ساختار خانه سینما به حدود ده سال پیش برمی‌گردد كه این موضوع از سوی هیئت‌مدیره وقت در مجمع‌عمومی طرح شد. مجمع‌عمومی گروهی را برای تهیه پیش نویس اصلاحات انتخاب كرد و من یکی از اعضای آن بودم. طرح كارگروه گرایش به اتحادیه شدن ساختار داشت اما بسیاری از نكات آن مبهم بود. چون نیروهای صنفی دربند حفظ موقعیت خود بودند و در مدت ماموریت کارگروه دوره هیئت‌مدیره سرآمد، هیئت‌مدیره جدید كه با طرح كارگروه موافق نبود طرحی را خود تهیه كرد و این دو طرح را تقریبا بدون مقدمه به مجمع‌عمومی خانه‌سینما برد. مجمع عمومی میان دو طرح پریشان شد و رای به توقف موضوع تا فرصت بعدی را داد. هیئت‌مدیره قصد استخدام یك كارشناس در بیرون از خانه‌سینما برای كارسپاری به او را داشت. اعتراض یکی از اعضای کارگروه به این رفتار در مطبوعات این ماموریت توقف شد و موضوع تغییر ساختاری اساسنامه خانه‌سینما از سوی هیئت‌مدیره و مجمع‌عمومی خانه‌سینما دیگر هیچ وقت دنبال نشد

2- تشكل‌های صنفی سینمائی، روزی باید هویت حقوقی صنفی خود را در وزارت كار (یا یك نهاد دولتی دیگری) به ثبت برسانند و به غیر رسمی بودن خود پایان دهند.

3ـ در مرحله "سرمایه‌گذاری" می‌توان از عنوان "تهیه" استفاده كرد. اما این عنوان، نقش "سرمایه" را در سینما كه بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است، و از گلوگاه تهیه‌كنندگی می‌گذرد پنهان و پوشیده نگاه می دارد و موجب غفلت، بی‌توجهی و فسادهای بی‌شمار می‌شود كه سینمای ایران – به علت حضور سرمایه دولتی - اكنون دچار آن است.

4- صنف پخش‌كنندگان، پیشتر در دل صنف تهیه‌كنندگان بود. پس از اصلاح اساسنامه خانه سینما و لزوم جداسازی این دو صنف از یكدیگر، هنوز صنف پخش‌كنندگان فرایند رسمیت دادن به تشكیلات خود را طی نكرده است.

5- اگر بخواهیم از نام علمی برای این شاخه استفاده كنیم باید عنوان "سینمای بازسازی" را بكار بریم. زیرا بازسازی كردن صحنه‌ها علت تفاوت ماهوی این شاخه سینمائی با شاخه سینمای مستند و انیمیشن است. سینمای مستند از "رویداد از پیش موجود" استفاده می‌كند و سینمای انیمیشن "رویداد" را با تصویر (نقاشی) می‌سازد. هر سه شاخه سینمائی از "داستان" بهرمند می‌شوند.

6ـ تا وقتی "رانت‌سازی" و "رانت‌خواری" در سینمای ایران هست، عاری بودن نامزدهای مدیریت صنفی كارگزاری از وجه تهیه‌كنندگی اهمیت بسیار دارد.

منبع: ایسنا