فصل گمشده

(یک شعر سینمایی)

ته این کوچه ی قدیمی

یک درِ چوبی

به بن بست باز می شود

صحنه تاریک است

با کورسوی نارنجیِ خرمالوها

شاید بشود

پاییز را دید

«شد خزان

                گلشنِ

                          آشنایی.....»*

فصل را عوض کن

دلم می گیرد

***

با فلاش بک

می روم به تابستان

نمای دور

کافه نادری

زمینه خاکستری ست

                            رو به تیرگی

شعر

سیگار را روشن می کند

و من را می رسانَد

به عصرهای سبز

به محلّه ی زرد

توپ

          تاپّ و تاپّ پسرها

عروسک

               پِچّ و پِچّ دخترها

های و هوی آدم ها

                            که می ترسند تا آخر فیلم نباشند

دارا توپ دارد

من عروسک ندارم

بگذار بگذریم

***

اینجا صحنه

چه سرد است و سفید است

«آتشِ طور کجا موعد دیدار کجاست»**

دل و دستم می لرزد

دوربین می لرزد

کات!

***

تا تو

برای برداشتِ دوباره بیایی

من

دنبال سکانس گمشده می گردم.

فهیمه غنی نژاد

نوروز ۱۳۹۹

پانوشت ها:

* تکه ای از یک ترانه ی مشهور و ماندگار ایرانی

** حافظ.

در همین رابطه بخوانید:

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- باغچه ای اندازه یک کُرسی- آذر مهرابی

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- بهاریه ی سال کرونایی- فهیمه غنی ­نژاد

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- اين پايان، اميد همه آغاز هاست- نغمه رضایی

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- اون شیش تا گل نوش جونتون!- محمد جعفری

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- چشم انتظار پروانه های بهاری- سعید توجهی

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- زیر گذر "عاشقانه ی داودنژاد"- امید فاضلی

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- کارت جشنواره، فوبیا، لوکس بودن و کرونا!- کاوه قادری

بهاریه نوروز ۱۳۹۹- من و آنا کریستی در خیابان وزرا؛ خاطرات پراکنده یک کتاب باز- غلامعباس فاضلی