فیلم بیداری به کارگردانی فرزاد موتمن عصر روز گذشته در کاخ جشنواره برای منتقدان و اصحاب رسانه به نمایش درآمد.

کیفیت پایین این فیلم به حدی بود که منتقدان و اصحاب رسانه هنگام اکران فیلم در سالن سینما نتوانستند سکوت کنند و واکنش های زیادی نسبت به این فیلم سطحی نشان دادند. هنگام نمایش بیداری بسیاری از حاضران دسته دسته شروع به ترک نمودن سالن سینما کردند و بسیاری نیز با سوت زدن، دست زدن و خنده های عصبی واکنش خود را نسبت به این فیلم ضعیف ابراز داشتند.

فیلم بیداری موتمن که در سه دوره سال های 57، 63 و 87 روایت می شود داستان زنی است که همسرش در دوران انقلاب به دست نیروهای شاه به شهادت رسیده است. وی که معلم مدرسه ای است ئ از این راه امرار معاش می کند به تنهایی فرزندش را بزرگ می کند اما در آستانه تولد شش سالگی فرزندش در خیابان تصادف کرده و حافظه اش را از دست می دهد. طی گذشت بیش از 24 سال که سرنوشت زن نامعلوم بوده وی در سال 87 یکباره به منزل سابق خود مراجعه کرده که با حضور افراد دیگری در آن مکان روبرو می شود. ساکنان ساختمان به نیروی انتظامی خبر می دهند و نیروی انتظامی وی را به بیمارستان روانی تحویل می دهد، سرانجام و پس از کش و قوس های فراوان روشن می گردد که وی چون در انتظار فرزندش بوده در این سال ها نمرده است! روح همسرش نزد وی آمده و او را با خود به آسمان ها می برد!

یک نگاه ساده به همین خلاصه داستان فیلم نشان می دهد که تهیه کننده و کارگردان فیلم بسیار کوته فکرانه دست به تولید این اثر زده اند. علم متافیزیک، ارتباط ارواح با یکدیگر، ارتباط ارواح با زندگان و امثالهم همه و همه واقعی است اما در این فیلم کارگردان آن را به بدترین شکل ممکن پرداخت کرده و به تصویر کشیده است. صحنه هایی که شاید می توانست به عنوان یادگار در سینمای ایران پابرجا بماند به دلیل عدم هوشمندی فیلمساز به قهقرا کشانیده شده به طوری که هر کودک 4 ساله ای هم گاف های آن را می فهمد و بدان خواهد خندید!

بعد از اتمام نمایش فیلم طبق معمول نشست پرسش و پاسخ فیلم در سالن سعدی مرکز همایش های بین المللی برج میلاد برگزار شد که در ابتدای جلسه مازیار فکری ارشاد منتقد سینمای ایران در جملاتی اظهار داشت: فیلم بیداری یکی از ضعیف ترین فیلم هایی است که در سینمای ایران تولید شده است.

این سخنان فکری ارشاد سعید حاجی میری (تهیه کننده) و فرزاد موتمن (کارگردان) بیداری را به واکنش عجیبی واداشت به طوری که آن ها با فریاد منتقدان سینمای ایران را انسان هایی بی ارزش و کوته فکر خواندند و گفتند برای آن ها هیچ ارزشی قائل نیستند. این سخنان توهین آمیز تهیه کننده و کارگردانی که طبق نظرات همگان کوچکترین سواد سینمایی ندارند با واکنش تند فکری ارشاد و سایر خبرنگاران، منتقدان و اصحاب سینمای ایران که در نشست حاضر بودند روبرو گشت به طوری که بسیاری از آن ها سالن کنفرانس را ترک نمودند. منتقدان و اصحاب رسانه ضمن خروج از سالن کنفرانس با فریادهای خود تاسف خود را از مسئولین سینمای ایران برای حمایت از تولید چنین فیلم هایی ابراز داشتند.

حاجی میری خود و فیلم اش را متعلق به نظام و انقلاب دانست و در نعل وارونه ای گفت: این فیلم بر اساس اعتقادات من به نظام و انقلاب ساخته شده است.

بسیاری از اصحاب رسانه نیز فریاد کشیدند: فیلم تو توهین آشکاری به نظام اسلامی و انقلاب بود! آیا تو نمی دانی که این فیلم در راستای اهداف انقلاب نیست؟

در ادامه این جلسه نیما حسنی نسب یکی از منتقدان سینما خواست تا جملاتی در مورد این فیلم ابراز نماید که با واکنش تعجب آور و تند محمود گبرلو روبرو گشت که وی را فردی اغتشاش گر نامید و مانع سخن گفتن وی شد. این امر موجب شد تا حسنی نسب به همراه تعداد زیادی از منتقدان با صدای بلند به روند ناصحیح این جلسات اعتراض نمایند. حسنی نسب، شهبازی، محسنی و غیره از جمله منتقدانی بودند که با اعتراض بلند خویش سالن کنفرانس را ترک نمودند.

فریدون جیرانی نیز در حالی که در آخرین ردیف سالن نشست را رصد می کرد با برخی از منتقدان سینمای ایران در این رابطه گفتگو می کرد، رضا منتظری خبرنگار سایت پرده سینما از جیرانی تقاضا کرد که روند ناصحیح نشست های این دوره از جشنواره را حتماً در برنامه سینمایی هفت پوشش دهد.

بعد از ترک جلسه توسط اصحاب رسانه، برخی از منتقدان سینمای ایران اقدام به نوشتن نامه ای کردند و از همکاران خود خواهان امضای آن نامه مبنی بر بایکوت نمودن سعید حاجی میری شدند.

این اولین باری نیست که تهیه کننده و کارگردانی منتقدان را آماج حملات خود قرار می دهند اما حداقل اولین باری است که چنین بی شرمانه رو در روی منتقدان سینما می ایستند و در خانه آن ها شدیدترین بی حرمتی ها را انجام می دهند. امید است روند ناصحیح برگزاری این گونه جلسات با همراهی و یکدلی اهالی رسانه شکل صحیحی به خود بگیرد.

در همین رابطه ببینید

عکس های الهام عبدلی از جلسه پرسش و پاسخ فیلم «بیداری»