در آستانه بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر، جای خالی منتقدان سینمایی در هیئت داوری جشنواره همچنان خالی به نظر می رسد. نه تنها در سال های اخیر، بلکه از دوره های نخست جشنواره فجر نیز، به جز یکی دو استثناء همواره جای منتقدان سینمایی به عنوان یکی از صنوف خانه سینما در هیئت داوران جشنواره فجر خالی بوده است. دبیران جشنواره فجر همواره ترجیح داده اند یا از چهره های «رسمی» و اعضای هیئت علمی دانشگاه ها در هیئت داوران استفاده کنند، و یا افراد غیر حرفه ای سینمایی را به داوری جشنواره فجر بگمارند. دست بالا یکی دو مرتبه منتقدان به هیئت انتخاب راه پیدا کرده اند. اما آیا زمان آن فرا نرسیده است که مدیریت جشنواره فجر از تمایلات «فرمایشی» در هیئت داوری جشنواره فجر بکاهد و به طور جدی به جایگاه شایسته منتقدان سینمایی در هیئت داوری جشنواره فجر توجه کند؟ آیا قرار است جشنواره امسال هم در روز پایانی همچنان بر فیلم های پیشرو و مستقل چشم فرو بندد و گریم سنگین تر یا متفاوت تر یک بازیگر را «بازی بهتر» اشتباه بگیرد؟! آیا امسال نیز کارگردانی «حرفه ای تر» در روز پایانی «بهترین کارگردانی» قلمداد خواهد شد؟! آیا همچنان فیلم های مستقل نادیده انگاشته خواهند شد؟! آیا زمان آن نرسیده یک فیلم پیشرو یا تجربه گرا به عنوان «بهترین فیلم» برگزیده شود. قطعاً انتخاب افراد حرفه ای و نه تشریفاتی جامعه سینمایی ایران به انتخاب های باریک بینانه تر کمک خواهد کرد. و قطعاً حضور منتقدان سینمایی نیز این اعتلا را شدت خواهد بخشید. جشنواره فجر به تحولات جدی در حوزه داوری نیاز دارد. چرا این تحولات امسال رخ ندهد؟