فوق العاده ترین فیلمی بود که تا به امروز تماشا کردم مشحره

فیلم برداری و حتی لباس ها خوب بودند ولی بنظرم یه فیلم به شدت فمنیستی بود که اصلا انگار میخاست بدون هیچ علتی به اجناس مذکر گیر بده!!!خب طبیعیه که مخاطب گارد میگیره دربرابرش...بجز اینکه دنیای درون یک دختر تنها سرگردان و یک زن میانسال که تمایل همجنسگرایی داره ولی اخلاقیات اینو نمیپذیره,چیز دیگه ای نبود...بنظرم

لحظه از این فیلم خسته کننده نبود. در جواب آقای نیری بگم که اولا شما بخوای فیلم رو با این دید نگاه کنی از هیچ فیلمی ( مگر اندک فیلم هایی ک" شاید" برای متفاوت نشون دادنه خودتونه) خوشتون نمیاد. عکاس بودنه ترز صرفا برای روشن فکر نشون دادنش نیست. نشون میده اون روح ماجراجویی داره، هرچند خجالتیه. فیلمبرداری این فیلم که فوق العاده بود، از سایه چراغ ها روی شیشه ماشین در حال مسافرت، تا دیدن ترز قبل از رفتن به دادگاه. و اتفاقا این فیلم بسیار احساسی بود، صحنه مورد علاقه ام وقتی بود که ترز توی قطار گریه میکنه.( یکی از صحنه های مورد علاقم از فیلم های کل قرنه)داستان این فیلم با ظرافت نوشته شده، این ایرادات شما رو از هر فیلمی میشه گرفت( مثلا با این استدلال حتی تغییر شخصیت والتر وایت، که کامل ترین در نوع خودشه، براتون جای سوال داره). موسیقی متن این فیلم که موسیقی متن مورد علاقی ی من از ساله، از packing, opening, reflections, The train, waterloo, the End, letter,.... فضای فیلم فوق العاده دوست داشتنیه، واقعا کلاسیکه، واقعا! در کل، بعد از اینساید، انومالیسا، اسپات لایت و مد مکس، این فیلم مورد علاقه ام از ساله.

چه نقدی نوشتی لعنتی بر این فیلم.ده بار خوندمش.دمت گرم خداییش

فیلم بد و کلیشه ای بود.هر چه قدر سر فیلم های بازگشته و هدیه و .. با شما موافق بودم اینجا مخالف هستم.کارول یک اثر تبلیغاتی و به شدت مصنوعی است که پز روشنفکرانه دارد

اینقدر فیلمهای همجنس بازی زیاد شده که آدم ۲ تا زن رو که میبینه با هم خیلی صمیمی اند بی اختیار فکر میکنه لیزبین هستند

بیشتر فیلم حول جذابیت شخصیتی بازیگرای خوبش میچرخید

تاد هینز از «سَم» (فیلم عجیب و غریبی که «ژان ژنه» واسه‌ش نوشت) این دغدغه‌ی هم‌جنس‌خاهی رو داره. چیزی که توی این فیلم خیلی دوست داشتم اون فضا و کلیت عروسکی‌ای بود که هینز ساخته بود. از خود «رونی مارا» گرفته تا طراحی‌ی صحنه و لباس (فروش‌گاه، کلاه کریسمس و...) و نماهای خارجی از خیابون‌ها و به‌خصوص ماشین‌ها اما حیف که فیلم‌نامه کاملن عقب مونده بود از فیلم و انگار برای دو دهه پیش بود و کاملن پیش‌بینی‌پذیر. من تعجب می‌کنم از نقطه‌ی شروع فیلم که لو می‌داد یه جورهایی فیلم رو و این در کنار اون مسیر معمولی‌ی فیلم‌نامه، کاملن کش‌مکش مورد نیاز فیلم رو از بین برده بود اما با همه‌ی این‌ها تصمیم نهایی‌ی کرول واسه من کاملن متقاعدکننده بود. نه‌خاست گرایش جنسی‌ش رو با لطف منفعت‌طلبانه‌ی شوهرش پنهان کنه و فهمید که دیگه نه‌می‌تونه حضانت بچه رو بگیره و شوهره هر وقت بخاد می‌تونه به راحتی اذیتش کنه. پس با قضیه تا جایی که می‌شد منطقی کنار اومد و از اون مهم‌تر تصمیم گرفت رسمن با رونی مارا زنده‌گی‌ کنه، من این جوری دیدمش و متقاعد شدم.

