آقای فرهادی هرگونه امکانی را برای خانم اویو فراهم کرده تا او بتواند نوشته‌ای دقیق ارائه دهد. نویسنده تقریبا تمام توضیحات و اسنادی را که پیرامون ادعاهای مطرح‌شده در مقاله به او داده شده نادیده گرفته و حذف کرده است.

واقعیت دیگر این است که آقای فرهادی اولین بار این ایده را به دانشجویانش داده است. در بررسی فرایندهای قانونی خانم «اویو» از گزارش این امر غفلت می ‌کند که خانم مسیح‌زاده بدون هیچ دلیلی خواستار سهمی از تمام درآمدهای داخل و خارج از ایران و جوایز بوده و همچنین درخواست داشته که نامش در عنوان‌بندی فیلم آورده شود که فیلم (قهرمان) بر اساس مستند او ساخته شده است. این درخواست ها بی‌پایه و اساس و قابل‌قبول نبوده و بر اساس دلایلی که ذکر شد هیچ فیلم‌ساز دیگری هم در جهان آنها را قبول نمی کند.

در طول این مقاله خانم اویو در حاشیه‌ برخی مسائل اختلافی معمولی، روایت ‌هایی گمراه‌کننده و ملودرامی غلیظ خلق کرده که آقای فرهادی در مصاحبه با او به تک‌ تک ادعاها پاسخ گفته است. جواب‌های فرهادی در مورد ادعاها و نظرات افراد بی‌طرف و اسناد و مدارک ارائه‌شده، هیچ‌ کدام به این داستان راه پیدا نکرده ‌اند.

جاناتان گاردنر، وکیل اصغر فرهادی به گزارش منتشر‌شده از سوی نشریه نیویورکر به قلم «راشل آویو» درباره چند اتهام جدید مطرح‌شده علیه این کارگردان درباره سرقت ادبی و استفاده بدون ذکر منبع از ایده دیگران در ساخت فیلم‌هایش واکنش نشان داد.

در متن این پاسخ آمده است:

«متأسفانه ریچل اویو (نویسنده مطلب نیویورکر) با ارائه‌ دیدگاهی یک‌جانبه از پرونده کپی‌رایت و پابلیک دومین (قواعد حقوق مؤلف و اصل حوزه‌ عمومی) واقعیت ها را نادیده گرفته و تحریف کرده است تا از آن به‌عنوان بخشی از یک روایت خلاف‌واقع درباره حرفه‌ پر از موفقیت فیلم‌ساز ایرانی اصغر فرهادی استفاده کند.

این در حالی است که آقای فرهادی هرگونه امکانی را برای خانم اویو فراهم کرده تا او بتواند نوشته‌ای دقیق ارائه دهد. نویسنده تقریبا تمام توضیحات و اسنادی را که پیرامون ادعاهای مطرح‌شده در مقاله به او داده شده نادیده گرفته و حذف کرده است. آقای فرهادی 25 سال با هنرمندان بسیاری همکاری موفقی داشته، اما خانم اویو صرفا چند نفر محدودی را پیدا کرده که از این شاکی بوده‌اند که به اندازه کافی از آن ها تشکر نشده است.

محور نوشته خانم اویو پرونده فیلم قهرمان است. واقعیت آن است که این فیلم بر‌آمده از یک رخداد واقعی بوده که دو سال پیش از مستند خانم مسیح‌ زاده، در روزنامه ‌ها و رسانه ‌ها منتشر شده است. همچنین واقعیت دیگر این است که آقای فرهادی اولین بار این ایده را به دانشجویانش داده است. در بررسی فرایندهای قانونی خانم «اویو» از گزارش این امر غفلت می ‌کند که خانم مسیح‌زاده بدون هیچ دلیلی خواستار سهمی از تمام درآمدهای داخل و خارج از ایران و جوایز بوده و همچنین درخواست داشته که نامش در عنوان‌بندی فیلم آورده شود که فیلم (قهرمان) بر اساس مستند او ساخته شده است. این درخواست ها بی‌پایه و اساس و قابل‌قبول نبوده و بر اساس دلایلی که ذکر شد هیچ فیلم‌ساز دیگری هم در جهان آنها را قبول نمی کند.

در طول این مقاله خانم اویو در حاشیه‌ برخی مسائل اختلافی معمولی، روایت ‌هایی گمراه‌کننده و ملودرامی غلیظ خلق کرده که آقای فرهادی در مصاحبه با او به تک‌ تک ادعاها پاسخ گفته است. جواب‌های فرهادی در مورد ادعاها و نظرات افراد بی‌طرف و اسناد و مدارک ارائه‌شده، هیچ‌ کدام به این داستان راه پیدا نکرده ‌اند. اما آنچه فاحش است، شیوه‌ای است که در آن خانم اویو از این پرونده‌ حقوقی استفاده می‌کند تا دیدگاه‌های سیاسی آقای فرهادی را در بعضی موارد وارونه جلوه دهد. دیدن اینکه مجله نیویورکر چنین حجمی را برای پرداختن به یک موضوع رایج در مورد عنوان‌بندی اختصاص می‌دهد، بسیار ناامیدکننده است، اختلافی که در هالیوود هر ‌روز به‌عنوان یک امر روتین و عادی اتفاق می‌افتد. او به سهم خودش به‌جای پایبندی به روزنامه ‌نگاری منصفانه، تسلیم وسوسه‌ یک سرتیتر پر‌سر‌و‌صدا شده است».

در همین رابطه بخوانید

حسابرسی! مجله «نیویورکر» در گزارشی مشروح: آیا اصغر فرهادی ایده فیلم‌هایش را دزدیده؟ سرچشمه طرح اصلی فیلمهای فرهادی؛ از «رقص در غبار» تا «قهرمان»