فیلم کارول اسکارم بگیره من نگاه نمی کنم....اصلن جذاب نیستن این سبک فیلمها و حس هاشون برام

فیلم کارول بیشتر درباره همجنسبازی بود تا همجنسگرایی! در این فیلم هیچ عشقی بین این دو زن دیده نمیشود و فقط و فقط هوس است ولی در فیلم هایی مثل کوهستان بروکبک کاملا عشق بین آن دو مرد مشخص است به همین دلیل کوهستان بروکبک قطعافیلم درخشان تری از کارول است .هرچند از لحاظ فنی مخصوصا کارگردانی کارول هیچ ضعفی ندارد

نقد بسیار خوبی بود کارول عالی بود عصر جمعه نشستم نگاهش کردم یه حس غم عجیبی به نظرم تو کل فیلم وجود داشت هر چند پایانش خوش بود اما بعد دیدنش تقریبا همون حسی رو داشتم که مثلا با فیلمهایی مثل بابل یا شکارچی روباه یا کشتی گیر تجربه کردم جاداره یه یادی هم بکنیم از موسیقی بی نظیرش

رونی مارا توی فیلم Carol رو دارن با آدری هیپبورن مقایسه میکنن و البته باید بگم که به همون اندازه دوست داشتنی هستش.

به نظرم کیت بلنشیت فوق العادست…اکتش تو فیلم کارول عالیه، دقیقا مثله بلو جزمین.

با تشکر از سایت پرده سینما به نظر من فیلم کارول فقط وفقط تکنیک سینمایی بود و به هیچ وجه فیلم سرگرم کننده ای نبود.اگر موسیقی و فیلمبرداری فیلم نبود نمیتونستم تا انتها تماشا کنم

کارول را بار اول دیدم، خوشم نیامد (عرض میکنم چرا)، سراغ نقدها و نظراتِ مردم و صاحب نظران سینما رفتم، انگار فیلم دیگری را دیده بودم، آنقدر از نظرات شکه شدم که پس از مدتی فیلم را دوباره دیدم، بله و همان آش و همان ........ جناب منتقد عزیز، می شود بفرمایید که کجای فیلم پیش بینی های ما مبنی بر حدس شیوه زندگی و درونِ شخصیت ها را برهم می زند؟ لازمه ی برهم زدن پیش بینی ها چیست؟ مگر نه اینکه ابتدا باید تصویری موجه به ما داده شود و بعد از آن لایه های دیگری از داستان برایمان روشن شود؟ آیا فیلم توانایی این کار را دارد؟ از ابتدای فیلم که دو زن سرمیز شام در آرامش رو به روی هم نشسته اند و سپس با ورود مرد خلوتشان برهم میخورد، و سپس سکانس تماشای دختر از شیشه بخار کرده ماشین و کات به گذشته، آیا تمام قصه برای ما آشکار نمی شود؟ (مخصوصا اگر تجربه دیدن چنین داستان های کلیشه ای هالیوودی را داشته باشیم) تا اواخر فیلم تماشاگر منتظر این می نشیند که کی دوباره به سر میز شام برمیگردیم و داستان را از سر میگیریم، که عجب داستانی است! نگاه های هوس بازانه کارول به ترز در اسباب بازی فروشی، صحبت های کارول با دوست دیگرش که از هوسش به دختری مو قرمز و قصد مهاجرت صحبت می کند، رابطه بی معنی و لنگ در هوای کارول با فرزندش، دلیل ازدواج کارول با همسرش در حالی که قبل از ازدواج به ابی علاقه مند بوده، علاقه به عکاسیِ ترز و سپس کار برای تایمز (سوال اینجاست که چه ویژگی بارزی در دخترک وجود دارد که او را به عکاس تبدیل کند؟ آیا اگر آشپز می بود اوضاع فرقی می کرد؟ چرا که نه آشپزی نیز هنر است!، فقط روشنفکرانه نیست..)، چرا کارول از ابی دل می کند و سراغ ترز می رود؟(لابد باز هم باید خودمان فرضیه سازی کنیم که شوهرش به ابی فشار میاورد که اگر اینطور باشد چرا از قبل این فشار را نیاورده؟) اصلا چطور همسر کارول بدین سان انسان خطرناکی می شود و مامور حرفه ای برای تعقیب کارول می فرستد؟ چرا تا قبل این عمل اینقدر بی دست و پا نشان می داده؟ او که اینقدر با نفوذ است نمی توانسته زودتر از اینها برای زندگی اش راه حلی هر چند ظالمانه دست و پا کند؟ و و و.... خنده دار است، آنوقت شما از فیلمنامه و داستانی قوی و پرداخت به جزئیات صحبت می کنید؟ این جزئیات بسیار اضافی و بی پرداخت چه کمکی توانسته به فیلم بکند؟ آیا فقط با احساسات مخاطب بازی می کند؟( به نظر در این کار هم مستاصل است و بیشتر احساسات منتقدان را برانگیخته!) کمی هم راجع به ترز صحبت کنیم، دخترک نسبتا مودب و کمی خجالتی، چرا باید عکاس باشد؟ یک عکاس خوب ذاتا با دل و جرات است، نگاه و شخصیت قوی و جسارت دارد. شخصیت کارول بیشتر به عکاسان می خورد، در ورود به فروشگاه ترز را مثل یک شکارچی ماهر رصد می کند. ترزِ داستان گوشه گیر به نظر می آید(چرا؟ معلوم است چون باید داستان فیلم را جوش بدهد و بگوید ما داریم مشکلات همجنسگرایان و طرد شدن و گوشه گیریشان از جامعه را نشان می دهیم!)، آخر شخصیتی که تکلیفش با خودش مشخص نیست و در ادامه جریان فیلم نیز ضربه عاطفی می خورد، چطور می تواند در "تایمز" ادامه بکار داده و پیشرفت هم بکند؟ بعد از آن چطور، چه تفاوت و تحولی در شخصیت ترز بعد از حضور در "تایمز" به وجود می آید؟! آیا ترز می تواند مخاطب را در این مسیر قرار دهد که مهم خودمان و فکر خودمان است و ما هستیم که آخرین تصمیم را می گیریم؟ دخترکی سرد با ظاهری نه چندان کاریزماتیک (و کمی هم بیخیال به نظر می آید)، دخترک به عشق بازی دو انسان دیگر در راهرو با بی میلی نگاه می کند، آخر چرا؟ مگر نه اینکه او نیز انسان است و با کارول رابطه "ظاهرا عاشقانه" برقرار می کند؟ عشق در کجای شخصیت او جاری می شود که در سکانسِ ناتوان پایان فیلم او را به سمت کارول می کشاند؟ اصلا آیا عشقی در کار است؟ کدام عشق؟ کدام حرف دل؟ کدام یک از شخصیت ها آنقدر که گفتید موجه نشان داده می شوند که به حرف دلشان گوش فرا دهیم؟ عشق دو همجنس به هم چه رنگی دارد؟ چه بویی دارد؟ از چه نوعی است؟ نگاه های کارول و رفتار و صحبت های دوستانش که بیشتر شبیه هوس گرایی دو غیرهمجنس به یکدیگر است، لابد کارگردان با وارد نشدن به جزئیات رابطه جنسی دو زن(برعکس سینماگران اروپایی که بی پرده روابط جنسی را در فیلم هایی با مضمون همجنسگرایی نشان می دهند) می خواهد بگوید هدف نشان دادن رابطه عاطفی و صرفا درددل این دوست نه چیز دیگری.. کارگردان و فیلمنامه نویسی که بیشتر ادعای دلی بودن دارند تا اینکه در عمل این را ثابت کنند. انگار تمام اتفاقات فیلم چیده شده دست آنهاست برای جهت دادن به فکر مخاطب، هیچ چیز از عمق داستانی دلی و واقعی برنمی آید. راجع به طراحی صحنه و فضای دهه 50 میلادی حرفی نمیزنم، چون در این باره فیلم "پل جاسوسان" به وضوح از این فیلم جلوتر است. فیلمبردار کار خود را به درستی انجام می دهد، کاملا موقر است و بی ادا و بدون مفهوم زدگی، اما نه در نماهای اوخر فیلم. در آخر این را نیز باید گفت که خوشا به حال منتقدان که به پیروی از یکدیگر، فیلم را مورد ستایش قرار داده، داستانش را بدون اشکال و قوی توصیف کرده و فیلمبرداری اش را کلاس درس. (تنها از شما خواهشمندم که مثل سایت مووی مگ نوشته ام را سانسور نکنید، با تشکر)

کیت بلانچت واقعا جزو بازیگرانی است که بسیار گزیده کار و در عین حال درخشان ظاهر می شود

کلا فیلم هایی با مضمون های هنجارشکن موردعلاقه ی منتقدان وجشنواره های سینمایی قرار میگیرد.این فیلم هم از این قاعده مستثنی نیست.فیلم بدی نیست ولی انقدرها هم که بزرگش میکنند فیلم خوبی نیست

کیت بلانچت فیلم بد هم بازی کرده؟؟سواله برام

میخوام قبل از اینکه نقد فیلمو بخونم کامنت بزرام. چند وقت پیش با دوستام رفته رفته بودم سینما آزادی و اونجا بچه ها داشتن از خاطرات سینماییشون حرف میزدن. یکی از اونها تعریف میکرد چند سال پیش اول هر هفته یک نفر به اسم موحد منتقم توی سایت پرده سینما یه نقد فیلم مینوشته که همه رو شوک میکرده. من حیفم می اومد که اون موقع نمی دونستم که اون نقدا رو بخونم. هفته پیش بهم زنگ زد که "ببین دوباره شوروع کرده موحد منتقم" امروز اومدم و دیدم راستی راستی شوک شدم

درست وقتی می ترسی هفته رو شورع کنی، موحد منتقم با نقد فیلم کارول غافلگیرت میکنه. تهران بارون میاد و تو این هوای بارونی عجب چسبید این نقد فیلم کارول